Herry met 'Little Joe'

Het is het laatste weekend van oktober, Jo en ik gaan samen naar les Bourets om de loodgieter Cyril Brunel te treffen en wat werk uit te voeren in la maison. Op zaterdagochtend vroeg vertrokken, rond de middag in Herry aangekomen en gelijk de caravan uit de schuur getrokken en klaargemaakt voor de komende nachten.

Precies volgens afspraak om 2 uur 's middags komt Cyril aanrijden (wie zei er iets van de onmogelijkheid om afspraken te maken een artisan in Frankrijk?) Met Cyril alles doorgenomen: hij maakt de badkamerruimte van geïsoleerde wanden en plafond, installeert alle sanitair en de boiler, en zorgt dat alle aanvoerleidingen vanaf de watermeter vernieuwd worden, legt de nieuwe koud- en warmwaterleidingen en sluit alles aan, én zorgt voor nieuwe afvoerleidingen. Wij kunnen waarschijnlijk tijdens ons volgende geplande bezoek met de kerstvakantie warm douchen!!!

Ondertussen was Jo al begonnen met de gipsen 'beplating' van de plafondbalken te verwijderen, daar waar de badkamer gaat komen. Het puin ging in een emmer via het raam naar de kruiwagen, waarmee het weer op het veldweggetje kon worden gestort.

Van al dat werken kregen we dorst. Dus na de ergste stof te hebben weggespoeld met een lekker koel flesje bier, was het tijd om de omgeving aan Jo te tonen. In Herry was alles gesloten op de late zaterdagmiddag,

dus door naar la-Charité-sur-Loire.

In la Charité een leuke bar gevonden waar we als Nederlanders buiten het seizoen gelijk aandacht trokken. De dames vergaten telkens weer Jo's naam, totdat we refereerden aan 'Little Joe'. Die naam bleef hangen. Zelfs toen we een dag later, op zoek naar een restaurant door la Charité liepen, werden we nageroepen als "Auguste et Little Joe".

Op zondag nog flink gewerkt aan het kapwerk in de salon, en daarna aan het opruimen omdat we vergeten waren de deur naar de keuken te sluiten. 's Avonds in Herry in bar l'Atalante heerlijk gegeten en veel plezier gehad met de eigenaar en een stel Engelse gasten.

Maandag was gepland om de deuren voor de etage te gaan kopen in Nevers. Ondanks het miserabele weer ging het transport goed.

Nét toen we klaar stonden om terug naar Nederland te rijden, kwam de buurvrouw Lucy in tranen aan met haar doodzieke kat, die naar de veterinaire in Cosne moest. Ze had geen vervoer en geen geld in huis, en deed een beroep op mijn burengevoel. Dit kun je niet weigeren!

Helaas heeft de kat het niet overleefd, en na een droevige Lucy weer thuis te hebben gebracht en afscheid te hebben genomen, de caravan terug in de schuur gezet en de terugreis aanvaard.

Het was een lang weekend met heel veel plezier.