We hadden nog een afspraak staan met de stucadoor om nog 2 muren met leemstuc te bezetten. Deze afspraak was gemaakt nadat Monsieur Lamy in de Kerstweek een muur op één van de slaapkamers had bezet. Maar aangezien Julie nog niet genoeg was opgeknapt van haar knie-operatie om mee te gaan, wilde Jo wel een paar dagen meegaan. Beiden herinnerden we ons nog de geweldig plezierige dagen die we het eerste jaar in Frankrijk hadden beleefd.
Dus op carnavalszondag in alle vroegte vertrokken en in een prachtig weertje over rustige autoroutes gereden naar een zonovergoten Les Bourrets. Nadat de auto en de aanhanger waren uitgeladen, hebben we onszelf verwend met een lekker pilsje op de cour in het zonnetje.
Daarna was het tijd om de slaapkamers in orde te maken, én flink wat brandhout te zagen voor de komende dagen. Het hout lag mooi droog in één van de stallen op lengtes van ca. 1mtr. en moest gezaagd worden in 3 stukken. Ondertussen kwam Lucile vragen of ik van sanglier (everzwijn) hield, en voor ik het in de gaten had, kreeg ik een poot met bats van een wild zwijn, met deels nog de vacht erop en het kleine hoefje er nog aan. Ook kreeg ik de vereiste bereidingsmethode te horen. En daar sta je dan; met de houtspaanders nog in je haar, en eigenlijk was ik helemaal niet gekomen om veel tijd aan culinaire hoogstandjes te besteden; je wil vooral lekker doorgaan met klussen. Maar ja, we zien wel.........
Ik heb het pootje van de bats losgezaagd (ik had alleen een beugel/snoeizaag ter beschikking), en het vlees in een rode wijn marinade gelegd zoals de buurvrouw me gezegd had. Daar zou die 2 dagen in moeten liggen. Aan alle overige zaken zoals worteltjes en uien die aan de marinade toegevoegd zouden moeten worden, had ik geen boodschap; ik ging het wel zonder proberen.
De eerste avond hebben we zoals gewoonlijk bij Lucile en Jean-Luc de apéro genuttigd,
waarna we wat eenvoudig snel-klaar-eten hebben gemaakt. Daarna even voor een pilsje naar onze stamkroeg "la Sauvette" in La-Charité-sur-Loire. Gezellige avond met kroegbaas Daniël.
Maandagmorgen stond onze stucadoor, precies volgens afspraak, om 8:55h voor de deur. Nadat we samen even een kopje koffie gedronken hadden en wat bijgepraat, kon Mr. Lamy beginnen. Hij wist precies wat de bedoeling was, en wij konden verder onze eigen gang gaan. Jo en ik wilden de overloop boven het trapgat verder afwerken. Jo begon dan ook met het laatste resterende stukje oud pleisterwerk af te bikken, en ik begon aan de afwerking van de gipswanden. Dus Jo aan 't kappen en ik aan 't schuren, het was een geweldige stofboel! Na opnieuw bijgipsen en weer schuren waren de wandjes klaar om afgewerkt te worden. Net als op de eerste 2 slaapkamers hebben we alles in primer gezet waar een beetje structuurverf doorgemengd is. Dus eigenlijk alleen een onderlaag, maar door de verf ziet het er al heel netjes dekkend uit. De uiteindelijke tweede verflaag komt pas op het allerlaatst, wanneer alle verdere stoffige werkjes verleden tijd zijn.
Ondertussen was Mr. Lamy druk bezig met het stucadoren van de 2 grote wanden in de slaapkamer. Het ging hem prima af, hij was tenslotte gewend aan het materiaal. Vooral de wand waarin de schouw en het kleine raampje zitten, is prachtig geworden. Aangezien het materiaal in Frankrijk niet verkrijgbaar is, vroeg hij mij of ik leemstuc aan hem kan leveren indien hij daar vraag naar heeft. De foto´s van hem aan het werk in ons huis zullen worden doorgemaild, zodat hij deze kan gebruiken om het product aan te bevelen aan zijn toekomstige klanten.
Nadat Mr. Lamy klaar was met de 2 wanden hebben we het invoegen van de vrijgekapte wanden uitgeprobeerd. Het te gebruiken product Procalit was in diverse grofheden en kleuren beschikbaar, en na een zorgvuldige keuze hebben we een zak gekocht om te proberen. We hebben gekozen voor `ton pierre`(steenkleur, net als de kalksteen waarmee het huis gebouwd is) in een niet té fijne structuur. Op een iets minder opvallende plaats hebben we zo´n 2 vierkante meter gedaan. Het is een intensief werkje, maar niet onmogelijk voor ons als amateurs. We waren best trots op het resultaat. Wanneer we in de toekomst met wat mensen in het huis bezig zijn, en we hebben voldoende zakken Procalit op voorraad, dan kunnen we een heel eind komen.
Ondertussen had ik dan toch maar de zwijnenpoot in de oven gezet, en een heerlijke geur verspreidde zich door het huis. Maar we hadden al afgesproken deze laatste avond naar Charité te gaan uit eten. Dus nadat het vlees klaar was, in de folie gewikkeld en in de koelkast gezet. Terug in Nederland zullen we het gaan proeven.
Die laatste avond móesten we natuurlijk afsluiten met een bezoekje aan `le Sauvette´. Oude bekenden waren er ook weer, zoals Alain, die we al meerdere jaren daar hebben getroffen. Alain, een warhoofd die uitermate joviaal is, namen direct vergeet maar gezichten wel kan onthouden. Danilèl, de kroegbaas en Gaetane, zijn serveerster. Volgens Danièl heeft hij een tweelingbroer die een wijngaard heeft in Sancerre, en hij wil ons daar de volgende keer samen met onze vrouwen uitnodigen voor een bezoek met een etentje. dat slaan we natuurlijk niet af!
De laatste morgen, nog even alles opruimen en een beetje poetsen. Nog wat nadenken over wat de stroomstoring veroorzaakt kan hebben waardoor aan één kant van het huis een aantal stopcontacten zijn uitgevallen. Maar daar komen we nu niet uit, en dit gaan we een volgende keer wel oplossen. Auto weer volgeladen, afscheidsbriefje bij Lucile en Jean-Luc in de bus geduwd, en Bruno even een handje gegeven. Stroom en water afsluiten, deur op slot en maar weer naar het noorden, waar, zoals we horen, een totaal ander weer heerst dan hetgeen wij alle dagen hebben gehad. Alleen al daarvoor zou je niet terug willen.
Maar eigenlijk is het ook wel leuk om Julie weer alle verhalen over de afgelopen week te vertellen. Als onze stem tenminste weer voldoende terug is na gisteravond..................
En de sanglier smaakte voortreffelijk!
