Het hoofdstuk: 'salon'.

Nadat we onze Franse buurtjes een vermoeiend weekje in Sittard hebben gehad, is het nu onze beurt om vakantie te gaan vieren op het Franse platteland. Naarmate onze vertrekdatum nadert, loopt de temperatuur aardig op, met als warmste dag de zondag van vertrek. Maar liefs 40 gr. ! Gelukkig houdt de airco het in de auto aangenaam. Aangekomen in les Bourrets moeten de auto en de aanhanger wél even worden uitgeladen. Geen leuk werkje in die hitte, maar de wetenschap dat het allemaal spul is om het huis te verfraaien maakt veel goed. Toch kan ik het niet laten om dezelfde middag de laatste 5 planken op het terras nog even te monteren.

Dan is het tijd om af te koelen; het zwembadje oppompen, water d'r in en afkoelen maar. Eerst maar even alleen met de voetjes erin, maar na een aantal gieters warm water kunnen we genieten van de heerlijke verkoeling, met een boek in de ene hand en een glaasje wijn in de andere, SUPER !

De eerste paar dagen wordt er niet geklust: het is gewoonweg té warm! Maar op een gegeven moment zakt de temperatuur tot zo'n graad of 32 à 34, en dan besluiten we toch maar ergens mee te beginnen. Eindelijk gaan we de laatste kamer, de woonkamer, aanpakken. We zeggen al een hele tijd dat we de vroegere 2-de deur, die al jaren dichtgemetseld is, weer open willen maken. Deze muur is opgetrokken uit natuursteen met cement, en niet met natuursteen en kalkmortel zoals alle originele muren. Dat belooft wat! Maar met een zware voorhamer, vuisthamer en beitel, en de elektrische breekhamer krijgen we toch een gat in de muur. En dat gat wordt alsmaar groter.

Toen het gat eenmaal klaar was, werden nauwkeurig de maten genomen, en op naar de Brico-Depôt om de porte-fenêtre te kopen. Plaatsen was achteraf een eitje! Tegelijk ook het laatste oude raam vervangen.

Daarnaast vonden we ook regelmatig tijd om de diverse brocantes in de buurt te bezoeken en de Emmaüs om lekker naar meubels of andere leuke oude dingetjes te zoeken. Ook wist Julie dat er een Troc-winkel in Bourges te vinden moest zijn. Dus ook daar naartoe, en van alles bij elkaar gesleept.

Maar we bleven ook aan de gang met klussen: luiken maken voor de nieuwe porte-fenêtre, en natuurlijk nam Julie het verfwerk voor haar rekening. De kozijnen, de ramen en vleugels van de porte-fenêtre werden bleu-source, de luiken moesten eerst gegrond worden en daarna 2 lagen blauw. Na een paar dagen verven zag ze alleen nog maar blauw voor haar ogen.

Maar, het resultaat mag er zijn: lekker veel licht in de salon, een handige tweede ingang in het huis.

Regelmatig gingen we tussen de middagop zoek naar een restaurantje om ons déjeuner te nuttigen. Zo kwamen we een keertje terecht in het dorpje Brécy, waar aan het plaatselijke marktplein het café "Chez Claudette" ligt. Naast café is Chez Claudette ook aan te bevelen als restaurant, als Tabac voor het krantje, pakje sigaretten of loterie-tickets, als postkantoor, als geld-uitgiftepunt voor Crédit Agricole, én als tankstation (goed ruikbaar op het naastgelegen terras). Geen menu (alleen even checken of er toch geen andouillettes geserveerd worden), gewoon aanschuiven en voor een paar euro een 3-gangen maaltijd, met een demi rosé, een kaasplankje, dessert en een kopje koffie na. Zo hoort het toch eigenlijk op het Franse platteland. Jammer dat we deze café-restaurants hoe langer hoe meer zien verdwijnen.

Maar het kan niet altijd feest zijn; het klussen maar weer opgepakt. In dezelfde salon blijft de scheidingsmuur met de schuur van voisin Didier nog altijd enigszins vochtig in de voegen. Dit is waarschijnlijk vocht wat vanuit de ondergrond door de natuurstenen muur opgezogen wordt. De kamer 's winters warm krijgen wordt daarmee nagenoeg onmogelijk.  Besloten hebben we om hier een geventileerde isolerende wand voor te plaatsen. Men verkoopt in de bouwmarkt de ideale oplossing: gipsplaten met 40mm polystyreen ertegenaan. Dus met rails een constructie opgebouwd en de platen ertegen geplaatst. Gelijk de koude hoek meegenomen en de basis voor een ingebouwde boekenrek gelegd.

Ook Julie was druk bezig met klussen: de tussendeur tussen eetkamer en salon heeft ze met afbijtmiddel helemaal blank gemaakt, mooi geschuurd en daarna blanke lak erop aangebracht. Het is een prachtige deur geworden. We hebben ook de deurknop verwisseld voor een mooie witte porceleinen deurknop die we ooit ergens op een brocante hebben gevonden. Dit soort details geven het speciale, authentieke sfeertje wat we zo graag willen bereiken. Nog maar 1 deur te gaan!

Ook hebben we nog bezoek gehad: Pierre en Joke kwamen langs, onderweg naar hun vakantieadres in Italië. Zij waren de eersten die het huis zagen in 2008 nadat we het gekocht hadden, en samen met Pierre is destijds alle elektrische bekabeling en stoppenkast aangelegd en vernieuwd. Ze waren duidelijk verrast door de veranderingen die het huis op een paar jaar had ondergaan, ondanks dat ook zij de weblog na iedere update lazen. We hebben en gezellige tijd met hen doorgebracht, ook al strandden een paar van onze geplande bezoeken voor een gesloten deur. Gelukkig is de fantastische kathedraal in Bourges nooit gesloten.

Al met al weer een leuke 3 weken gehad, met een goede mix tussen klussen en vakantie. En het eindpunt van al het klussen begint in zicht te komen, hoewel we nu alweer denken aan het opknappen van de bepleistering aan de buitenkant zodra de salon klaar is..... Alleen nog maar de resterende voegen uitkappen en opnieuw invoegen, 1 wand stukadoren, gipswand bijsmeren en verven, plafond herstellen en verven, verlichting aanleggen etc. etc.

Eigenlijk is zo'n klus nooit klaar!