De eerste officiële gasten in les Bourrets.

Al een hele tijd geleden was de reservering geplaatst: Thijs en Hermoine wilden graag een weekje in het huisje verblijven met een bevriend stel Canadezen. Een paar dagen voor hun komst zijn wij dan ook naar Frankrijk vertrokken om het huis in orde te maken: alle slaapkamers poetsen en inrichten, de badkamer en keuken spic en span maken, de koelkast aanzetten, de boiler vullen. Alles moet in orde zijn! Wij willen natuurlijk een goede indruk maken.



De nodige spinnenwebben worden weggezogen



Ook het kleine slaapkamerraampje wordt netjes gewassen.

 


De bedden worden opgemaakt

 



De tomette-vloer wordt nog eens in de lijnzaadolie gezet









En dan wordt het vanzelf zondag, de dag waarop we het bezoek verwachten. Wij zijn er klaar voor! Eerst komen Jos en Trees, die met hun camper rond toeren in Frankrijk en wel eens het huis willen zien waar ze al zoveel over gehoord hebben. Zij krijgen de toer door het huis dat zij enkel vanuit de verhalen en de foto’s kennen en zijn verwonderd over de ruimte en de inrichting. Daarna lekker bijkletsen buiten op het terras. Het zonnetje schijnt, wat wil je nog meer? 

Tijd voor een drankje.



De route wordt bestudeerd.



Tegen de avond arriveren ook Thijs en Hermoine, die het huis 3 jaar geleden het laatst hebben bezocht. Zij weten dus hoe het eruit heeft gezien en hun vallen de veranderingen nóg meer op. Enthousiaste reacties!! Zij hadden al van te voren aangegeven welke slaapkamer hun voorkeur had, maar bij het zien van de andere grote slaapkamer waren ze even aan ’t twijfelen. Maar toch, de slaapkamer met ‘het kleine raampje’ had hun hart gestolen en die gingen ze gebruiken.

Tijd voor de apéro! De Pastis komt op tafel, lekkere kleine hapjes erbij en lekker bijkletsen en lachen! Ondertussen heeft Julie het avondeten klaar, en gaan we uitgebreid genieten aan de keukentafel. Het nagerecht is door Trees thuis al voorbereid, en ze verrast ons met een heerlijke Tiramisu. Daarna met z’n allen naar de ‘salon’ waar de openhaard is aangestoken. Niet voor de warmte, maar wel zo gezellig. Glaasje wijn erbij, en genieten maar.



De zonnebloemen uit 'onze achtertuin brengen extra sfeer in de kamer.

                              

De volgende ochtend op tijd opstaan, om de fiets te pakken en naar de boulanger in Herry te fietsen voor croissants en krakend verse baguettes voor het ontbijt. In de loop van de ochtend vertrekken Trees en Jos weer om de omgeving te gaan verkennen. En wij gaan met Thijs en Hermoine ook de omgeving in. Het platteland richting Bourges krijgt de hele dag onze aandacht, met een lunchstop bij Chez Claudette in Brécy. Dit restaurant, annex bar, annex postagentschap, annex dependance van de bank, annex tankstation serveert weer een uitgebreid menu, met als hoofdgerecht ‘Cocq au vin’. We zouden een ‘lichte lunch’ nemen……………..... 
’s Middags krijgen we van een welwillende boer nog alle tekst en uitleg omtrent de ‘culture’ en oogst van zonnebloemen, die zo karakteristiek voor het landschap in onze regio zijn.

’s Avonds komen Lucile en Jean-Luc natuurlijk even op de apéro om Thijs en Hermoine te begroeten, die ze 3 jaar geleden hebben leren kennen, en sindsdien via Facebook op de hoogte houden van het wel en wee in les Bourrets. Lucile oppert nog even dat ze eens in Canada op bezoek wil komen, ze zou graag de Niagara watervallen zien. Maar aangezien zij voor geen geld in een vliegtuig stapt, denk ik niet dat Thijs en Hermoine dit "dreigement" serieus hoeven te nemen.

Ook wordt er nog een beetje geklust: Julie zorgt dat alle gordijntjes in de woonkamer klaar zijn en komen op te hangen, en er wordt nog een vensterbank betegeld.                                 

5 Naaimachines verder........zijn de gordijnen dan toch af.

Deze vakman doet dit karweitje gewoon tussendoor

Inmiddels is ook het tweede Canadese stel aangekomen; Charles en Sari, een bevriend stel van Thijs en Hermoine. Ook Gérard en Annie, het pas-getrouwde stel uit Herry komen langs voor een apéro om hun fotoalbum van de trouwerij te tonen en met champagne te toasten op het goede leven. Het sfeertje op de cour is gezellig en soms luidruchtig, maar ja, wat wil je na al die champagne?

         



's Avonds tot laat nog buitenzitten op 't terras; uitzonderlijk voor eind september.





Naarmate de champagneflessen verder leegraken, worden de trouwfoto's alsmaar leuker.



Pas laat in de avond kunnen we gaan eten en genieten we met z’n zessen van een heerlijk diner dat Julie heeft bereid: “canard à l’orange”.

Met z’n zessen gaan we ook de dagen erna rondtoeren, om met z’n allen te genieten van de markt in Cosne-sur-Loire, waar de crottins de chèvre aan een uitgebreide test onderworpen worden; het pittoreske stadje Sancerre wordt bezocht, met een heerlijke salade als lunch op het marktplein. En we hebben een afspraak bij ‘onze’ vigneron in Verdigny om ons een rondleiding door zijn caves te geven, natuurlijk af te sluiten met een dégustation.  

Deze crottin lijkt wat minder in de smaak te vallen.

Geweldig dat er ruim  de tijd genomen werd om ons rond te leiden en te laten proeven.

Ook gaan we de Bourgogne in naar Guédelon. Daar wordt een kasteel gebouwd op de manier zoals dat in de 13-de eeuw gebeurde: geen machines of elektrische gereedschappen, maar alles met de hand en met materialen die ter plaatse gevonden, gedolven en gemaakt worden. Het terrein heeft o.a.  een eigen smidse, een eigen houtwerkplaats, een eigen tegelbakkerij, een eigen groeve en steenhouwerij. Heel imposant om te zien hoe er gewerkt wordt, met een ongelooflijk geduld en vakmanschap.

 

                            

Een aanrader!

Dan komt onherroepelijk de dag dat we onze gasten uitzwaaien; zij gaan nog enkele dagen naar Parijs. We kijken terug op een hele leuke tijd samen met veel plezier en ongelooflijk hoge temperaturen voor de tijd van het jaar, en onze test als gastheer en gastvrouw is wat ons betreft geslaagd.

                             

Wij blijven nog wat dagen in les Bourrets, om o.a. het huis klaar te maken voor de winter, want waarschijnlijk wordt het pas met de Kerstvakantie voordat we weer daar zijn. Ondertussen hopen we dat we snel onze rol als gastheer en gastvrouw in een Chambres d’Hôtes kunnen beginnen; het bevalt ons prima, en naar we hoorden, onze gasten ook!

Altijd weer een triest gezicht, die ingepakte meubelen.