Zomervakantie 2014

 

We hadden er weer lang naar uitgekeken en diverse plannen gemaakt. Het voornemen was om niet te veel te klussen en vooral vakantie te vieren, met als belangrijke gebeurtenis natuurlijk de bruiloft van onze Franse buren Lucille en Jean-Luc.

Op de heenweg willen we nog stoppen vlak bij Gien, we hebben via een ‘Service Après Vente’ een adres gekregen van een dépannage-station voor onze WC beneden. Pas gekocht en nu al problemen met de geïntegreerde broyeur. Blijkt het adres een privéadres te zijn, en dus op zaterdagmiddag niets en niemand bereikbaar. Dan maar de voicemail ingesproken en afwachten. We waren vlak bij Briare, en daar zijn we gestopt om de Pont-Canal te bekijken. Indrukwekkend; een stalen constructie met velerlei versieringen is daar gebouwd die de gehele breedte van de Loire in één keer overspant. Door deze stalen bak loopt het kanaal, en geeft dus de scheepvaart de mogelijkheid om de (onbevaarbare) Loire over te steken! Gustave Eiffel, tevens bekend van een of andere toren, was hiervan de architect/constructeur.

Een apart gezicht om zo een boot de rivier te zien oversteken.



Het was hoognodig !

 

 

 

 

 

 

 

 

Maandagochtend zou Mr.Bonnin, de aannemer beginnen met de reparatiewerkzaamheden aan het leiendak van de schuur. En, weer tegen alle verhalen in van Franse aannemers die niet komen opdagen of afbellen, staat Mr.Bonnin met één van z’n mannen aan de deur op het afgesproken tijdstip. De prijs was al eerder bepaald, en ik zou gedurende de week nog iets van korting kunnen verdienen door mee te helpen. Dus lekker mee aan de slag om de steiger op te bouwen. Echter, toen er op het leiendak gelopen moest worden via een echelle-plat, een klein laddertje dat plat op het dak ligt, en enkel steunt in de gammele dakgoot, moest ik het laten afweten. Het was toch wel érg hoog en ook nog zonder enig houvast. De overige dagen zijn er dan ook 2 werknemers van Bonnin bezig geweest! Na een weekje ligt het leiendak er weer goed bij: de kapotte leitjes zijn vervangen, en vooral de zijkanten zijn aangepakt. De chevrons de rives, liteaus, fétières (balken, panlatten en nokstukken) en de leitjes over de eerste meter breed zijn vervangen. Het ziet er goed uit, en kan hopelijk weer heel wat jaren mee!

Gabriël, zonder een greintje hoogtevrees

Veel schuren en lakken.





Dan maar ondertussen wat anders gaan doen. De steigerplanken die we meegenomen hadden zijn omgetoverd tot een nieuw tafelblad voor de terrastafel. Julie was begonnen met het schilderen van een paar kastdeurtjes, ook een werkje wat we al lang van plan waren te doen. En toen ben ik ook maar begonnen aan het afkappen van de lelijke en afbladderende zijwand van het huis, om het daarna met een kalkmortel opnieuw te gaan pleisteren. Onder de oude pleisterlaag kwamen de resten van een vroegere four à pain nog naar voren. Even hebben we overwogen om de muur alleen in te voegen en de stenen vrij te laten (pierres apparentes), maar de kwaliteit van de natuursteen is te zacht om de winter onbeschermd te doorstaan.

De resten van de broodoven worden goed zichtbaar.

Ondertussen is het zaterdag de 26-ste juli; een dag die al lang in de agenda staat genoteerd i.v.m. de bruiloft van onze buren. Jean-Luc heeft al 2 dagen vrij en is druk met het inrichten van de feestlocatie. In de tuin van bevriende buren worden tenten opgebouwd, een speciale ‘fontain’-installatie voor de punch wordt gebouwd met behulp van een aquarium-pompje, tafels en stoelen worden aangesleept, en tenslotte de feestverlichting in en rond de tent. (Feestverlichting hebben ze tóch genoeg; die doet ’s winters dienst als Kerstverlichting op het huis, en kan nu ook weer goed gebruikt worden!) De avond van te voren wordt de auto opgesierd met slingers van tule en hartjes, een heel serieus werkje! Lucille heeft gevraagd of ik haar de ochtend van de bruiloft naar de kapper wil brengen. Natuurlijk doe je dat voor goede buren!

Les Mariés.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

En zo rijd ik op een zaterdagmorgen, in een overdadig versierde auto, naar Cosne waar de kapper zit. Eerst even langs bij een vriendin, waar Lucille haar trouwjurk gaat aandoen, dan in vol ornaat naar de kapper. Fransen reageren uitbundig op een Voiture de mariage, geclaxonneer en gezwaai alom! Daarna direct richting le mairie in Herry, waar de bruidegom met alle gasten al staan te wachten. De plechtigheid binnen is serieus, diverse artikelen uit het Franse wetboek worden voorgelezen om het koppel duidelijk te maken wat van hen verwacht wordt, ook met betrekking tot eventuele kinderen uit dit huwelijk (bruid en bruidegom zijn beiden boven de 50 jaar……..). Het voorlezen van de namen, adres en beroep van de getuigen (wij dus) was nog amusant. De Fransen hebben de nodige moeite met Nederlandse namen en adressen. Gelukkig is Julie haar beroep ‘bibliothecaire’. Alles wordt afgesloten met de ringen en het plaatsen van de handtekeningen. Dan naar buiten waar de gasten het paar onthalen met luid applaus en veel, héél veel confetti en ander feestelijk strooisel. Iedereen in de (ondertussen versierde) auto’s en met de hele groep naar een locatie waar foto’s gemaakt worden. Onderweg luid claxonnerend en zwaaiend naar iedereen, die vrolijk terug zwaaien en claxonneren. In toeterend konvooi naar een mooie locatie tussen de wijnvelden met uitzicht op Sancerre. Ooit geprobeerd om een groep van ca. 40 personen die allemaal hun eigen idee hebben, samen op de foto te krijgen? Onmogelijk! Het was dan ook een ongeorganiseerde chaos, waarbij de bruid iedere keer met luide stem liet horen wie er nu weer verwacht werd om naast het bruidspaar te komen staan. Na de eeuwigdurende foto-sessies (een tweede locatie langs de Loire) reden we terug naar les Bourrets om daar de ‘vin d’honneur’ te gaan nuttigen. Ondertussen was menigeen zo dorstig dat de punch dankbaar werd genuttigd. Daarna werd er gegeten en gedronken tot in de kleine uurtjes. Met als afsluiting de ‘pièce montée’. Dit kunstwerkje van patisserie wordt samen met champagne genuttigd. Degenen die moeten rijden nemen nog een kop koffie en daarna afscheid, de rest gaat nog eventjes door. Er is tenslotte nog wijn voldoende!

De punch-fontein.

Sfeervol avondfeest in de tuin.

De dagen erna valt het weer wat tegen: lichte regen en temperaturen rond de 20 C. Dus tijd om Bourges te bezoeken. Het bezoek aan Palais Jacques Coeur stond gepland. Deze Middeleeuwse zakenman en tevens schatmeester van de Franse koning Karel VII heeft in Bourges een uniek woonhuis gebouwd. Uitbundig versiert en ‘royaal’ van opzet. Zeker een bezoek waard. Sowieso is Bourges met z’n Middeleeuwse centrum een mooie stad om te bezoeken. Na zonsondergang heeft Bourges nog een speciale attractie: een wandelparcours is uitgezet langs de vele mooie gebouwen die speciaal uitgelicht worden. De route is duidelijk gemarkeerd door in de straatverlichting langs de route het standaard gelige licht te vervangen door een wit/blauw licht. Makkelijk te volgen en de gebouwen krijgen een speciale sfeer.

De kathedraal mooi verlicht.

Inmiddels hadden we ook eindelijk de afspraak bij de notaris staan om de transformatie van de cour te bezegelen. Sinds bijna een jaar zijn we daarmee bezig geweest, en met de nodige problemen is het dan eindelijk gelukt: de cour is nu officieel van ons! De notaris heeft zich een jaar lang verontschuldigd met uitspraken dat de documenten nog niet compleet waren, dat niet alle belanghebbenden te bereiken waren,  etc. Gelukkig konden we met z’n allen tijdens een glaasje ná de ondertekening erom lachen.

De rest van de tijd hebben we gewerkt aan de muur van het huis aan de kant van de weg, waartegen vroeger een kippenstal had gestaan, en waar de bepleistering na de afbraak van de stal aardig vergaan was. We hadden de oude bepleistering afgebikt in de eerste week, de tweede week hebben we de basislaag met ‘chaux grise’ in de voegen gemikt, en de derde week is de toplaag met ‘chaux blanche’ ertegenaan gemikt. Dit gebeurt d.m.v. iedere keer een troffel vol met mortel met een tennisslag tegen de muur aan te gooien, in de hoop dat het merendeel blijft plakken. Na een paar dagen heb je dus echt een tennisarm. Gelukkig is buurman Johann zo vriendelijk om een morgen te komen helpen zodat het iets sneller opschiet. Maar toch niet helemaal klaargekregen, helaas. Zo blijft er tenminste nog iets te klussen……………………….

Bijna de eerste laag klaar.

 

Nieuwe sport: kalktennis

 

 

 

 

 

 

Het resultaat tot nu toe.

Op de laatste zaterdag van onze vakantie ontvangen we Mirjam met haar familie, die het huis een weekje gaat gebruiken. Helaas is door een hevig noodweer de nacht van te voren het water uitgevallen. Heel vervelend om het huis over te dragen terwijl er geen stromend water is. Na een gezellige apéro, maar niet voordat we enkele gieters met de nodige liters water hadden klaargezet om de wc’s door te spoelen, zijn we toch maar vertrokken. Gelukkig hoorden we van Mirjam dat er ’s avonds weer druk op de waterleiding zat.

In een rustig tempo, met een overnachting in een zeer apart hotel in Verningy, en een tussenstop om de brocante in Epernay te bezoeken zijn we terug naar Sittard gereden. Onze opzet om deze vakantie iets minder te klussen was maar voor een heel klein deel uitgekomen; misschien tijdens ons volgend verblijf dat dat wel gaat lukken? 

Trouwens, de WC-reparatie van het toilet beneden was nog altijd niet uitgevoerd, maar na demontage en volledig leeggooien van de wc was het euvel vanzelf opgelost. We zitten trouwens nog altijd te wachten op het telefoontje van de monteur van de dépannage om te vertellen dat hij de vervangende onderdelen binnen heeft en deze wil komen monteren………….