Een weekje ontspannen.

Het begint zo langzaamaan een gewoonte te worden om de carnaval in les Bourrets door te brengen. Maar deze keer was het nodig: we waren notabene al sinds november niet meer daar geweest! Met een vooruitzicht van een door-en-door koud huis na 3 maanden winterweer, de nodige spinnenwebben en een vloer die vanwege het optrekkende vocht allemaal witte plekken zal vertonen, zijn we zaterdag vóór carnaval richting Frankrijk vertrokken. Na een hele week thuis zitten met griep, en nog niet helemaal opgeknapt, gingen we op pad. Onderweg in Fontainebleau lekker geluncht, en in de loop van de middag aangekomen in les Bourrets. Koud was het in het huis, koud, koud koud! Ondanks dat onze lieftallige buurvrouw ’s ochtends al de kachels had aangestoken, moesten we toch wel wennen aan een temperatuur van 12 gr. Bij binnenkomst lijkt het heel wat, en zolang je bezig bent gaat het ook wel, maar na een tijdje rustig aan tafel met een kopje koffie ben je ijskoud. Dus: beide kachels opgestookt totdat ze gloeiden, en niet te ver van de kachel gaan zitten. Met de spinnenwebben (waarschijnlijk vonden de spinnen het té koud..) en de conditie van de vloer viel het reuze mee. Sowieso op tijd naar het lekker warme bed. 

                                                 

Ook waren we uitgenodigd bij een Nederlands stel Pieter en Wil die aan de andere kant van Herry een Chambres d’hôtes runnen. Lekker een gezellige (en warme) avond met een heerlijk etentje door de gastvrouw bereid. Om in juni een grote groep gasten te kunnen herbergen, gaan zij gebruik maken van onze slaapkamercapaciteit. Zo kunnen wij hen een keertje helpen, een volgende keer zal het misschien andersom zijn.

 

 

 

 

Geen grote klussen deze week, maar lekker ‘aanklooien’. Van alles op de planning, maar geen bouw-werkzaamheden. Lekker lang uitslapen, naar de bakker voor verse croissants, uitgebreid ontbijten, en dan eens rustig kijken wat de dag zoal brengt. Een klusje dat niet te zwaar is, maar heel leuk om te doen heb ik me voorgenomen voor deze week: het hooi van de schuurzolder in porties naar beneden halen, naar het weiland achter het gehucht vervoeren en daar verbranden. Maar ja, na enkele uren ben je toch helemaal doorweekt van het tóch wel inspannende werk, en de rook trekt in al je kleren. Ik denk niet dat ik deze week alle hooi weggewerkt krijg…………. Maar het loopt niet weg, en ligt niemand in de weg!

                                                        

We hebben het restant van de lading hout die we afgelopen zomer hebben laten bezorgen op maat gezaagd. Als een geolied team met z’n tweetjes hebben we de 5 stère weggezaagd. Het ligt nu netjes op een grote stapel in één van de stallen te wachten om gebruikt te worden.

Ook hebben we ons op de Mairie officieel aangemeld als ‘gîte’. We werden nog nét niet onthaald met de plaatselijke harmonie, maar de secretaresse van de gemeente vond het toch wel prettig dat Herry weer nadrukkelijker op de toeristische kaart wordt gezet. Allerlei documenten werden met de nodige stempels etc. bezegeld. De secretaresse haalde nog net niet ‘Monsieur le Maire’ erbij ! Daarnaast gaan we nog voor een officiële classificering om zodoende een gereduceerd tarief te krijgen bij ‘les impôts’. Ook is er een vaste telefoonlijn komende, waardoor we ons eigen internet kunnen hebben, en niet meer afhankelijk zijn van goedwillende buren en een té trage verbinding aan het keukenraam.

Op een zonovergoten dag zijn we op familiebezoek gegaan: mijn nicht Monique en haar man Jacques hebben een huis in de Auvergne, en wij waren benieuwd hoe zij zaten. Daarnaast had Monique ooit een negatief commentaar geschreven over Sancerre wijn. Achteraf bleek het om rode Sancerre te gaan. Dit was dus ook dé mogelijkheid om dit misverstand uit de weg te helpen. Gewapend met 2 flessen van onze ‘hofleverancier’ Reverdy uit Verdigny vertrokken wij richting Menat. Na een mooie rit door de Auvergne, waar links en rechts nog sneeuwresten te vinden waren kwamen we aan in Navoirat. Op een heerlijke locatie met een prachtig uitzicht vonden we hen in het voorjaarszonnetje. Lekker bijkletsen en genieten van de zon en het uitzicht! Na een wandeling door het gehucht hebben we buiten op het terras in de zon genoten van Monique’s kookkunsten, en dat op 19 februari. Een hoop wetenswaardigheden en ervaringen met de Franse cultuur en de alom bekende bureaucratie werden uitgewisseld. Het was een leuke en gezellige middag, en het misverstand omtrent de Sancerre is ook de wereld uit!

 

De rest van ons verblijf brengen we door met wat wandelen, een afspraak bij de bank, een kopje koffie in la Charité, een bezoek bij onze ‘huisleverancier’ voor de Sancerre. Ook een uitgebreid etentje bij de buren staat nog op het programma. Lucille pakt uit met een 4-gangen diner. Veel, vooral veel, maar ook lekker eten!

Tijdens deze week hebben we allerhande weersomstandigheden meegemaakt; koud en regenachtig, maar ook uitbundig zonnig. We zagen velden vol met sneeuwklokjes, en ook de eerste kraanvogels die weer terugkwamen van hun wintertrek. Het voorjaar gaat komen!