Deel 2 van de zomervakantie 2015

Eerst moet alles worden gemonteerd.

Alles afplakken, zodat er geen spatjes op de trap komen.

Voor de tweede keer deze zomer op vakantie; wat een luxe! Nadat het huis gedurende de zomer door huurders gebruikt is, zijn wij nu weer aan de beurt. Lekker 2 weken niksen, was het idee.
Maar wel nog even de trapleuning monteren die het inspectieteam van "Gîtes de France" eiste. Die hebben we laten maken bij een Nederlandse smid volgens onze bouwtekeningen, en met het nodige kunst- en vliegwerk vanwege flinke overlengte hebben we de leuning op de aanhangwagen meegenomen. Alles was heel precies uitgemeten, en paste perfect! Ook de bestaande trapleuning kreeg spijlenrekjes tussen de staanders. Nadat alles gemonteerd was, kon Julie weer aan de slag met de verfkwast. Het ziet er ineens heel anders uit in de woonkamer, de trap met z'n leuningen is echt 'aanwezig'.

De trapleuning verdwijnt in de muur.

 Het schilderen van al die spijltjes bleek nog een hele klus, maar Julie draait daar haar hand niet meer voor om!


Het water loopt me weer in de mond!

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                          


Ook hebben we Johann en Marie met hun kleine Eden  op de apéro gehad. Het jonge stel woont ook in les Bourrets, en we hebben een leuk contact met hen. Johann heeft een steiger en een betonmolen, dus regelmatig mag ik een beroep op zijn materiaal doen. Johann en Marie hebben een royale tuin, met een kweekkas, waarin de mooiste groentes groeien. Als presentje op de apéro nemen ze dan ook een greep uit hun groenten mee: allerhande soorten tomaten en een bosje verse kruiden: rozemarijn en verschillende soorten tijm. De tomaten smaken volledig anders dan wij gewend zijn, door de verschillende, voor ons vaak onbekende rassen, maar sowieso vol van smaak.

Hun vaste ochtendritueel: met z'n drietjes een flink stuk rennen.

Op vrijdagavond kwamen onze dochters Maud en Renée met Renée's vriend Roelof om een paar dagen van het Franse leven te komen genieten. Helaas zat het weer niet echt mee op zaterdag, maar tussen de buien door hebben we toch het nodige moois van de omgeving kunnen bezoeken. Ook een brocante in Saint-Père, die groots aangekondigd was, maar toch enigszins tegenviel: vanwege de regen waren de meeste kraampjes al opgedoekt, en had het hele gezelschap zich teruggetrokken in de feesttent, waar moules-frites, saucisses en veel wijn te krijgen was. We hebben onze ogen uitgekeken in de tent! Natuurlijk was het 'Château le Nozet', waar het wijndomein de LADOUCETTE is gevestigd, nu ook weer een stop in de tour rond les Bourrets. Zo vlak voor de vendange zijn de druiven wel erg lekker!


Volgens Renée wordt het een goed wijnjaar.

Het hek stond open, dus naar binnen in de immense kasteeltuin.

                                                                                    


Fondation Louis Vuitton

                                                     's Avonds hebben we gezellig met z'n allen heerlijk gegeten bij "le Poule Noir" in la Charité-sur-Loire. Helaas kon Maud maar tot en met zondag blijven. Dus terwijl Renée verder ging werken aan d'r studie en Roelof even 20km ging rennen, reden wij met Maud naar Parijs om haar daar uiteindelijk op Gare du Nord af te zetten. Dit was dé gelegenheid om de "Fondation Louis Vuitton" te bezoeken, waar ik zeer benieuwd naar was. Absoluut een aanrader! In het Bois de Boulogne ligt het als een grote zeilboot op het water. Bollende zeilen van half-transparant glas op een immense staalconstructie omgeven het museum-gebouw. Vanwege tijdsgebrek alleen van buiten bekeken. Zo houden we een goede reden om terug te gaan!

Volle bak op zondagmiddag.

 Op weg naar Gare du Nord hadden we nog wat tijd ingepland om wat te eten. Onlangs had ik gehoord van een leuke locatie vlak bij Montmarte, in de richting van Gare du Nord. Dus naar binnen bij Restaurant Chartier, waar de grandeur van 80 jaar geleden nog voelbaar is: grote spiegelwanden, mahoniehouten lambriseringen, obers in zwart-wit die de bestelling en de rekening bijhouden op de papieren tafelkleedjes. Smakelijk eten, en dat alles tegen zéér redelijke prijzen!

Vrijwel onleesbaar, maar de rekening klopte wel.

Roelof haalt het tot in de nok

Renée heeft wat met stoer elektrisch gereedschap

  Renée en Roelof bleven een paar dagen langer, en wilden graag meehelpen met klussen. Kwam dat even goed uit: de laatste vierkante meters van de zijmuur moesten nog uitgekapt en ingevoegd worden. En aangezien Roelof flink wat langer is dan ik, kon hij natuurlijk tot in de nok komen zonder ál te gekke en gevaarlijke hulpmiddelen. We hebben het slechte kalkpleisterwerk eraf gekapt, de voegen uitgekapt, en daarna weer met verse kalkmortel gevuld. 


                                                                                                                              Ook Renée stond haar mannetje: slechte plekken in de achterwand heeft zij aangepakt met de boorhamer. Plaatselijk ietsje té fanatiek, tot in de keuken.......
Hierna kon ook deze wand bijgewerkt worden zodat ook deze wand weer goed bestand is tegen de elementen.

En weer een aanhanger vol met hooi !

Of die veiligheidsbril ook effectief tegen de rook werkt?

                                                                      Natuurlijk, ik had ze vooraf lekker gemaakt met het vooruitzicht om te kunnen fikkie stoken. Er lag nog een flinke berg snoeihout in de tuin, want de hele zomer was er een stookverbod vanwege de droogte. En natuurlijk ook nog de enorme hoeveelheid hooi in de schuur die ligt te wachten om verbrand te worden. Dus er werd fanatiek 'gefunkeld'.

Heel wat aanhangwagens vol met hooi gingen er vanuit de schuur richting terrain. Les Bourrets is enkele dagen gehuld geweest in rook.... 


Renée à la campagne.

Op de woensdag zijn de laatste voegen dichtgegooid met kalkmortel. De hele wand is nu aangepakt. Nu alleen nog maar een definitieve afwerklaag er overheen. Maar dat is iets voor volgend jaar.





De laatste vierkante meter..........voorlopig.

                                                                       Wat nu nog op het programma stond is de definitieve inspectie van "Gîtes de France" die op donderdag zou plaatsvinden. Dus alles werd nog eens goed schoongemaakt en netjes neergezet, om de dames van de inspectie te kunnen ontvangen. De dames lieten zich eerst rondleiden door het huis, terwijl er tientallen foto's werden gemaakt. Daarna werd ons verzocht even buiten te wachten en maakten de dames samen nog eens een rondje met belangrijke papieren waarop zij aantekeningen maakten. Breed glimlachend kwamen ze naar buiten: Ze hadden ons definitief de 3 épis toegekend. Tijdens een kopje koffie gaven ze aan dat de vele foto's voor één van de dames waren, die zelf ook een gîte verhuurde, en inspiratie voor aankleding wilde opdoen van de foto's. 

Dus, daags erna naar het belastingkantoor om te vragen hoe een en ander in z'n werk gaat met belastingaangifte. We hebben tenslotte recht op belastingaftrek met deze classifisering. Maar gezien de reactie van de belastinginspecteur zal dat nog een aardig ingewikkeld traject worden.


                                                                                     De laatste dagen zijn we naar de wijnvelden geweest om de zonet gestarte vendange mee te beleven. Overal bedrijvigheid, zowel op de velden als ook op de weg, waar gewoon verkeer vrijwel niet meer mogelijk was vanwege de vele tractoren met volgeladen aanhangers. Veel gebeurt tegenwoordig met druiven-pluk-machines, maar ook het eerlijke vendange à la main was nog te zien.



De 'hotte' wordt leeg gegooid.

'La table de tri', waar alle slechte druiven eruit worden gehaald.

                            Ook zijn we bij een bevriende wijnboer nog de verdere verwerking van de oogst gaan bekijken. We mochten overal rondkijken, zolang we maar niet té veel in de weg liepen. Met een paar lekkere flessen zijn we terug, richting 'le Charme du Cher' vertrokken, om daags daarna weer onze volgende gasten te ontvangen, die op hun beurt van het huis en de omgeving gaan genieten.

                                                                   Van het '2 weken niksen' was weinig terecht gekomen, maar wie weet, een volgende keer misschien. Hoewel er alweer plannen gemaakt zijn om ook in de eetkamer één van de muren vrij te kappen en te maken als 'pierre apparente'. Zo'n huis is nooit af!