Weblog nieuwe stijl

Na al enige jaren over ons wel en wee met de verbouwing van ons Franse huisje te berichten, was het toch de laatste tijd meer en meer een reis- en vakantieverslag aan het worden. Maar eigenlijk willen we verhalen over de Fransen, hun aardigheden, eigenaardigheden etc. Dus vanaf nu een iets andere opzet van de weblog-berichten. We horen graag of dat bevalt!

Meteen de eerste dag vallen we vol met onze neus in de Franse boter: buurvrouw Lucile viert haar verjaardag, en we zijn natuurlijk uitgenodigd, samen met nog 12 van haar vrienden en familieleden. Het is altijd heel apart om mee te maken. Een lange tafel staat opgesteld in haar woonkamer die sinds kort helemaal is verbouwd. De muur tussen kamer en keuken is gesloopt, en nu is het een grote ruimte. Lucile heeft nu 'une cuisine Americaine'. Ook heeft buurman Jean-Luc alles mooi geschilderd ("c'est son ancien métier" is ons vaak verteld wanneer zij hem als verfhulp wil aanbevelen) maar in kleuren die in Nederland niet zouden misstaan in een kinderkamer. De keukenwanden zijn bruin, de keukenkastjes paars, en de wanden van de

Eén van de vele aquariums

 

Ze zijn maar wát trots op hun nieuwe kamer!

woonkamer knallend en oogverblindend 'smurfenblauw'. Bedenk daarbij de hoogglans donkergrijze tegels in de woonkamer en de lichtere tegels in een totaal ander formaat in de keuken, dan snap je dat we even moeten wennen nadat we ontvangen zijn. Het was blijkbaar nog niet bont genoeg, en dus heeft de buurvrouw allerhande 'décorations'  aangebracht in de vorm van stickers met bloemen en paarden. Een vrije wandruimte van meer dan een halve vierkante meter is 'pas comme il faut' en dient opgevuld te worden.  Dus veel foto's, een tweeduizend-stukjes-puzzel-op-karton-geplakt, diverse klokken (waarvan er geen 2 gelijk lopen),  oude, antiek uitziende pistolen, 2 aquariums en een heleboel beeldjes zorgen dat er altijd wel iets te zien is. En als klap op de vuurpijl zijn 'Glow-in-the-Dark' plakfiguurtjes op de muur geplakt. De grote kroonluchter boven de eettafel wordt sfeervol vergezeld door een knallend wit licht verspreidende TL-lamp in de keuken, de aquariums die het nodige licht verspreiden en nog wat sfeerlampjes. Ook de muziekboxen stralen blauw, rood en groen licht uit, netjes op maat van de muziek. En alles is aangesloten met kabels in verlengkabels, die op hun beurt weer verbonden zijn met verzamelcontactdozen. Met als onvermijdelijk gevolg dat alle stroom uitvalt zodra de cafetière wordt ingeschakeld. Grote paniek alom bij onze buren! Al het bezoek blijft rustig zitten, de mobiele telefoons worden als zaklamp gebruikt, terwijl de gastheer panisch een hok induikt waar de hoofdschakelaars te vinden zijn, achter een stapel brandhout die even opzij gestapeld moet worden. Hij wordt daarbij niet echt geholpen door zijn vrouw, die hem luid scheldend aanmoedigd om sneller die zekering om te zetten. Hilarisch! We hadden dus nu wel uitgebreid de mogelijkheid om alle 'Glow-in-the-Dark' eens goed te bewonderen in al hun glorie. Bij de EDF, de Franse elektriciteitsmaatschappij een zwaardere zekering aanvragen kan natuurlijk ook, maar dat moet betaald worden. En buurvrouw geeft liever het geld uit aan een nieuwe smartphone. We zijn benieuwd hoe de Kerstperiode gaat verlopen, wanneer het hele huis versierd wordt met electriciteit-verslindende lampjes, verlichte Père-Noël en oplichtende ijsberen en rendieren met arreslee.

Ook staat er opnieuw een bezoek gepland aan de belasting-inspecteur in Sancerre. Wij hadden al vanuit Nederland om een afspraak gevraagd, aangezien de aan ons toegestuurde en in te vullen formulieren voor ons Chinees waren. En we willen natuurlijk geen onwaarheden invullen, die ons later op een nog meer gepeperde aanslag van onze Franse belastingvrienden zou komen te staan. Dus netjes op tijd hebben we ons gemeld op het kantoor, waar Monsieur Faye ons al opwachtte. Hij weet welke formulieren aan ons verstuurd zijn, dus dit zou binnen een paar minuten afgehandeld moeten zijn. En dan toch, nadat hij al menig keer een diepe zucht heeft geslaakt tijdens het opzoeken van nummers en regeltjes, kent het formulier voor hem ook de nodige valkuilen. Zouden we dan echt de eerste buitenlanders met een gîte zijn, die netjes hun zaakjes voor elkaar willen hebben? Kan ik me moeilijk voorstellen! Uiteindelijk besluit hij dat er veel vragen niet beantwoord hoeven te worden. Ja, zo hadden wij het zelf ook wel kunnen invullen. Eens afwachten welke papieren ter invulling we nu weer toegestuurd krijgen.

En dan is het ineens 11 november, jour de l'armisice. en dan staat het Franse leven stil! Winkels zijn gesloten, het gemeentehuis is dicht, en iedereen heeft een vrije dag. En wat doet de Fransman op een vrije dag? Hij gaat en restaurant met de familie.

Bon appétit

Massaal trekt men naar de familierestaurants, zodat er vrijwel geen tafeltje meer te krijgen is wanneer je niet gereserveerd hebt. Vanaf 12:00h staan de parkeerplaatsen vol buiten de restaurants en past er echt geen auto meer bij. Wanneer je dan een lekkere fietstocht maakt, met het voornemen om tussen de middag te gaan eten in een restaurant, kan dat wel eens raar uitpakken. Vanuit Pouilly-sur-Loire zijn we richting la-Charité-sur-Loire gefietst en pas na heel wat kilometers doorfietsen, bij het 3-de restaurant waar we probeerden, was nog een tafeltje vrij. We hebben lekker lang getafeld, maar toen wij op onze fietsen vertrokken waren de Franse families nog lang niet uitgegeten.

En omdat we het toch niet kunnen laten, zijn hier nog wat foto's van onze week in les Bourrets.

De kraanvogels trekken zuidwaarts, de winter zit eraan te komen.

Nog warm genoeg zonder trui.

Nieuwe douche, nieuw tegelwerk en nieuw verfje.