Na 3 lange maanden kunnen we eindelijk weer naar les Bourrets om daar lekker aan de gang te gaan. Van velen hebben we al gehoord dat ze voorbij willen komen om ófwel mee te werken, ófwel om een gezellige dag à la campagne te hebben.
De eerste 4 dagen zouden we alleen zijn; tijd dus om alle voorbereidingen te treffen voor de dakwerkzaamheden, drank, etenswaar en materiaal in te kopen, kleine dingetjes te doen zoals een raampje maken en het inrichten van de 'logeerkamer'. Maar ook tijd om een beetje uit te rusten, relaties met buren en de plaatselijke restauranthouder aan te halen, en gewoon vakantie vieren.
Vanaf vrijdag kwamen de bezoekers: eerst Thijs en Hermoine, die vanuit Canada weer een prachtig smeedijzeren kunstwerk hadden meegenomen ter vervanging van het stalen deurtje voor de buitendeur. Het was heel wat gesleep voor ze: in en uit het vliegtuig, daarna op zoektocht naar de huurauto op de immense parkeerplaats van Aéroport Charles de Gaulle. Dus hebben wij het zelf maar vanuit de auto naar het huis gebracht. Daar uitgepakt en met bewondering lang stil zitten kijken toen het eenmaal op z'n plaats hing. Impec! Precies dezelfde stijl als de appuis de fenetre die vorig jaar al geplaatst zijn. Uit veiligheidsoverwegingen hebben we besloten om tijdens onze afwezigheid het oude deurtje weer terug te hangen.
We hebben lekker kunnen bijkletsen en lekker gegeten, mét natuurlijk een goed glas wijn, voordat later 's avonds de volgende gasten kwamen: Harm en Roger van de Phil kwamen het weekend meehelpen met de dakwerkzaamheden. Dus, niet te laat naar bed, want 's morgens wilden we vroeg beginnen. Alle pannen moesten eraf en met behulp van de hogedrukreiniger worden gereinigd, de oude panlatten eraf, een dampfolie dient op de chevrons worden aangebracht met daarop weer de nieuwe panlatten. Daarna de schone pannen (zo'n kleine 1000 stuks van zo'n 4 kilo p/st) weer naar boven, en netjes plaatsen. Op die manier gaan we het naar binnen waaien van de stuifsneeuw in de winter tegen, en het dak wordt er nog meer weersbestendig van.
's Zaterdagmorgen op tijd begonnen, met z'n drieën op het dak, één persoon op de ladder en nog eens 2 op de grond om de pannen aan te pakken en te stapelen. In de loop van de dag kwamen ook nog Peter van de Phil met z'n vrouw Marianne. Zij waren in alle vroegte vertrokken vanuit Sittard met de caravan, en les Bourrets was een eerste stop tijdens hun vakantie. 2 Personen extra scheelt een hele boel! De Parijse buren die we in mei spontaan geholpen hadden met soortgelijke werkzaamheden, lieten verstek gaan; zij keken wel af en toe eens wat we aan ´t doen waren, maar helpen? Ho maar! Ondertussen waren we de folie en de nieuwe panlatten aan het plaatsen, en de mensen op de grond waren druk aan 't slepen met dakpannen om ze schoon te maken. Tegen een uur of 9 's avonds was iedereen zó uitgeput van een bloedhete dag op het dak dat het verstandig was om te stoppen voordat er vanwege vermoeidheid ongelukken gingen gebeuren. En trouwens: de buienradar gaf 0% kans op neerslag, dus ook al lag 1/3 deel van het dak nog open, we liepen geen risico............... Iedereen ging eens goed douchen, en daarna hebben we lekker gegeten en gedronken.
's Morgens was iedereen op slag wakker om 7 uur, toen er plots een flinke wind opstak, en de hemel akelig oranje kleurde. Foute boel! Een dreigende pikzwarte lucht vanuit het westen kwam eraan, en het duurde niet lang meer voordat de stortregen zou komen. Dus zo snel als we konden het dak op met een paar grote zeilen om te redden wat er te redden viel. Tijdens een flinke regenbui kregen we de zeilen geplaatst, we waren voorlopig veilig en we konden ontbijten. Ondertussen was de ergste regen voorbij, en met een regenjas aan gingen we weer aan de slag. Het weer verbeterde, de regen verdween en met de hulp van de trouwe buurtjes Jean-Luc en Lucile kregen we alle pannen er weer netjes op. Binnen een weekend een prachtig strak dak (althans de achterkant van het huis) was het trotse resultaat.
Roger en Harm zijn daarna weer vertrokken, zij moesten maandag weer gewoon aan de slag, de rest heeft een rustige avond met barbeque gehad. Ondertussen waren Huub en Mariëtte ook nog voor een nacht langsgekomen, om zich te verwonderen over de vooruitgang die geboekt was sinds hun laatste bezoek. 's Maandagochtend zijn Peter en Marianne ook vertrokken, op weg naar het vervolg van hun vakantie. Wij bleven uiteraard en hadden lekkere relaxte dagen met Thijs en Hermoine. Vaak 's morgens wat werken, en 's middags in de omgeving rondtoeren, wijn proeven, leuke stadjes bezoeken, een dagje Guédelon, waar ze op de oude manier een heus kasteel aan het bouwen zijn etc. Het lukte ook nog om de nieuwe luiken voor de ramen beneden te maken, waarna Julie ze kon gaan verven: 1 laag grondverf en daarna 2 lagen blauw. Het deels nieuwe, deels oude hang- en sluitwerk eerst schuren, schilderen en dan weer monteren en afhangen. Het aanzicht van het huis veranderde op slag! Dus daarna waren de nieuwe ramen aan de beurt: oude kozijnen eruit en de nieuwe hardhouten kozijnen met ramen met dubbel glas erin. Het lukte aardig om ze ook goed vast te krijgen met PUR-schuim. Wel een knoeiboel! En weer sloeg Julie aan het schilderen; ze heeft wat meters gemaakt deze vakantie! 
Ondertussen waren Thijs en Hermoine naar Nederland vertrokken om mam te bezoeken, en wij konden gaan genieten van het blues-festival in la-Charité-sur-Loire. Helaas viel de eerste avond volledig in het water vanwege enkele fikse buien, maar de zaterdag was een doorslaand succes onder een stralende blauwe hemel.
Zondagavond kwamen Thijs en Hermoine weer terug uit Nederland, en voor Thijs stond een project op stapel: het ó zo lelijke afdakje boven de voordeur zou gesloopt worden en vervangen worden door een rustiek afdakje met dakpannen. Even functioneel als het golfplaten gevalletje, maar wel veel leuker. Vooral Julie vond het nu onderhand wel eens tijd dat dat verschrikkelijke ding boven het dak vervangen werd, maar voor Guus had het geen prioriteit. Het eindresultaat mag er zijn: authentiek en rustiek en met dakpannen die van Hermoine een speciale schoonheidsbehandeling hebben gekregen. 
Dinsdag zouden Luuc en Ellen met de kinderen langskomen op hun thuisreis vanuit Anduze in Zuid Frankrijk. In de loop van de middag waren wij op de cour een beetje aan 't genieten, toen er ineens een rare snuiter, vermomd als boswerker met schop, voor de schuur rondliep alsof de camping die voor Luuc z'n caravan was ingericht (camping "la Catastrophe") geïnspecteerd moest worden. Na de eerste verwondering bleek het Jo te zijn, die met Truus zonder aankondiging even langskwamen. Wat een verrassing! Even later kwamen Luuc en z'n gezin ook, en we maakten ons klaar voor een gezellige avond met 10 man. De nodige pastis en wijn werd verschonken, en voor een enkeling iets té veel pastis!!
Met z'n allen de dag daarna Sancerre en de verdere omgeving bezocht, lekker gegeten op een zonovergoten terras, en de nodige wijnhuizen bezocht op zoek naar weer een andere wijn. Er zijn zoveel verschillende wijnboeren in de regio! (gelukkig). Donderdag is iedereen weer vertrokken: Thijs en Hermoine gingen nog een dag naar Parijs voordat ze weer naar Canada terugvlogen vanaf "Charles de Gaulle", de rest weer terug naar Nederland en Duitsland.
's Avonds kwam het volgende bezoek. Wouter was vanuit Sable d'Olonne aan de westkust onderweg naar een beurs in Parijs, en vond nog een avond tijd om ons te bezoeken. Hij bracht heerlijke verse oesters mee van de kust! Hij heeft me vrijdagmorgen nog geholpen met het opstoken van de flinke stapel brandhout die we op ons terrain hadden verzameld: oude panlatten, oude luiken, oude raamkozijnen en resthout van de nieuwe luiken. Maar aan alles komt een eind................... Ook voor ons kwam het eind van de vakantie en op zondag zijn we richting Nederland vertrokken, om in Parijs Maud nog even op te pikken die er een gezellig kort weekendje met Wouter had doorgebracht.Het lijkt iedere keer moeilijker te worden om de deur van ons huisje in les Bourrets definitief achter ons dicht te trekken en te sluiten. Het huis wordt iedere keer bewoonbaarder, comfortabeler, prettiger en krijgt steeds meer ons eigen stempel. Ook deze keer zeker niet in de laatste plaats door de geweldige hulp die we van velen gehad hebben. Het geeft een enorme kick om vrienden en familie belangenloos bezig te zien, die met veel plezier 'zich uit de naad' werken om onze droom mee te helpen verwezenlijken.
