Kerstmis 2010 en jaarwisseling in les Bourrets

We waren er weer aan toe!

2-de Kerstdag vertrokken we naar Frankrijk, na thuis Kerst gevierd te hebben met de kinderen, en de weersverwachting goed te hebben bekeken. We zouden nog wel wat slecht weer tegenkomen, maar we durfden het aan.

En inderdaad, het was geen makkelijke tocht; sneeuw en gladde wegen maakten het vooral een lange reis. Maar dan toch, zo tegen de avond gearriveerd in les Bourrets. Hier alleen maar een heel dun sneeuwlaagje, dus dat viel alleszins mee.

We waren nog niet uitgestapt toen Lucile en Jean-Luc ons al gezien hadden, en ons kwamen verwelkomen. Ze zijn écht blij dat er weer beweging in het gehucht is. Vol verwachting keken ze toe hoe wij het huis binnengingen: als verrassing hadden zij niet alleen de kachels aangestoken zoals we per SMS gevraagd hadden, maar er stond een heuse kerstboom, met ballen, verlichting en alles, te schitteren in de eetkamer! En notabene ook nog cadeautjes eronder.

Natuurlijk eerst met de buren cadeaus uitgewisseld en een apero gedronken. We werden verrast men een 'prachtige' wandklok en een wonderbaarlijke lamp. Net niet de stijl die wij voor de inrichting van het huis in gedachten hebben, maar ja, hoe kunnen we dat vertellen zonder de buren te kwetsen? We laten het maar even op z'n beloop, en kijken later wel hoe we ermee omgaan.

Vervolgens de bagage uitgeladen, de slaapkamer in orde gemaakt, en lekker gegeten. Ondanks dat de kachels al de hele dag aan waren, was de temperatuur nog niet écht comfortabel. Nadat zo'n huis lange tijd onbewoond is geweest zonder enige verwarming, ben je de eerste dagen vooral bezig met de door en door koude muren te verwarmen. Dat duurt enige dagen, en daarna pas gaat de temperatuur binnen omhoog. Dus maar vroeg naar bed, mét de kruik die Julie meegenomen had. Die was eigenlijk niet echt nodig, want het comfort in de slaapkamer is na de isolatie flink erop vooruit gegaan. Natuurlijk was ook een groot deel van de warmte van de benedenverdieping naar boven getrokken. Het was heerlijk in bed. Zo heerlijk dat we pas om een uur of 10 wakker werden de volgende dag.

's Morgens de kachels maar eens flink opgestookt, en na het ontbijt begonnen met werken: de grote slaapkamer was de vorige keer al voorbehandeld met gips, dus daar kon geschuurd worden en daarna de sous-couche op de gipsplaten. Door die primer te mengen met wandverf kreeg de primer al een kleurtje en een dekkende werking. Dat was een goede tip van Luuc!

De kamer werd er ogenschijnlijk veel ruimer door. Van vlekkerige gipsplaten werden het strakke wanden.

Ineens lijkt het een afgewerkte slaapkamer -op het eerste gezicht althans- met een hele vriendelijke, ouderwetse uitstraling. Maar er is toch nog aardig wat afwerking te doen. Ondertussen was ik op zoek gegaan naar een stucadoor. De kleinere vlakken had ik weliswaar zelf met succes gestucadoord, maar tijdens die bezigheid ervaren dat stucadoren toch een vak apart is. Dus de grote wandvlakken zouden we laten doen door een echte stucadoor. Via de behulpzame secretaresse van Monsieur le Maire een aantal gegadigden gekregen. Dus maar eens rondbellen; we hadden een stucadoor nodig die met de leemstuc kon werken (een materiaal wat in Frankrijk onbekend is), én die meteen dezelfde week kon komen. Bij het tweede telefoontje al succes! Monsieur Lamy kon gelijk 's middags komen kijken om een prijs te bepalen, ook kon hij op donderdag al komen werken. Hij zou er dan om 8:00 uur zijn! Nu wil ik echt niemand meer horen over Franse artisans die zich niet aan afspraken houden, want hij was er precies op de afgesproken tijd. Ik vraag me af hoe die lachwekkende en ergerlijke verhalen over bedrijven en artisans die niet komen opdagen toch in de wereld komen?

Onze artisan begon op de afgesproken tijd met enkele proefstukjes om het materiaal te leren kennen. Maar al snel was hij razend enthousiast over de leemstuc en ging vol goede moed aan de gang.

We hadden hem uitgelegd dat wij een finission à l'ancienne wilden, maar hij had enkele proefstukjes nodig om te bereiken wat wij wilden. Het resultaat werd prachtig. We hebben hem ook gevraagd voor de resterende 2 wanden op dezelfde manier te bewerken wanneer we de volgende keer terugkomen.

Ondertussen was ik in de kleine slaapkamer de naden en oneffenheden tussen de gipsplaten aan het wegwerken. Gipsen, schuren, weer gipsen en weer schuren..... Je ziet er niet meer uit na een dag!

Maar Julie liet zich zeker niet onbetuigd, zij was de achterwand in de keuken aan het gipsen en primeren. We keken altijd tegen die achterwand aan die onafgewerkt was vanwege het feit dat de aanwezige electriciteitsmeter nog verplaatst zou gaan worden. Maar de prijs die daarvoor gevraagd werd is zó belachelijk hoog dat we hem maar laten waar hij is.

Nadat het stucwerk klaar was konden we de houtconstructie in die slaapkamer gaan schoonmaken. Ik denk niet dat er ooit over geveegd was, waarom zou men ook op een hooizolder? We hebben het stof van vele jaren eraf geveegd. Met staalborstels, handveger en stofzuiger aan de slag om een mooi resultaat te krijgen. Naderhand zullen we dit hout nog moeten behandelen met een beits. Ook de wand die we zelf al gestucadoord hadden hebben we op aanraden van monsieur Lamy behandeld met vernis de pierre om de wand wat minder korrelig en stoffig te maken . 

Toen konden we het bed verhuizen en de kamer een beetje inrichten. Het werd een plaatje. Een gezellige, sfeervolle en warme kamer. Plaats genoeg voor het bed met nachtkastjes, een kledingkast, en een tafel met 2 stoelen.

We hebben er heerlijk geslapen gedurende de rest van de week.

We hebben v rijwel iedere dag even een praatje met Lucile en Jean-Luc gemaakt. Hij had vrij van zijn werk, maar had besloten om Lucile te gaan helpen in de wijngaarden en zodoende een centje bij te verdienen. Zij moesten de reeds afgesnoeide takken van de wijnstruiken oprapen en verbranden. Dit gaat met een vernuftige kruiwagen: "la brulotte". Een zware stalen bak op wielen met ontluchting onderlangs. Hierin worden de takken continu verbrand en de as valt er vanonderen uit. Je ziet ze 's winters door de wijnvelden gaan. Een rookpluim die zich constant verplaatst. Een enorm zwaar werk omdat men de hele tijd in de rook staat, en de zware kruiwagen bergaf en dan weer bergop geduwd moet worden. Dit gaat met z'n tweeën: eentje trekt en de andre duwt. Vanwege de steile hellingen is dit onmogelijk alleen te doen. Wanneer de buren 's avonds terug kwamen zagen ze er dan ook niet meer uit, en ze waren "onger ein patsch te vange". En tussendoor is Jean-Luc zich ook nog in alle bochten aan 't wringen om z'n oude Renault aan de gang te houden. Nieuwjaarsdag had Lucile nog een lekkere Galette de Roi gebakken, een vervroegde driekoningenkoek. Natuurlijk daar een kopje koffie gedronken en de galette laten smaken.

Uiteraard mochten we niet vergeten om Gérard en Annie van l'Atalante te bezoeken. Gérard is ondertussen gepensioneerd, en hun bar/restaurant is gesloten. De bar is omgestyled tot woonkamer, en gezellig ook nog. We zijn Nieuwjaar gaan wensen en hadden een paar gezellige uurtjes daar.

We hebben weer een leuke week gehad, veel kunnen doen en we zijn flink trots op hetgeen we tot nu toe bereikt hebben. Middenin de week zijn we een dag gaan rijden om het prachtige stadje Charroux te bezoeken, waar een ontzettend mooie Chambre d'Hôtes te koop staat. We zullen nog veel rekenwerk moeten doen om te weten of dat haalbaar is, en blijven ondertussen doorzoeken naar goede alternatieven.

En toen ons huis eindelijk behaaglijk warm begon te worden, gingen we weer terug richting Sittard.