Het hoofdstuk: 'salon'.

Nadat we onze Franse buurtjes een vermoeiend weekje in Sittard hebben gehad, is het nu onze beurt om vakantie te gaan vieren op het Franse platteland. Naarmate onze vertrekdatum nadert, loopt de temperatuur aardig op, met als warmste dag de zondag van vertrek. Maar liefs 40 gr. ! Gelukkig houdt de airco het in de auto aangenaam. Aangekomen in les Bourrets moeten de auto en de aanhanger wél even worden uitgeladen. Geen leuk werkje in die hitte, maar de wetenschap dat het allemaal spul is om het huis te verfraaien maakt veel goed. Toch kan ik het niet laten om dezelfde middag de laatste 5 planken op het terras nog even te monteren.

Dan is het tijd om af te koelen; het zwembadje oppompen, water d'r in en afkoelen maar. Eerst maar even alleen met de voetjes erin, maar na een aantal gieters warm water kunnen we genieten van de heerlijke verkoeling, met een boek in de ene hand en een glaasje wijn in de andere, SUPER !

De eerste paar dagen wordt er niet geklust: het is gewoonweg té warm! Maar op een gegeven moment zakt de temperatuur tot zo'n graad of 32 à 34, en dan besluiten we toch maar ergens mee te beginnen. Eindelijk gaan we de laatste kamer, de woonkamer, aanpakken. We zeggen al een hele tijd dat we de vroegere 2-de deur, die al jaren dichtgemetseld is, weer open willen maken. Deze muur is opgetrokken uit natuursteen met cement, en niet met natuursteen en kalkmortel zoals alle originele muren. Dat belooft wat! Maar met een zware voorhamer, vuisthamer en beitel, en de elektrische breekhamer krijgen we toch een gat in de muur. En dat gat wordt alsmaar groter.

Toen het gat eenmaal klaar was, werden nauwkeurig de maten genomen, en op naar de Brico-Depôt om de porte-fenêtre te kopen. Plaatsen was achteraf een eitje! Tegelijk ook het laatste oude raam vervangen.

Daarnaast vonden we ook regelmatig tijd om de diverse brocantes in de buurt te bezoeken en de Emmaüs om lekker naar meubels of andere leuke oude dingetjes te zoeken. Ook wist Julie dat er een Troc-winkel in Bourges te vinden moest zijn. Dus ook daar naartoe, en van alles bij elkaar gesleept.

Maar we bleven ook aan de gang met klussen: luiken maken voor de nieuwe porte-fenêtre, en natuurlijk nam Julie het verfwerk voor haar rekening. De kozijnen, de ramen en vleugels van de porte-fenêtre werden bleu-source, de luiken moesten eerst gegrond worden en daarna 2 lagen blauw. Na een paar dagen verven zag ze alleen nog maar blauw voor haar ogen.

Maar, het resultaat mag er zijn: lekker veel licht in de salon, een handige tweede ingang in het huis.

Regelmatig gingen we tussen de middagop zoek naar een restaurantje om ons déjeuner te nuttigen. Zo kwamen we een keertje terecht in het dorpje Brécy, waar aan het plaatselijke marktplein het café "Chez Claudette" ligt. Naast café is Chez Claudette ook aan te bevelen als restaurant, als Tabac voor het krantje, pakje sigaretten of loterie-tickets, als postkantoor, als geld-uitgiftepunt voor Crédit Agricole, én als tankstation (goed ruikbaar op het naastgelegen terras). Geen menu (alleen even checken of er toch geen andouillettes geserveerd worden), gewoon aanschuiven en voor een paar euro een 3-gangen maaltijd, met een demi rosé, een kaasplankje, dessert en een kopje koffie na. Zo hoort het toch eigenlijk op het Franse platteland. Jammer dat we deze café-restaurants hoe langer hoe meer zien verdwijnen.

Maar het kan niet altijd feest zijn; het klussen maar weer opgepakt. In dezelfde salon blijft de scheidingsmuur met de schuur van voisin Didier nog altijd enigszins vochtig in de voegen. Dit is waarschijnlijk vocht wat vanuit de ondergrond door de natuurstenen muur opgezogen wordt. De kamer 's winters warm krijgen wordt daarmee nagenoeg onmogelijk.  Besloten hebben we om hier een geventileerde isolerende wand voor te plaatsen. Men verkoopt in de bouwmarkt de ideale oplossing: gipsplaten met 40mm polystyreen ertegenaan. Dus met rails een constructie opgebouwd en de platen ertegen geplaatst. Gelijk de koude hoek meegenomen en de basis voor een ingebouwde boekenrek gelegd.

Ook Julie was druk bezig met klussen: de tussendeur tussen eetkamer en salon heeft ze met afbijtmiddel helemaal blank gemaakt, mooi geschuurd en daarna blanke lak erop aangebracht. Het is een prachtige deur geworden. We hebben ook de deurknop verwisseld voor een mooie witte porceleinen deurknop die we ooit ergens op een brocante hebben gevonden. Dit soort details geven het speciale, authentieke sfeertje wat we zo graag willen bereiken. Nog maar 1 deur te gaan!

Ook hebben we nog bezoek gehad: Pierre en Joke kwamen langs, onderweg naar hun vakantieadres in Italië. Zij waren de eersten die het huis zagen in 2008 nadat we het gekocht hadden, en samen met Pierre is destijds alle elektrische bekabeling en stoppenkast aangelegd en vernieuwd. Ze waren duidelijk verrast door de veranderingen die het huis op een paar jaar had ondergaan, ondanks dat ook zij de weblog na iedere update lazen. We hebben en gezellige tijd met hen doorgebracht, ook al strandden een paar van onze geplande bezoeken voor een gesloten deur. Gelukkig is de fantastische kathedraal in Bourges nooit gesloten.

Al met al weer een leuke 3 weken gehad, met een goede mix tussen klussen en vakantie. En het eindpunt van al het klussen begint in zicht te komen, hoewel we nu alweer denken aan het opknappen van de bepleistering aan de buitenkant zodra de salon klaar is..... Alleen nog maar de resterende voegen uitkappen en opnieuw invoegen, 1 wand stukadoren, gipswand bijsmeren en verven, plafond herstellen en verven, verlichting aanleggen etc. etc.

Eigenlijk is zo'n klus nooit klaar!

Even aan de zomer proeven

Na al die weken van slecht weer met veel regen en lage temperaturen willen we een paar dagen aan de zomer gaan proeven in Frankrijk. Volgens 'Météo France' zijn de afgelopen voorjaarsweken ook dáár nat en koud verlopen. Toch beloven ze voor de paar dagen dat we er zijn droog en enigszins warm weer.

Het plan: het terras maken. De grote grindbak die de binnenplaats nu nog is, is vooral voor Julie moeilijk te belopen. Vorig jaar met resten van hout dat we thuis in Sittard gebruikt hadden voor het terras, is al een gedeelte gelegd. Dat beviel Julie zo goed, dat besloten is om een volledig terras zo te maken. Tegen de gewoonte in nemen we nu het hout mee vanuit Nederland, omdat dit formaat planken met dat specifieke profiel in Frankrijk onvindbaar blijkt. Normaal kopen we alles wat we nodig hebben bij voorkeur bij de plaatselijke handel of 'artisan'. Iedere keer weer blijkt dat zoiets veel goodwill oplevert. Zelfs de burgemeester die ik af en toe op de mairie tref, weet te vertellen welke lokale artisans ons hebben geholpen.

Maar eerst: We zijn van verzekering gewisseld en de nieuwe verzekering vereist om minstens 2 sloten op de voordeur te hebben; dus extra slot bijplaatsen.

Guus als menusier !

Toen maar eens de aanhanger uitgeladen, en provisorisch de balkjes en de planken uitgelegd om te checken of alles gemaakt kon worden zoals we in gedachten hadden. Het wordt een mooi formaat terras, met toegangen naar de bestaande deur, én naar de deur die gepland staat om weer opengekapt te worden komende zomer.


Toch nog een flinke lading hout!




Eens effe kijken hoe het gaat passen.



Nu blijkt ook weer dat je op zo'n zaterdagmiddag toch nog aardig wat dingen kunt doen. Het is dus echt een kwestie van op tijd (06:00h) uit Sittard te vertrekken! De voisins komen natuurlijk even bonjour zeggen, kopje koffie drinken en ons bijpraten over alles wat er gebeurd is in Les Bourrets. Nu gebeurt er eigenlijk HELEMAAL NIETS in het gehucht, maar ze weten toch te vertellen over het aantal nieuwe kippen dat ze hebben uitgebroed met de broedmachine, over het nieuwe afdak dat zij voor het huis hebben geplaatst, en dat les Parisiens er ook weer zijn geweest. Ik heb blijkbaar ooit eens iets té enthousiast op haar bak-kunsten gereageerd, want vrijwel ieder avond komt Lucille aanzetten met de ene keer zelf gebakken gaufres, en de andere keer crèpes. Wel allemaal heel lief bedoeld. Ook blijven ze vragen hoe een en ander in Nederland gewoonlijk gaat, aangezien ze de plannen hebben om begin augustus ons een weekje met hun bezoek te verblijden. Ze zijn Frankrijk nog nooit uitgeweest...

Zondagmorgen: lekker buiten ontbijten met verse croissants, en daarna naar la-Charité-sur-Loire, om wat dingen in te kopen. O.a. ben ik m'n boormachine vergeten om die ruim 600 schroeven mee in te draaien. Wél het accumachientje bij me, maar na zo'n 15 schroeven geeft die het ook op, en zo snel is de reserveaccu niet bijgeladen. Ruim voor lunchtijd terug, en begonnen met schroeven. Dat schiet lekker op, en op het eind van de middag zitten we met een biertje te genieten op het bijna-af terras.



Let op: wel alles netjes recht en even lang!

 

Daar zitten we dan, we passen gemakkelijk erop.



Ondertussen is Julie voor en achter in de tuin bezig om het snel groeiende onkruid een beetje te beteugelen, de druif de juiste weg te wijzen, en wat wilde bloemetje in te zaaien, zodat we in de zomervakantie de nodige bloeiende bakken rondom het terras hebben. Ook hebben we besloten tegen het huis een Wisteria (Blauweregen) te planten, die zowel de voorgevel als de zijgevel een iets groener aanzicht moet gaan geven. De plant hebben we gevonden bij Botanic, een soort Franse IntraTuin.



Julie ziet al de eerste druivenbloesem.



We zijn vooral buiten rondom het huis bezig geweest, het weer was té mooi om veel binnen te zijn.

Toch hebben we binnen ook nog iets gedaan: De slaapkamers zijn nu zover gereed dat we zo langzamerhand aan de aankleding kunnen beginnen. Gewoon leuke dingetjes die passen in het landelijke sfeertje wat we willen creëren. Ook hebben we de oude foto's van waarschijnlijk de eerste bewoners van het huis laten uitvergroten, en als decoratie op één van de slaapkamers gehangen. Komende zomer nog eens wat Brocantes en de Emmaüs bezoeken om hopelijk nog meer leuke dingetjes te vinden.

                                       

Dinsdagochtend: alles wat we wilden doen is gebeurd, en we nemen royaal de tijd voor een ontbijtje, mét de verse eieren van Lucille's kippen. Onder een zonnetje laden we de auto weer in, water en stroom afsluiten, en de 2 sloten in de voordeur worden vergrendeld. Terug richting Nederland, terug naar het slechte weer. Hiervan krijgen we al ten zuiden van Parijs een royale voorproef met regen, hagel en harde wind.

Het duurt eigenlijk te lang voordat we weer richting Les Bourrets kunnen gaan, eind augustus. Maar vooraf kunnen we Lucille en Jean-Luc nog in Sittard ontvangen, en de concertreis met de Phil naar Oostenrijk doet de wachttijd tot augustus ook sneller gaan.

Les Bourrets, vastelaovend 2012

We gaan, net als de afgelopen jaren, de carnavalsdagen in Frankrijk doorbrengen. Alleen nu geen hele week, maar aswoensdag zullen we weer terug reizen.

Nog maar nét onderweg, krijgen we een telefoontje van Lucile, onze Franse buurvrouw. Zoals eerder aan haar gevraagd, steekt zij de kachel alvast aan, om het huis een beetje te ontdooien na de afgelopen ijskoude winterweken. Wat blijkt  echter uit haar telefoontje: de watermeter, die ik toch zo serieus heb ingepakt in een houten box met isolatiemateriaal, is bevroren geweest en als gevolg daarvan explodé, zoals zij het omschrijft. Je krijgt dan een beeld van een watermassa die door de eetkamer is gespoten, de hele vloer onder water en dergelijke. Blijkt achteraf gelukkig nogal mee te vallen: een scheur in de watermeter zelf, en wat restwater uit de leiding heeft nagenoeg geen sporen of schade achtergelaten. Natuurlijk, voordat de druk weer op de leiding gezet wordt, moet de meter wel vervangen worden. Lucile weet de waterleidingmaatschappij zover te krijgen dat er een monteur nog op de zaterdagmiddag de meter komt vervangen. Niets staat een gezellig weekend nog in de weg.

De plannen voor de komende dagen: Julie wil de kast op de kleine slaapkamer gaan verven en hoezen maken voor over de éénpersoonsbedden. Zelf wil ik de vloer in de andere slaapkamer afmaken, en de trapleuning plaatsen. De trapleuning hebben we in Limburg bij een smid op maat laten maken.

De reis verloopt spoedig, en laat in de middag komen we aan. De kachel brandt, en het is al een graad of 13 in huis. Het duurt nog een paar dagen van flink stoken voordat het echt comfortabel in huis wordt. Eerst maar eens het bed en de keuken in orde maken. Natuurlijk even bij Lucile en Jean-Luc langs om bij te praten en ze te bedanken voor hun bemoeienissen met de watermeter.

Zij komen 's avonds voor een apéro, waarbij Lucile de Sjrobbelaer wel érg lekker vindt.

Zondagmorgen: lekker uitgeslapen in het warme bed. Ontbeten en toen maar eens begonnen met het werk. Julie begon aan het verven van de kast.  

Toch nog een heel werk: schuren, gronden en verven.



Maar, het resultaat mag er zijn.







Op de andere slaapkamer ben ik ondertussen bezig met het invoegen van de tomette-vloer. Net als tijdens de Kerstvakantie met een voegmortel die eenvoudig in te vegen is en langzaam uithardt. Na uitharding de vloer met lijnzaadolie behandelen, en het ziet er impéc uit.

Nadat de vloer zover klaar is worden de bedden weer opgebouwd, en kan Julie gaan werken aan de hoezen, die over de bedden worden gespannen wanneer we niet daar zijn. We willen tenslotte dat de bedden en matrassen netjes en stofvrij blijven.

Julie had haar naaimachine meegenomen om de hoezen in elkaar te zetten, hetgeen toch nog meer werk bleek dan vooraf gedacht. En in een eetkamer die ondertussen al redelijk warm was, werd er met goede moed gewerkt.




Het volgende project: de trapleuning. De smid hadden we duidelijk gemaakt wat we wilden. Met allerlei schetsjes en detailfoto's van de huidige situatie werd een werktekening gemaakt. De leuning diende niet té bewerkt te worden, maar ook niet te strak. Het moet wel passen in een oude boerenwoning. De krul aan het uiteinde mocht zeker niet te protserig en bewerkt worden; gewoon simpel en functioneel. Het resultaat is een mooie eenvoudige ijzeren trapleuning. Het plaatsen nam een halve dag in beslag, maar dan heb je wel wat!

Ondertussen kwam de laatste dag van ons verblijf weer langzaam in zicht, en moesten we ons voorbereiden op het vertrek. Dat betekende dus ook de isolatie van de watermeter verbeteren. Hoewel we deze winter geen strenge vorst meer verwachten, de volgende winter met vorst komt geheid weer. Dus met polystyreen de hele kist van onder, langs alle zijkanten en van boven bekleed. Nu maar hopen dat het voldoende is. Ondertussen toch maar de hoofdkraan dichtgedraaid, alle leidingen zoveel mogelijk afgetapt en de boiler laten leeglopen. Je weet maar nooit!

We hebben daar weer een paar heerlijke dagen gehad. Nu niet fanatiek van 's morgens tot 's avonds gewerkt, maar lekker doucement, langzaamaan en tijd genoeg genomen voor andere dingen; wat winkelen, kopje koffie bij Babette et Eva, 's avonds een dvd-tje kijken, wat lezen etc.

Woensdagavond weer thuis, en toch maar niet meer gaan "heringbiete".

Noël 2011 en France

Geen sneeuw dit jaar.

Na 2-de Kerstdag vertrokken te zijn in druilerig weer, wat rondom Parijs veranderde in zonnig en warm weer (13 graden), kwamen we wat zuidelijker in dichte mist terecht, waarin de temperatuur naar beneden donderde tot een schamele 2,5 graden.

De kachel brandde in les Bourrets, en ook de kerstboom was weer opgebouwd, met de cadeaus eronder. Natuurlijk verzorgd door Lucille en Jean-Luc. De eerste avond kwamen ze langs om cadeaus uit te wisselen en bij te praten, gezellig! Onze oren waren gelijk weer ingesteld op het bijna onverstaanbare taaltje van onze lieflijke buurtjes. Ondertussen hadden wij de bedden weer in orde gemaakt en het huis 'opgestart'. Het huis van de buren had natuurlijk weer z'n jaarlijkse feestelijke opmaak gekregen, nu zelfs nog uitbundiger dan eerdere jaren.

Daarom heeft Frankrijk al die kerncentrales nodig, met zo'n stroomverbruik.

Ook de meegenomen Kerst-engel van Bert en Dorien viel absoluut in goede aarde, die kreeg een ereplaats bij de kerstboom van Lucile en Jean-Luc. Past precies bij de 'authentieke en rustige' stijl van inrichten van onze buren. 

Links op de foto is Lucile, rechts is de Kerst-engel

Wij zijn stevig van start gegaan met het invoegen van de laatste vrijgekapte muur op de etage. De laatste! Ook hebben we getest met de voegmortel die we hebben meegenomen, te gebruiken tussen de tomettes op de etage. Die liggen vrijwel los op de kalkmortel, zonder echte voeg. Maar de minimale voeg is groot genoeg om allerlei rotzooi in te verzamelen en bij uitzuigen iedere keer weer een beetje kalkmortel los te laten, en ook is de voeg op verschillende plaatsen wat groter. Het met een bezem invoegen lukte wonderwel, zodat we de volgende keer alle overgebleven voegen hiermee zullen vullen. We hadden vooraf geen idee hoeveel materiaal er nodig is voor de 2 kamers en de overloop. Het materiaal is een soort zand met kunsthars vermengd, die bij blootstelling aan de lucht langzaam uithardt. Naderhand hebben we de tomettes één voor één schoongepoetst en met lijnzaadolie ingewreven. De kleur wordt hiermee mooi opgehaald tot het originele rood.. 



Je houdt geen knieën over, maar het resultaat mag er zijn.



Ook hebben we al enkele plinten kunnen plaatsen. Daarmee is de bovenetage vrijwel klaar. De kast van Eef en Maria past mooi op de kleine slaapkamer. Hij moet wel nog een volledige verfbeurt krijgen, maar daar is Julie ondertussen een ster in.



De laatste afwerking.



Weer een slaapkamer klaar en ingericht.

Julie heeft alle houten balken op de kleine slaapkamer een opknapbeurt gegeven. Alle vuil en stof van de laatste 125 jaar, samen met de witte verfspatten en gipsresten die wij veroorzaakt hebben moesten verwijderd worden. Verder hebben we de 2 bedden in elkaar gezet die we op een 2-de hands markt via internet hebben gevonden. Ze staan prachtig op de grote kamer, nu alleen nog aanpassen aan onze matrasmaat en er zal weer een kamer klaar zijn.

Met de staalborstel, handveger en stofzuiger alle oude troep van de balken verwijderen.




Slaapplaats 5 en 6 worden voorbereid. Ondertussen was het huis dermate op temperatuur dat we in de hemdsmouwen bezig waren.

 

Daarnaast hebben we ook nog een rustig dagje Bourges gedaan, en met Annie en Gérard (voormalige restauranthouders in Herry) een paar keer een gezellige tijd doorgebracht. Oud en Nieuw vierden we heel rustig, met z'n tweetjes voor de open haard. Een groot verschil met Nederland: geen vuurwerk, en buiten ons niemand in les Bourrets: rust in optima forma ! Nieuwjaarsdag werd er zoals gewoonlijk vooruitgekeken naar wat het komende jaar ons zou gaan brengen: zou er een koper komen voor het huis in Sittard? ; zitten we volgende Nieuwjaarsdag definitief in Frankrijk? ; zouden we thuis dé grote prijs hebben gewonnen in de Nieuwjaarsloterij? ; hoever zijn we over een jaar gevorderd met het huis in les Bourrets..........etc.

2 Januari toch maar weer richting Sittard vertrokken om iedereen een goed 2012 te wensen.

En trouwens, de grote prijs van de loterij hebben we gemist!