De eerste officiële gasten in les Bourrets.

Al een hele tijd geleden was de reservering geplaatst: Thijs en Hermoine wilden graag een weekje in het huisje verblijven met een bevriend stel Canadezen. Een paar dagen voor hun komst zijn wij dan ook naar Frankrijk vertrokken om het huis in orde te maken: alle slaapkamers poetsen en inrichten, de badkamer en keuken spic en span maken, de koelkast aanzetten, de boiler vullen. Alles moet in orde zijn! Wij willen natuurlijk een goede indruk maken.



De nodige spinnenwebben worden weggezogen



Ook het kleine slaapkamerraampje wordt netjes gewassen.

 


De bedden worden opgemaakt

 



De tomette-vloer wordt nog eens in de lijnzaadolie gezet









En dan wordt het vanzelf zondag, de dag waarop we het bezoek verwachten. Wij zijn er klaar voor! Eerst komen Jos en Trees, die met hun camper rond toeren in Frankrijk en wel eens het huis willen zien waar ze al zoveel over gehoord hebben. Zij krijgen de toer door het huis dat zij enkel vanuit de verhalen en de foto’s kennen en zijn verwonderd over de ruimte en de inrichting. Daarna lekker bijkletsen buiten op het terras. Het zonnetje schijnt, wat wil je nog meer? 

Tijd voor een drankje.



De route wordt bestudeerd.



Tegen de avond arriveren ook Thijs en Hermoine, die het huis 3 jaar geleden het laatst hebben bezocht. Zij weten dus hoe het eruit heeft gezien en hun vallen de veranderingen nóg meer op. Enthousiaste reacties!! Zij hadden al van te voren aangegeven welke slaapkamer hun voorkeur had, maar bij het zien van de andere grote slaapkamer waren ze even aan ’t twijfelen. Maar toch, de slaapkamer met ‘het kleine raampje’ had hun hart gestolen en die gingen ze gebruiken.

Tijd voor de apéro! De Pastis komt op tafel, lekkere kleine hapjes erbij en lekker bijkletsen en lachen! Ondertussen heeft Julie het avondeten klaar, en gaan we uitgebreid genieten aan de keukentafel. Het nagerecht is door Trees thuis al voorbereid, en ze verrast ons met een heerlijke Tiramisu. Daarna met z’n allen naar de ‘salon’ waar de openhaard is aangestoken. Niet voor de warmte, maar wel zo gezellig. Glaasje wijn erbij, en genieten maar.



De zonnebloemen uit 'onze achtertuin brengen extra sfeer in de kamer.

                              

De volgende ochtend op tijd opstaan, om de fiets te pakken en naar de boulanger in Herry te fietsen voor croissants en krakend verse baguettes voor het ontbijt. In de loop van de ochtend vertrekken Trees en Jos weer om de omgeving te gaan verkennen. En wij gaan met Thijs en Hermoine ook de omgeving in. Het platteland richting Bourges krijgt de hele dag onze aandacht, met een lunchstop bij Chez Claudette in Brécy. Dit restaurant, annex bar, annex postagentschap, annex dependance van de bank, annex tankstation serveert weer een uitgebreid menu, met als hoofdgerecht ‘Cocq au vin’. We zouden een ‘lichte lunch’ nemen……………..... 
’s Middags krijgen we van een welwillende boer nog alle tekst en uitleg omtrent de ‘culture’ en oogst van zonnebloemen, die zo karakteristiek voor het landschap in onze regio zijn.

’s Avonds komen Lucile en Jean-Luc natuurlijk even op de apéro om Thijs en Hermoine te begroeten, die ze 3 jaar geleden hebben leren kennen, en sindsdien via Facebook op de hoogte houden van het wel en wee in les Bourrets. Lucile oppert nog even dat ze eens in Canada op bezoek wil komen, ze zou graag de Niagara watervallen zien. Maar aangezien zij voor geen geld in een vliegtuig stapt, denk ik niet dat Thijs en Hermoine dit "dreigement" serieus hoeven te nemen.

Ook wordt er nog een beetje geklust: Julie zorgt dat alle gordijntjes in de woonkamer klaar zijn en komen op te hangen, en er wordt nog een vensterbank betegeld.                                 

5 Naaimachines verder........zijn de gordijnen dan toch af.

Deze vakman doet dit karweitje gewoon tussendoor

Inmiddels is ook het tweede Canadese stel aangekomen; Charles en Sari, een bevriend stel van Thijs en Hermoine. Ook Gérard en Annie, het pas-getrouwde stel uit Herry komen langs voor een apéro om hun fotoalbum van de trouwerij te tonen en met champagne te toasten op het goede leven. Het sfeertje op de cour is gezellig en soms luidruchtig, maar ja, wat wil je na al die champagne?

         



's Avonds tot laat nog buitenzitten op 't terras; uitzonderlijk voor eind september.





Naarmate de champagneflessen verder leegraken, worden de trouwfoto's alsmaar leuker.



Pas laat in de avond kunnen we gaan eten en genieten we met z’n zessen van een heerlijk diner dat Julie heeft bereid: “canard à l’orange”.

Met z’n zessen gaan we ook de dagen erna rondtoeren, om met z’n allen te genieten van de markt in Cosne-sur-Loire, waar de crottins de chèvre aan een uitgebreide test onderworpen worden; het pittoreske stadje Sancerre wordt bezocht, met een heerlijke salade als lunch op het marktplein. En we hebben een afspraak bij ‘onze’ vigneron in Verdigny om ons een rondleiding door zijn caves te geven, natuurlijk af te sluiten met een dégustation.  

Deze crottin lijkt wat minder in de smaak te vallen.

Geweldig dat er ruim  de tijd genomen werd om ons rond te leiden en te laten proeven.

Ook gaan we de Bourgogne in naar Guédelon. Daar wordt een kasteel gebouwd op de manier zoals dat in de 13-de eeuw gebeurde: geen machines of elektrische gereedschappen, maar alles met de hand en met materialen die ter plaatse gevonden, gedolven en gemaakt worden. Het terrein heeft o.a.  een eigen smidse, een eigen houtwerkplaats, een eigen tegelbakkerij, een eigen groeve en steenhouwerij. Heel imposant om te zien hoe er gewerkt wordt, met een ongelooflijk geduld en vakmanschap.

 

                            

Een aanrader!

Dan komt onherroepelijk de dag dat we onze gasten uitzwaaien; zij gaan nog enkele dagen naar Parijs. We kijken terug op een hele leuke tijd samen met veel plezier en ongelooflijk hoge temperaturen voor de tijd van het jaar, en onze test als gastheer en gastvrouw is wat ons betreft geslaagd.

                             

Wij blijven nog wat dagen in les Bourrets, om o.a. het huis klaar te maken voor de winter, want waarschijnlijk wordt het pas met de Kerstvakantie voordat we weer daar zijn. Ondertussen hopen we dat we snel onze rol als gastheer en gastvrouw in een Chambres d’Hôtes kunnen beginnen; het bevalt ons prima, en naar we hoorden, onze gasten ook!

Altijd weer een triest gezicht, die ingepakte meubelen.

Le mariage

Nog maar net terug van vakantie in les Bourrets, zijn we dit weekend even terug geweest. En wel voor een speciale reden: de voormalige eigenaren van restaurant l'Atalante in Herry, Gérard en Annie, hadden ons uitgenodigd voor hun huwelijk.
Wij wisten van dit stel van boven de 60 (hij is net gepensioneerd) dat zij al lang geleden getrouwd waren, dus hoe zat dat nou? Welnu, het schijnt eind jaren 90 even fout te zijn gegaan, wat geleid heeft tot een scheiding.... Maar een jaar later bleek dat ze elkaar toch niet konden missen, en waren ze weer samen. En nu vonden ze het onderhand tijd om opnieuw te trouwen.
Nu houden wij wel van een feestje, dus hun verzoek om mee te komen feesten was niet aan dovemansoren gericht. Daarnaast beschouwen wij Annie en Gérard ondertussen ook als vrienden. Zelfs nu het restaurant al zo'n 2 jaar gesloten is, proberen we altijd wanneer we in Herry zijn, even langs te gaan voor een apéro, of zomaar voor een praatje.
Vrijdagavond vertrokken, om middernacht in les Bourrets in bed gekropen, en zaterdag in de juiste kledij naar hen toe.
Gérard en Annie hadden aangegeven dat het een mariage à la campagne zou worden; dus geen strak pak en geen stropdas. Prima, zeker gezien het weer!

Klaar voor het feest !



Het bruidspaar zelf ging mooi landelijk gekleed in een creatie van Annie, die alles zelf gemaakt had, inclusief de kleding voor de kleinkinderen, die bruidsjonker en bruidsmeisje waren. Bovenop een mooie oude boerenkar, getrokken door 2 Percherons, trekpaarden, trok het gezelschap door het dorp. Alle verder aanwezige kinderen in een ezelskar, en daar achteraan de overige gasten, te voet naar de Mairie.   


Na de plechtigheid in de Mairie, waarbij de burgemeester met zijn sjerp om zijn best deed, ging de stoet naar de kerk. Daar hielden Annie en Gérard een emotioneel pleidooi voor de liefde.  Het kleine dorpskerkje zat goed vol.

Daarna richting Salle Polyvalente, het gemeenschapshuis, waar lekker in het zonnetje de 'vin d'honneur' geschonken werd. Vervolgens het diner (het was ondertussen al zo'n 9 uur), en al tijdens het diner begon de disc-jockey de sfeer te verhogen met stemmige muziek. Eerst natuurlijk musette-muziek (waarbij er weer royaal gedanst werd), maar al snel Franse populaire muziek, onbekend voor Nederlandse oren. En ondertussen ging het eten maar door!  Het geheel werd afgesloten met de 'pièce montée' , het door een creatieve pâtisier met karamel opgemaakte eetbare kunststuk, wat een bepaalde symboliek moet uitdragen. Natuurlijk met champagne.

En het bleef nog lang onrustig in Herry.....

Les finissions



3 weken lang een 's zomers weertje, dus de luiken zoveel mogelijk gesloten houden om de warmte buiten te houden.



Eindelijk, het is weer zomervakantie!



Het eerste dat we 's morgens zien is de hibiscus die staat te bloeien voor het slaapkamerraam

De weergoden zijn ons goed gezind en de weersomslag een paar dagen voor ons vertrek belooft veel goeds. De aanhangwagen is volgeladen met allerlei spul: keukenstoelen, betonijzer en zakken betonmortel, terra-cotta tegels en een hoop gereedschap. De plannen voor de komende 3 weken: het huis zover klaar krijgen voor het bezoek uit Canada dat er in september wil verblijven. Dat betekent de salon verder afmaken (wanden en plafond verven), diverse afwerkingen door het hele huis en in het toilet een nieuwe tegelvloer en wc-pot plaatsen. Makkie toch, wanneer je 3 weken hebt…….?

In les Bourrets aangekomen valt als eerste op hoe mooi het gras voor de grange gemaaid is; Lucile en Jean-Luc wisten van onze komst deze dag en hebben hun best gedaan. De beplanting op de cour echter heeft geen snoeibeurt gehad(valt dat even tegen!), dit zullen we zelf als eerste aanpakken. De druif is gigantisch gegroeid en hangt vol trossen ( is vast het ‘terroir’, we zitten tenslotte vlak bij Sancerre) de vijgenstruik begint meer op een vijgenboom te lijken, en de hibiscus doet z’n best om hoger dan het huis te worden. Dat eerst maar eens aanpakken, zodra we ‘het huis hebben opgestart’. 



Eerst de oude vloer eruit.

En klaar is 't

De eerste klus die daarna aan de beurt is, is de vloer in het toilet. De oude wc-pot, de beschadigde tegels en het stuk betonvloer moeten eruit. Dat valt nog mee, het geheel ligt op aangestampte aarde met heel wat keien ertussen. Uitgraven maar, totdat we diep genoeg zitten om isolatie-materiaal te leggen en daarop een betonvloer te storten. Ondanks de relatieve koelte in het huis (t.o.v. de zomerse temperaturen buiten) was het toch een verhit werkje. Daarna betonijzer erin en beton storten, dat we een week laten uitharden voordat de tegels erop komen. 

Schuren tot je een ons weegt...

Met z'n tweetjes gaat het sneller.

Julie is ondertussen dapper begonnen aan het schuurwerk van het plafond in de salon. Een hele klus, zo’n 32 balken met de tussenliggende ruimte voorbewerken om beschilderd te worden. Vanaf het kamersteigertje is het plafond goed bereikbaar, en de schuurmachine snort de hele dag. Na de eerste dag is de helft klaar. Blijkt er alleen op een gedeelte van het plafond een of andere rare grijze ouderwetse verf te zijn gebruikt die tijdens het afwassen een enorme rotzooi geeft. Dat betekent dus alle grijze gedeeltes zo vaak afwassen met St.Marc’s totdat de eiken balken en de gipsen tussenstukken geheel kleurloos zijn. Een rot werk! Je staat altijd onder een druppelende spons, waar de meest smerige zwarte druppels vanaf vallen. Natuurlijk niet alleen op de vloer (die netjes helemaal was afgedekt met plastic) maar vooral op je gezicht en je hele lijf. Wat een troep! Al met al hield dat in dat we een hele dag zijn bezig geweest met alleen die grijze smurrie. Daarna weer een groot gedeelte opnieuw schuren, en toen kon alles in de grondverf gezet worden.

Plafond strak in de verf

Het vuurwerk boven de Loire

Dit was de eerste keer dat we onze zomervakantie in juli hadden, wat dus ook betekende dat we voor het eerst Quatorze Juillet in Frankrijk zouden meemaken. Op zaterdag de 13-de begonnen de festiviteiten al in la-Charité-sur-Loire. De plaatselijke harmonie zou de lampionnen-optocht voorgaan, vanaf het hoog gelegen deel van de stad tot aan de oevers van de Loire, waar dan het grote Feu d’artifice, het vuurwerk, zou plaatsvinden. Dus wij op tijd naar Charité om een goed plaatsje op een terrasje te zoeken op het pleintje in de benedenstad. We hoorden de harmonie al van verre aankomen met alleen slagwerk, en een meute mensen er achteraan. Het bleek dat de harmonie niet lopend speelde. Dus op diverse plaatsen stopte de harmonie en dus ook de hele meute, waarna de muzikanten in een rondje gingen staan, hun nummer speelden, om vervolgens weer verder achter de drumband aan te lopen. De drumband die overigens bestond uit 2 personen met 3 trommels en een leerling van zo’n 10 jaar ernaast met een tamboerijn. Heel vermakelijk! Aangekomen aan de oevers van de Loire, verzamelde zich iedereen op de kade en op de brug, en wachtten zo’n duizend mensen op het invallen van de duisternis, onder het genot van muzikale klanken van de harmonie. Het vuurwerk was overweldigend mooi. Het werd op de andere oever van de rivier ontstoken en was perfect te zien, waarbij het ‘knallende licht’ ook nog eens weerspiegelde in het water van de Loire. Na het vuurwerk ging het grootste gedeelte van het publiek terug de stad in om te gaan dansen op de tonen van de musette. En écht alles en iedereen danst! Kinderen met hun oma’s, stellen en mensen van alle leeftijden. Er hing een heerlijke feestelijke sfeer in de stad. 

Even stilstaan onder de straatlamp en een stukje spelen.

De betonvloer is uitgehard, de grondverf is droog, dus we kunnen verder met ons werk. Julie
schildert het plafond en ik begin met het tegelwerk. Regelmatig gaan we het werk van de ander bekijken en bewonderen. Zo houden we de goede motivatie erin. Natuurlijk wordt er ook regelmatig gestopt voor een kopje koffie op de cour, maar dan wel in de schaduw, want de temperatuur buiten is ondertussen opgelopen tot royaal boven de 30 graden. Het tegelwerk is na 2 dagen klaar, dus kan ik Julie helpen met het bijna eindeloze schilderwerk. Maar ook dat komt op een gegeven moment gereed.

Ook een leuk rekje voor in de keuken; we kunnen veel gebruiken....

We houden zelfs tijd over om naar de Troc en de Emmaüs, de Franse kringloopwinkels te gaan. Eerst in Bonny-sur-Loire, en een paar dagen later in Magny-Cour. We hebben tenslotte meubeltjes nodig voor in de salon. We slagen goed met een leuke kast, een rekje voor in de keuken en een mooi houten bureau met stoel. Compleet met een oude bakelieten telefoon. Ook op de brocante in Donzy slenteren we rond en vinden er een leuk salontafeltje. De inrichting van de woonkamer is hiermee compleet. 

Binnen is het lekker koel met de luiken dicht.

Wanneer dan de salon helemaal in de verf staat, en we ook nog een dag hebben besteed om de tomette-vloer schoon te krijgen en in de lijnzaadolie te zetten, zit het echte werk voor deze vakantie erop. Natuurlijk doen we nog wat kleine klusjes en afwerk-werkzaamheden, maar de druk is van de ketel. We zijn zover als we wilden komen. De salon wordt ingericht en we zitten er regelmatig. Deels om te schuilen voor de uitzonderlijke hitte buiten, deels om het heerlijke sfeertje op ons in te laten werken. Dit voelt écht als vakantie! 

Even met z'n allen afkoelen aan en in de Loire.

De laatste week van onze vakantie is een luie week; dat hebben we verdiend, menen we! Een dagje Bourges, een dagje Nevers, lekker langs de Loire liggen, af en toe uit eten, ’s avonds in ons eigen mini-opblaasbadje met een wijntje en een boek, kortom ´la dolce farniente´.

De Loire bij zonsondergang

Op het eind van de week krijgen we Luuc en Ellen met de kids nog op bezoek. Zij zijn op doorreis naar Spanje en maken een tussenstop voor 1 nacht in les Bourrets. Luuc heeft 3 jaar geleden voor het laatst het huis gezien. Wij zijn uiteraard benieuwd naar zijn reactie……. Nou, die liegt er niet om! Ik geloof dat we iets goed hebben gedaan, want in iedere kamer en elke ruimte uit iedereen zijn verwondering over de vooruitgang en de inrichting. Zelf wisten we dat natuurlijk al, maar het is toch nog effe prettiger wanneer iemand anders het zegt. 

Panoramafoto salon.

Trouwens, de oude wc-pot en bijhorende broyeur wilden Lucile en Jean-Luc wel hebben, dus we zijn weer een tijdje gegarandeerd van een netjes gemaaid grasveld!

Voorjaar in les Bourrets?

In de hoop eindelijk eens een beetje voorjaarszon te vinden zijn we op Hemelvaartsdag vertrokken. Een aanhangwagen vol met allerlei spullen achter de wagen: stukadoorgips en gereedschap, een 'nieuwe' eettafel en nog veel meer! De reis begon in de regen, maar verliep verder voorspoedig, en met een korte tussenstop voor een déjeuner in Dordives, kwamen we in de loop van de middag in les Bourrets. Daar werd eerst uitgeladen en het huis eens even goed gelucht.

De nieuwe tafel wordt van alle kanten beoordeeld.

Normaal nemen we de grote slaapkamer boven de eetkamer, maar nu besluiten we eens een keertje één van de andere slaapkamers in te richten voor ons verblijf. We moeten tenslotte weten hoe alle kamers slapen..... En het viel niet tegen.

We slapen zo lekker dat we 's morgens maar met veel moeite het bed uitkomen.

De vrijdag gaan we klussen: In tegenstelling tot alle muren die we afgelopen jaren hebben vrijgekapt en opnieuw ingevoegd, is het nu de bedoeling dat ik een muur ga stukadoren. Eerst maar eens de hoekprofielen aanbrengen, en zo goed als mogelijk waterpas zetten. Alles helemaal waterpas krijgen is in dit huis nagenoeg onmogelijk. Daarna is de te behandelen muur in de stuc-primer gezet, zodat we morgen kunnen beginnen met stukadoren.

Ondertussen begint Julie met de tuin een beetje op orde brengen. Wanneer we zo'n 2 maanden niet meer daar zijn geweest, onstaat er een waar oerwoud. De gezaaide planten doen het goed, maar zijn vrijwel onzichtbaar tussen het omhoog geschoten gras. Dus zoveel mogelijk de planten verlossen van het opdringerige gras. Voor de grote oppervlakken lenen we de bosmaaier van Jean-Luc. Julie weet daar goed raad mee.

Hoekprofielen worden geplaatst



In de stuc-primer





Het gevecht tegen het onkruid.



Groot materieel wordt ingezet.



De dag daarna kan begonnen worden met stukadoren. Na alle mogelijke instructie-filmpjes en      -boekjes te hebben gezien kan het haast niet meer misgaan. Uiteindelijk valt het allemaal mee; de muren komen er strak uit te zien. Het contrast tussen de 2 vrijgekapte en ingevoegde muren en de 2 strakke witte muren is precies zoals we hadden verwacht. Maar waarschijnlijk maak ik wel iets meer rotzooi op de grond dan een prof.......  Ondanks het zorgvuldig neergelegde beschermzeil, staat toch het hele huis vol met witte voetstappen, en ook buiten op het terras is bijna alles wit. Maar dat is allemaal weg te poetsen.

Het begint er strak uit te zien.

Het resultaat na 1 dag.



Klaar! In de zomervakantie kan alles geverfd worden.

Ondertussen is Julie druk bezig met het afbijten van verf van een binnendeur. Veel werk, maar wanneer je dat kunt doen in de schuur, af en toe lekker in 't zonnetje, dan valt het nog mee! Ook heeft Julie alle resterende brandhout naar één van de stallen verhuisd. Het lijkt er toch op dat we komende zomer achter een nieuwe voorraad brandhout aan moeten. De enorme berg hout die we hadden is grotendeels opgebruikt. 

De schuur is een ideaal 'atelier'.

We hebben dus de voorjaarszon gevonden! Niet in overvloed, maar toch voldoende om af en toe buiten een kopje koffie te drinken, en zelfs een keertje buiten kunnen eten. Ook het contact met de buren is weer aangehaald. We hebben smakelijk gegeten van één van de 'uitgerangeerde' hanen van Lucille, samen met de buren en enkele inwoners van les Bourrets. Ondertussen hebben we ook nieuwe buren aan de overkant, die druk bezig waren met hun verhuizing. Nu weer 2 maanden wachten tot de zomervakantie. Dan is de afwerking van de woonkamer aan de beurt, en dan kunnen we inrichten.
We verheugen ons er op!





Vastelaovend in Les Bourrets

Zoals de laatste jaren gebruikelijk, gaan we de carnavalstijd weer in Frankrijk doorbrengen. We hebben gemerkt dat wanneer we Sittard eenmaal verlaten hebben, het gemis van 'de Zittesje vastelaovend' reuze meevalt. Wel nog even de Philzitting op vrijdagavond voor de carnaval bezocht uiteraard. Julie bleef thuis in bed samen met haar beste maatje op dat moment: Antigrippine.
Zaterdagmorgen was Julie voldoende opgeknapt, en we zijn op tijd vertrokken. Nu eens een keer via de Ardennen en Reims gereden in plaats van via Mons en Valencienne. Af en toe een andere route houdt het interessant onderweg. In de Belgische Ardennen lag nog een flink pak sneeuw van zo'n 30 cm, en onderweg zijn we ook nog verrast geworden door een hevige sneeuwbui. Voorbij Reims was alle leed geleden en we schoten lekker op richting Parijs. Rondom Parijs de navigatie gebruiken? Ben je gek, we zijn hier al zo vaak geweest, we weten de weg wel......... Mooi té ver doorgereden op de A4, afslag naar N104 'la Francilienne' gemist. Dus na wat omwegen toch op de A6 naar het zuiden uitgekomen, in Nemours nog lekker royaal de tijd genomen om te lunchen, en rustig door naar Les Bourrets.
De kachels waren 's morgens aangestoken door Lucile en Jean-Luc, dus de ergste kou was enigszins gebroken. Maar echt comfortabele temperaturen bereiken we pas na een aantal dagen stoken. Dus beide kachels maar flink opgestookt om zo snel mogelijk de temperatuur boven 10 graden te krijgen.
Deze korte vakantie zou gebruikt worden om schijnbaar kleine klusjes te doen; op diverse plaatsen moesten elektrische kabels worden getrokken en lampen worden gehangen en aangesloten. Het lijken kleine klusjes, maar al met al nemen ze toch heel wat tijd in beslag! Om te beginnen moesten de kabels op diverse plaatsen door de muur getrokken worden. Bij een muurdikte van 55 tot 60 cm toch een werkje waar mijn normale korte boren tekortschieten. Maar hier waren we op voorbereid: via een kennis hadden we een lange boor geregeld en meegenomen!


Boven het trapgat is de muur niet hard, maar wel dik!



De aansluiting voor de tweede buitenlamp moest door de latei.





Voor de verlichting boven het trapgat hadden we vanaf het begin al het idee om dat met spotjes te doen, zodat we een strijklicht over de mooie muur zouden krijgen. Eindelijk zijn we zover dat we dit kunnen uitvoeren. Maar wel nog even goed moeten nadenken hoe we dat zouden doen met kabels en schakelaar.
We zijn eruit gekomen!
De kabels gaan door de muur naar de achtergelegen opbergruimte waar de boiler staat; netjes uit het zicht. Voor de schakelaars is het 'klik aan/klik uit' systeem gekozen. Geen kabels over de mooie muren, maar een draadloze aansturing van de verlichting; ideaal in onze situatie. Én eenvoudig om een hotelschakeling mee uit te voeren boven het trapgat!


Zowel boven op de overloop als ook beneden in de 'salon' prettig licht.

Ook in de 'salon' een plafondlamp opgehangen en aangesloten. Je staat er versteld van wat een ervaring van luxe dat teweegbrengt; je loopt de woonkamer in en je kunt gewoon via een schakelaar verlichting hebben! Het klinkt zo simpel, maar je realiseert pas hoe prettig dat is, nadat je een tijd zonder bent geweest. 
Bij de plaatsing van de hangende spotjes vielen er een paar minuscule schroefjes waarmee de spots aan de 12V-kabel hangen, en die voor spanning op het lampje moeten zorgen. Deze schroefjes springen natuurlijk alle kanten op en komen op de meest onwaarschijnlijke plaatsen terecht. Als ware CSI-rechercheurs hebben we gezocht. Uiteindelijk heeft Julie 3 van de 4 onderdelen teruggevonden. Het ontbrekende schroefje uiteindelijk maar nagemaakt m.b.v. een andere schroef en de slijpschijf.


Rechercheur Julie

 Nadat alle verlichting was opgehangen en aangesloten hebben we nog met gips enkele plaatsen van het plafond waar de originele gipsen laag verdwenen was een beetje bijgewerkt. Een knoeiwerkje! Gelukkig heeft Julie een goede hand van gips-aanmaken; precies de juiste dikte zodat hij tegen het plafond is aan te brengen zonder dat alles weer naar beneden druppelt. Dit zal een volgende keer nog netter bijgewerkt moeten worden, voordat we het plafond en de balken kunnen gaan verven.

Zo mee en mee krijgt de 'salon' het sfeertje zoals we in gedachten hadden. Jean-Luc is zo vriendelijk geweest om de naden in de gipswand al bij te werken, zodat die binnenkort ook geverfd kan worden. Daarna nog 1 wand stukadoren. Hopelijk vinden we in het voorjaar tijd om met twee van m'n collega's die dit klusje wel willen aanpakken, een weekend naar Frankrijk te gaan.



Binnenkort kunnen we op pad voor meubeltjes voor de salon!

 Tijdens ons verblijf hebben we regelmatig via 'webcam Sittard' en Facebook flarden van de 'Zittesje Vastelaovend' meegekregen, en dus ook een beetje carnaval gehad. Ook via het plaatselijke radiostation, 'France Bleu Berry' hoorden we zondagmorgen melodieën, die ons bekend voorkwamen. Het blijkt dat veel bekende Sittardse carnavalsliedjes uit de oude doos vertalingen zijn van Franse liedjes! Luister maar eens via YouTube naar "le rève passe" uit 1906 en vergelijk dat eens met "Hoog,'t rood gael gruin" van de Philhermenie Zitterd. Toen we dinsdagavond op tijd terug waren in Sittard om eventueel nog de stad in te gaan, vonden we het echter te koud om ons nog een avond d'r in te storten.  
En trouwens, Julie was nog altijd aan 't opknappen van een lelijke verkoudheid!