Le mariage

Nog maar net terug van vakantie in les Bourrets, zijn we dit weekend even terug geweest. En wel voor een speciale reden: de voormalige eigenaren van restaurant l'Atalante in Herry, Gérard en Annie, hadden ons uitgenodigd voor hun huwelijk.
Wij wisten van dit stel van boven de 60 (hij is net gepensioneerd) dat zij al lang geleden getrouwd waren, dus hoe zat dat nou? Welnu, het schijnt eind jaren 90 even fout te zijn gegaan, wat geleid heeft tot een scheiding.... Maar een jaar later bleek dat ze elkaar toch niet konden missen, en waren ze weer samen. En nu vonden ze het onderhand tijd om opnieuw te trouwen.
Nu houden wij wel van een feestje, dus hun verzoek om mee te komen feesten was niet aan dovemansoren gericht. Daarnaast beschouwen wij Annie en Gérard ondertussen ook als vrienden. Zelfs nu het restaurant al zo'n 2 jaar gesloten is, proberen we altijd wanneer we in Herry zijn, even langs te gaan voor een apéro, of zomaar voor een praatje.
Vrijdagavond vertrokken, om middernacht in les Bourrets in bed gekropen, en zaterdag in de juiste kledij naar hen toe.
Gérard en Annie hadden aangegeven dat het een mariage à la campagne zou worden; dus geen strak pak en geen stropdas. Prima, zeker gezien het weer!

Klaar voor het feest !



Het bruidspaar zelf ging mooi landelijk gekleed in een creatie van Annie, die alles zelf gemaakt had, inclusief de kleding voor de kleinkinderen, die bruidsjonker en bruidsmeisje waren. Bovenop een mooie oude boerenkar, getrokken door 2 Percherons, trekpaarden, trok het gezelschap door het dorp. Alle verder aanwezige kinderen in een ezelskar, en daar achteraan de overige gasten, te voet naar de Mairie.   


Na de plechtigheid in de Mairie, waarbij de burgemeester met zijn sjerp om zijn best deed, ging de stoet naar de kerk. Daar hielden Annie en Gérard een emotioneel pleidooi voor de liefde.  Het kleine dorpskerkje zat goed vol.

Daarna richting Salle Polyvalente, het gemeenschapshuis, waar lekker in het zonnetje de 'vin d'honneur' geschonken werd. Vervolgens het diner (het was ondertussen al zo'n 9 uur), en al tijdens het diner begon de disc-jockey de sfeer te verhogen met stemmige muziek. Eerst natuurlijk musette-muziek (waarbij er weer royaal gedanst werd), maar al snel Franse populaire muziek, onbekend voor Nederlandse oren. En ondertussen ging het eten maar door!  Het geheel werd afgesloten met de 'pièce montée' , het door een creatieve pâtisier met karamel opgemaakte eetbare kunststuk, wat een bepaalde symboliek moet uitdragen. Natuurlijk met champagne.

En het bleef nog lang onrustig in Herry.....