Weblog nieuwe stijl

Na al enige jaren over ons wel en wee met de verbouwing van ons Franse huisje te berichten, was het toch de laatste tijd meer en meer een reis- en vakantieverslag aan het worden. Maar eigenlijk willen we verhalen over de Fransen, hun aardigheden, eigenaardigheden etc. Dus vanaf nu een iets andere opzet van de weblog-berichten. We horen graag of dat bevalt!

Meteen de eerste dag vallen we vol met onze neus in de Franse boter: buurvrouw Lucile viert haar verjaardag, en we zijn natuurlijk uitgenodigd, samen met nog 12 van haar vrienden en familieleden. Het is altijd heel apart om mee te maken. Een lange tafel staat opgesteld in haar woonkamer die sinds kort helemaal is verbouwd. De muur tussen kamer en keuken is gesloopt, en nu is het een grote ruimte. Lucile heeft nu 'une cuisine Americaine'. Ook heeft buurman Jean-Luc alles mooi geschilderd ("c'est son ancien métier" is ons vaak verteld wanneer zij hem als verfhulp wil aanbevelen) maar in kleuren die in Nederland niet zouden misstaan in een kinderkamer. De keukenwanden zijn bruin, de keukenkastjes paars, en de wanden van de

Eén van de vele aquariums

 

Ze zijn maar wát trots op hun nieuwe kamer!

woonkamer knallend en oogverblindend 'smurfenblauw'. Bedenk daarbij de hoogglans donkergrijze tegels in de woonkamer en de lichtere tegels in een totaal ander formaat in de keuken, dan snap je dat we even moeten wennen nadat we ontvangen zijn. Het was blijkbaar nog niet bont genoeg, en dus heeft de buurvrouw allerhande 'décorations'  aangebracht in de vorm van stickers met bloemen en paarden. Een vrije wandruimte van meer dan een halve vierkante meter is 'pas comme il faut' en dient opgevuld te worden.  Dus veel foto's, een tweeduizend-stukjes-puzzel-op-karton-geplakt, diverse klokken (waarvan er geen 2 gelijk lopen),  oude, antiek uitziende pistolen, 2 aquariums en een heleboel beeldjes zorgen dat er altijd wel iets te zien is. En als klap op de vuurpijl zijn 'Glow-in-the-Dark' plakfiguurtjes op de muur geplakt. De grote kroonluchter boven de eettafel wordt sfeervol vergezeld door een knallend wit licht verspreidende TL-lamp in de keuken, de aquariums die het nodige licht verspreiden en nog wat sfeerlampjes. Ook de muziekboxen stralen blauw, rood en groen licht uit, netjes op maat van de muziek. En alles is aangesloten met kabels in verlengkabels, die op hun beurt weer verbonden zijn met verzamelcontactdozen. Met als onvermijdelijk gevolg dat alle stroom uitvalt zodra de cafetière wordt ingeschakeld. Grote paniek alom bij onze buren! Al het bezoek blijft rustig zitten, de mobiele telefoons worden als zaklamp gebruikt, terwijl de gastheer panisch een hok induikt waar de hoofdschakelaars te vinden zijn, achter een stapel brandhout die even opzij gestapeld moet worden. Hij wordt daarbij niet echt geholpen door zijn vrouw, die hem luid scheldend aanmoedigd om sneller die zekering om te zetten. Hilarisch! We hadden dus nu wel uitgebreid de mogelijkheid om alle 'Glow-in-the-Dark' eens goed te bewonderen in al hun glorie. Bij de EDF, de Franse elektriciteitsmaatschappij een zwaardere zekering aanvragen kan natuurlijk ook, maar dat moet betaald worden. En buurvrouw geeft liever het geld uit aan een nieuwe smartphone. We zijn benieuwd hoe de Kerstperiode gaat verlopen, wanneer het hele huis versierd wordt met electriciteit-verslindende lampjes, verlichte Père-Noël en oplichtende ijsberen en rendieren met arreslee.

Ook staat er opnieuw een bezoek gepland aan de belasting-inspecteur in Sancerre. Wij hadden al vanuit Nederland om een afspraak gevraagd, aangezien de aan ons toegestuurde en in te vullen formulieren voor ons Chinees waren. En we willen natuurlijk geen onwaarheden invullen, die ons later op een nog meer gepeperde aanslag van onze Franse belastingvrienden zou komen te staan. Dus netjes op tijd hebben we ons gemeld op het kantoor, waar Monsieur Faye ons al opwachtte. Hij weet welke formulieren aan ons verstuurd zijn, dus dit zou binnen een paar minuten afgehandeld moeten zijn. En dan toch, nadat hij al menig keer een diepe zucht heeft geslaakt tijdens het opzoeken van nummers en regeltjes, kent het formulier voor hem ook de nodige valkuilen. Zouden we dan echt de eerste buitenlanders met een gîte zijn, die netjes hun zaakjes voor elkaar willen hebben? Kan ik me moeilijk voorstellen! Uiteindelijk besluit hij dat er veel vragen niet beantwoord hoeven te worden. Ja, zo hadden wij het zelf ook wel kunnen invullen. Eens afwachten welke papieren ter invulling we nu weer toegestuurd krijgen.

En dan is het ineens 11 november, jour de l'armisice. en dan staat het Franse leven stil! Winkels zijn gesloten, het gemeentehuis is dicht, en iedereen heeft een vrije dag. En wat doet de Fransman op een vrije dag? Hij gaat en restaurant met de familie.

Bon appétit

Massaal trekt men naar de familierestaurants, zodat er vrijwel geen tafeltje meer te krijgen is wanneer je niet gereserveerd hebt. Vanaf 12:00h staan de parkeerplaatsen vol buiten de restaurants en past er echt geen auto meer bij. Wanneer je dan een lekkere fietstocht maakt, met het voornemen om tussen de middag te gaan eten in een restaurant, kan dat wel eens raar uitpakken. Vanuit Pouilly-sur-Loire zijn we richting la-Charité-sur-Loire gefietst en pas na heel wat kilometers doorfietsen, bij het 3-de restaurant waar we probeerden, was nog een tafeltje vrij. We hebben lekker lang getafeld, maar toen wij op onze fietsen vertrokken waren de Franse families nog lang niet uitgegeten.

En omdat we het toch niet kunnen laten, zijn hier nog wat foto's van onze week in les Bourrets.

De kraanvogels trekken zuidwaarts, de winter zit eraan te komen.

Nog warm genoeg zonder trui.

Nieuwe douche, nieuw tegelwerk en nieuw verfje.

Deel 2 van de zomervakantie 2015

Eerst moet alles worden gemonteerd.

Alles afplakken, zodat er geen spatjes op de trap komen.

Voor de tweede keer deze zomer op vakantie; wat een luxe! Nadat het huis gedurende de zomer door huurders gebruikt is, zijn wij nu weer aan de beurt. Lekker 2 weken niksen, was het idee.
Maar wel nog even de trapleuning monteren die het inspectieteam van "Gîtes de France" eiste. Die hebben we laten maken bij een Nederlandse smid volgens onze bouwtekeningen, en met het nodige kunst- en vliegwerk vanwege flinke overlengte hebben we de leuning op de aanhangwagen meegenomen. Alles was heel precies uitgemeten, en paste perfect! Ook de bestaande trapleuning kreeg spijlenrekjes tussen de staanders. Nadat alles gemonteerd was, kon Julie weer aan de slag met de verfkwast. Het ziet er ineens heel anders uit in de woonkamer, de trap met z'n leuningen is echt 'aanwezig'.

De trapleuning verdwijnt in de muur.

 Het schilderen van al die spijltjes bleek nog een hele klus, maar Julie draait daar haar hand niet meer voor om!


Het water loopt me weer in de mond!

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                          


Ook hebben we Johann en Marie met hun kleine Eden  op de apéro gehad. Het jonge stel woont ook in les Bourrets, en we hebben een leuk contact met hen. Johann heeft een steiger en een betonmolen, dus regelmatig mag ik een beroep op zijn materiaal doen. Johann en Marie hebben een royale tuin, met een kweekkas, waarin de mooiste groentes groeien. Als presentje op de apéro nemen ze dan ook een greep uit hun groenten mee: allerhande soorten tomaten en een bosje verse kruiden: rozemarijn en verschillende soorten tijm. De tomaten smaken volledig anders dan wij gewend zijn, door de verschillende, voor ons vaak onbekende rassen, maar sowieso vol van smaak.

Hun vaste ochtendritueel: met z'n drietjes een flink stuk rennen.

Op vrijdagavond kwamen onze dochters Maud en Renée met Renée's vriend Roelof om een paar dagen van het Franse leven te komen genieten. Helaas zat het weer niet echt mee op zaterdag, maar tussen de buien door hebben we toch het nodige moois van de omgeving kunnen bezoeken. Ook een brocante in Saint-Père, die groots aangekondigd was, maar toch enigszins tegenviel: vanwege de regen waren de meeste kraampjes al opgedoekt, en had het hele gezelschap zich teruggetrokken in de feesttent, waar moules-frites, saucisses en veel wijn te krijgen was. We hebben onze ogen uitgekeken in de tent! Natuurlijk was het 'Château le Nozet', waar het wijndomein de LADOUCETTE is gevestigd, nu ook weer een stop in de tour rond les Bourrets. Zo vlak voor de vendange zijn de druiven wel erg lekker!


Volgens Renée wordt het een goed wijnjaar.

Het hek stond open, dus naar binnen in de immense kasteeltuin.

                                                                                    


Fondation Louis Vuitton

                                                     's Avonds hebben we gezellig met z'n allen heerlijk gegeten bij "le Poule Noir" in la Charité-sur-Loire. Helaas kon Maud maar tot en met zondag blijven. Dus terwijl Renée verder ging werken aan d'r studie en Roelof even 20km ging rennen, reden wij met Maud naar Parijs om haar daar uiteindelijk op Gare du Nord af te zetten. Dit was dé gelegenheid om de "Fondation Louis Vuitton" te bezoeken, waar ik zeer benieuwd naar was. Absoluut een aanrader! In het Bois de Boulogne ligt het als een grote zeilboot op het water. Bollende zeilen van half-transparant glas op een immense staalconstructie omgeven het museum-gebouw. Vanwege tijdsgebrek alleen van buiten bekeken. Zo houden we een goede reden om terug te gaan!

Volle bak op zondagmiddag.

 Op weg naar Gare du Nord hadden we nog wat tijd ingepland om wat te eten. Onlangs had ik gehoord van een leuke locatie vlak bij Montmarte, in de richting van Gare du Nord. Dus naar binnen bij Restaurant Chartier, waar de grandeur van 80 jaar geleden nog voelbaar is: grote spiegelwanden, mahoniehouten lambriseringen, obers in zwart-wit die de bestelling en de rekening bijhouden op de papieren tafelkleedjes. Smakelijk eten, en dat alles tegen zéér redelijke prijzen!

Vrijwel onleesbaar, maar de rekening klopte wel.

Roelof haalt het tot in de nok

Renée heeft wat met stoer elektrisch gereedschap

  Renée en Roelof bleven een paar dagen langer, en wilden graag meehelpen met klussen. Kwam dat even goed uit: de laatste vierkante meters van de zijmuur moesten nog uitgekapt en ingevoegd worden. En aangezien Roelof flink wat langer is dan ik, kon hij natuurlijk tot in de nok komen zonder ál te gekke en gevaarlijke hulpmiddelen. We hebben het slechte kalkpleisterwerk eraf gekapt, de voegen uitgekapt, en daarna weer met verse kalkmortel gevuld. 


                                                                                                                              Ook Renée stond haar mannetje: slechte plekken in de achterwand heeft zij aangepakt met de boorhamer. Plaatselijk ietsje té fanatiek, tot in de keuken.......
Hierna kon ook deze wand bijgewerkt worden zodat ook deze wand weer goed bestand is tegen de elementen.

En weer een aanhanger vol met hooi !

Of die veiligheidsbril ook effectief tegen de rook werkt?

                                                                      Natuurlijk, ik had ze vooraf lekker gemaakt met het vooruitzicht om te kunnen fikkie stoken. Er lag nog een flinke berg snoeihout in de tuin, want de hele zomer was er een stookverbod vanwege de droogte. En natuurlijk ook nog de enorme hoeveelheid hooi in de schuur die ligt te wachten om verbrand te worden. Dus er werd fanatiek 'gefunkeld'.

Heel wat aanhangwagens vol met hooi gingen er vanuit de schuur richting terrain. Les Bourrets is enkele dagen gehuld geweest in rook.... 


Renée à la campagne.

Op de woensdag zijn de laatste voegen dichtgegooid met kalkmortel. De hele wand is nu aangepakt. Nu alleen nog maar een definitieve afwerklaag er overheen. Maar dat is iets voor volgend jaar.





De laatste vierkante meter..........voorlopig.

                                                                       Wat nu nog op het programma stond is de definitieve inspectie van "Gîtes de France" die op donderdag zou plaatsvinden. Dus alles werd nog eens goed schoongemaakt en netjes neergezet, om de dames van de inspectie te kunnen ontvangen. De dames lieten zich eerst rondleiden door het huis, terwijl er tientallen foto's werden gemaakt. Daarna werd ons verzocht even buiten te wachten en maakten de dames samen nog eens een rondje met belangrijke papieren waarop zij aantekeningen maakten. Breed glimlachend kwamen ze naar buiten: Ze hadden ons definitief de 3 épis toegekend. Tijdens een kopje koffie gaven ze aan dat de vele foto's voor één van de dames waren, die zelf ook een gîte verhuurde, en inspiratie voor aankleding wilde opdoen van de foto's. 

Dus, daags erna naar het belastingkantoor om te vragen hoe een en ander in z'n werk gaat met belastingaangifte. We hebben tenslotte recht op belastingaftrek met deze classifisering. Maar gezien de reactie van de belastinginspecteur zal dat nog een aardig ingewikkeld traject worden.


                                                                                     De laatste dagen zijn we naar de wijnvelden geweest om de zonet gestarte vendange mee te beleven. Overal bedrijvigheid, zowel op de velden als ook op de weg, waar gewoon verkeer vrijwel niet meer mogelijk was vanwege de vele tractoren met volgeladen aanhangers. Veel gebeurt tegenwoordig met druiven-pluk-machines, maar ook het eerlijke vendange à la main was nog te zien.



De 'hotte' wordt leeg gegooid.

'La table de tri', waar alle slechte druiven eruit worden gehaald.

                            Ook zijn we bij een bevriende wijnboer nog de verdere verwerking van de oogst gaan bekijken. We mochten overal rondkijken, zolang we maar niet té veel in de weg liepen. Met een paar lekkere flessen zijn we terug, richting 'le Charme du Cher' vertrokken, om daags daarna weer onze volgende gasten te ontvangen, die op hun beurt van het huis en de omgeving gaan genieten.

                                                                   Van het '2 weken niksen' was weinig terecht gekomen, maar wie weet, een volgende keer misschien. Hoewel er alweer plannen gemaakt zijn om ook in de eetkamer één van de muren vrij te kappen en te maken als 'pierre apparente'. Zo'n huis is nooit af!

La crémaillière

Vanwege het feit dat ons huis deze zomer regelmatig gebruikt wordt door gasten, hebben wij onze zomervakantie verdeeld over een korte vakantie vóór het seizoen en een korte vakantie ná het seizoen. Dus eind juni begon onze eerste vakantie!

Absolute rust in 'les Bourrets'.

De eerste week stond voornamelijk in het teken van de "cour-warming-party",                            la crémaillière,  gepland op de zaterdag, halverwege onze vakantie. De eerste voorbereidingen waren al via Facebook gedaan: uitnodigingen naar diegenen die we graag erbij zouden hebben. Natuurlijk realiseerden we ons dat 'even een weekendje' vanuit Nederland naar les Bourrets, alleen om een feestje te vieren, misschien wel érg veel gevraagd was. Voor de Fransen die we uitgenodigd hadden hoefde dat in ieder geval geen obstakel te zijn!

Julie wordt opgehouden door een stel ganzen

Het eerste weekend hadden we gasten via 'les Fauveaux', een Chambres d'Hôtes in één van de andere gehuchten van Herry, gerund door Wil en Pieter. Zij hadden een Nederlands koor uit Dinteloord te gast, maar hun beddencapaciteit kon niet alle gasten herbergen, dus een aantal gasten sliep bij ons. We hebben het concert bezocht dat het koor in Sancerre gaf op de Franse feestdag 'le jour de la musique'. Gezellige sfeer en voor vele bezoekers in Sancerre een onverwacht extraatje! 

L'écluse des Lorrain.

Parc Floral in Apremont-sur-Allier

De eerste week in 'le Charme du Cher' hebben we voornamelijk vakantie gevierd; een leuke fietsdag langs de Loire richting Pouilly-sur-Loire, een bezoekje aan Apremont-sur-Allier, een prachtig on-Frans dorpje met een indrukwekkend Parc-Floral. Ook de verdedigingswallen rond het het Château d'Apremont en de unieke ronde sluis tussen het "Canal latéral à la Loire" en de Allier zijn een bezoekje waard. Absoluut een aanrader! On-Frans omdat het dorpje té mooi opgeruimd is, zelfs de elektriciteitskabels en telefoonkabels zijn ondergronds gelegd. 




Ook de eerste inspectie/kennismaking gehad met Madame Camelot van de organisatie "Gîtes de France", waar we graag bij aangesloten zouden zijn. Via deze organisatie boeken veel Fransen hun vakantieverblijf, én hun classificatie zorgt voor een belastingaftrek bij de Franse belastingen! Ook niet onbelangrijk!! Madame Camelot was blij verrast en voorzag een classificatie met 3 épis (korenaren, hun sterren-aanduiding). Nog wat (voornamelijk kleine) zaken moeten worden aangepast, en in september volgt hun tweede, definitieve inspectie. Ondertussen zijn wij wel opgenomen in hun bestand en hangt het bordje bij ons huis!

Genieten van de rust in Apremont-sur-Allier.

Donderdagavond mochten we Marc en Mieke verwelkomen. Voor hen de eerste keer dat zij het huisje zagen waar ze al zóveel over gehoord hadden. Enthousiaste reacties en begrip voor onze 'verslaving' aan dit plekje! Met hen hebben we op vrijdag de regio bezocht, en natuurlijk bij huisleverancier Revérdy in Verdigny wijn gaan proeven en kopen, zodat we op zaterdagavond ook Sancerre konden schenken voor onze gasten! 

Zaterdag kwamen in de loop van de dag nog meerdere NL-gasten: Monique en Jacques vanuit hun stekkie in de Auvergne, en collega Wietze met Ans, die dit in hun vakantie ingepland hadden; zij waren onderweg met hun camper. Mieke en Marc waren ondertussen naar een brocante in Beffes, en kwamen terug met leuke vondsten!

's Avonds kwamen de overige gasten, voornamelijk Fransen, maar ook Wil en Pieter van 'les Fauveaux'. Volle bak op de cour! Julie had allerhande lekkere hapjes en snacks voorbereid voor dit "diner-apérotive". De 'cave' lag vol met lekkere Sancerre, en het leek erop dat niemand naar huis ging voordat de hele voorraad, inclusief de reserve-voorraad van Mieke, op was!
Voordat Wietze en Ans op maandag als laatsten vertrokken, heeft Wietze nog meegeholpen met het opbouwen van de loodzware steiger die ik kon lenen van buurman Johann. Hiermee kan ik de zijmuur van het huis tot in de nok bereiken om de bestaande stuklaag weg te kappen om daarna verse kalkmortel aan te brengen, door deze met een tennisslag in de uitgekapte voegen te mikken. Pittig werkje, zeker wanneer de temperaturen oplopen tot royaal boven de 35gr. Dus alleen 's morgens gewerkt, totdat rond het middaguur de zon genadeloos 'om de hoek' kwam branden! Donderdag ben ik hiermee gestopt, omdat 40gr. toch geen 'werkbaar weer' bleek.

Lang niet alles afgekregen wat ik van tevoren had gedacht, maar alweer een stukje verder. 

Gelukkig helpt Wietze een handje!

En maar weer aan 't kappen.

Dan weer de uitgekapte voegen vullen

Julie staat ook haar mannetje.

Ter voorbereiding op de dégustation die op Quatorze Juillet plaatsvindt bij de medecursisten van de Franse les zijn we op wijn-excursie gegaan. In het 'Maison des Sancerres' de nodige info gehaald; we kregen zelfs een persbericht mee met alle wijnboeren, hun oppervlakte percelen en geproduceerde aantal hectoliters Sancerre-wijn gedurende het afgelopen jaar. Daarna natuurlijk eerst naar Reverdy, om de basis van een sublieme Sancerre van de 'terres blanches' in te slaan (onze basisvoorraad was trouwens opgegaan tijdens de crémaillère). Maar je wilt wel kunnen vergelijken.  Dus naar Ménétréol-s/Sancerre gegaan om een Sancerre-wijn te proeven die geheel op Silex-terroir (vuursteen-grond) gegroeid is. Zodanig denken we het verschil te kunnen aantonen tussen verschillende Sancerre-wijnen.

Zicht op Sancerre over de druivenvelden.

En ondertussen regelmatig de buren op bezoek gehad en ook zelf bezocht voor een 'petit apéro' en iedere dag een vervolg gehoord op de 'perroquet-klucht'; De buurvrouw had op FaceBook gehoord van een papegaai die gratis te verkrijgen was. Na alle info hierover op hun Facebook te hebben gelezen, meenden we toch hen te moeten waarschuwen voor oplichting. Papegaai, gratis te verkrijgen, alleen transportkosten (€ 90,-) van te voren over te maken op een Western Union bankrekeningnummer. Klinkt een beetje als té mooi om waar te zijn!!! Het bedrag moet notabene overgemaakt worden naar een adres in Benin! Maar zij wilden het beest wel érg graag hebben, en bleven geloven in de oprechtheid van de aanbieder. Na via internet een afspraak te hebben gemaakt om het vogeltje te komen afhalen, zijn ze uiteindelijk afgezakt naar een adres in de Auvergne, zo'n 200km naar het zuiden. Om daar erachter te komen dat het adres helemaal niet bestaat, en er écht geen papegaai op hen zat te wachten. Gelukkig hadden ze niets vooraf betaald.
 

Zo is het goed uit te houden.

Al met al hebben we 2 leuke, soms drukke, maar ook regelmatig heel relaxte weken in verzengend heet weer gehad!

Hemelvaart in de zon.

Ook al lijkt het weer volgens de weersverwachting wel eens spelbreker te kunnen worden, tóch vertrekken we  op Hemelvaartsdag vroeg in de ochtend, samen met Frans en Tilly richting Frankrijk. We zien wel wat het weer brengt en zijn niet van plan ons uit het veld te laten slaan door wat regen.

 

de vakman aan 't werk

Ik had op de zaak wat teksten laten maken van de namen die we de slaapkamers hebben gegeven en die moesten eerst aangebracht worden op de deuren, een precies werkje! 

Uiterste concentratie

's Avonds als alle bagage is uitgepakt en ingeruimd, het huis weer 'opgestart' is, na een wandeling door het gehucht en een lichte maaltijd gingen we Yahtzee spelen. Spannend, wie heeft de meest vaste hand en kan z'n zenuwen het best bedwingen?

 

Ook staan er weer een paar afspraken: een nieuwe lading brandhout zou worden geleverd en France Telecom zou de telefoonlijn komen aanleggen voor ons internet. En ja hoor, we zaten nog te ontbijten, en er werd op de deur geklopt; de eerste lading hout was gearriveerd. Uitladen, en daarna netjes opstapelen in de stal. Frans had er z'n handen vol aan. Maar, hij is nu wel volleerd brandhout-stapelaar!

En dat is pas de eerste lading, het worden er twee.

Weer een kabel door de lucht !

Ook France-Telecom laat zich van z'n beste kant zien: precies op de afgesproken tijd komt de monteur voorrijden en legt een kabel van de mast naar het huis. Wéér een kabel toegevoegd aan de spagetti in de lucht. De kabel wordt daarna netjes naar binnen doorgetrokken, en na wat installatiewerk vertrekt de monteur, en laat ons achter met een volwaardige Wifi-ontvangst in het hele huis!

Heerlijk rustig fietspad langs de prachtige Loire.

Dat betekent dus dat wij de hele middag tijd hebben en niet thuis hoeven te blijven. We pakken de fiets en vertrekken richting la-Charité-sur-Loire. De route 'la Loire à vélo' wordt gevolgd, en na zo'n half uurtje fietsen komen we aan in de stad. Daar parkeren we de fietsen en gaan we de stad te voet verkennen. Het klooster, de kerk, le chemin des 84 marches, de stadswallen, de oude brug, alles wordt bekeken. Nog een lekker kopje koffie en een pilsje op een terras en dan gaan we terug richting Herry, tegen de straffe wind in. 

De laatste van de 84 treden.

Lichtval door de glas-in-lood ramen in de kloosterkerk.

Even bijkomen na de klim omhoog naar de 'remparts'

Op vrijdag zijn we richting Bourges gegaan, na eerst op een terras in Sancerre de heerlijke witte Sancerre-wijn te hebben geproefd bij een blokje geitenkaas (crottin de chèvre). Onderweg prachtige vergezichten, keurig verzorgde druivenvelden, eindeloze bossen en schier oneindige bloemenvelden gezien.





Kleurenpracht

klaprozen zover het oog reikt.

 

 



Julie en Tilly in de TROC, als vissen in het water.



En weer een leuk dingetje gevonden voor in huis.

Tja, wanneer je Bourges binnenrijdt móet je natuurlijk even de TROC bezoeken, een populaire kringloopwinkel, met natuurlijk een heleboel troep, maar zo af en toe vindt je een leuk oud gebruiksvoorwerp dat in ons huis als decoratie van pas kan komen. De oude geëmailleerde petroleumkachel is zo'n leuke vondst. Daarna de binnenstad in, en de hele middag en avond rondgekuierd en lekker gegeten. Het spectacle 'Les Nuits Lumière de Bourges' dat in alle folders aangekondigd stond voor deze avond, ging helaas niet door, zelfs niet na lang wachten...

Alles wordt goed bekeken; zit er iets intéressants tussen?



Gezellige drukte op de brocante in Sancerre.

Op zondag maken we de luiken weer dicht en wordt het huis weer afgesloten om over een paar weken nieuwe gasten te ontvangen, en vertrekken we richting noorden. In Sancerre wordt er een tussenstop gemaakt en de brocante bezocht, altijd leuk!

De korte vakantie zit er weer op; 4 gezellige dagen met leuk gezelschap, en volop zon! De Franse Méteo zit er net zo vaak naast als onze Eigen weersvoorspelling!