Op huizenjacht

Heerlijk nazomerweer is ons beloofd door Météo-France wanneer we ons voorbereiden op het vertrek naar les Bourrets. Eind september is een mooie tijd om op het Franse platteland te verblijven, met allerlei activiteiten op de velden. De graanoogst is binnengehaald, akkers worden omgeploegd en op het volgende seizoen voorbereid. Boeren zijn bezig met het verkruimelen van de vers omgeploegde grond, het inzaaien van nieuwe gewassen, het oogsten van de volledig dorre zonnebloemen. Grote vlaktes zien er al uit als netjes opgemaakte bedden en wachten op wat komen gaat.

Ook zien we de eerste activiteiten richting 'vendange' in de wijnvelden. Wijnboeren die serieus kijken wanneer ze de kwaliteit van de trossen aan de druivenstruiken bepalen en vaststellen of er al geplukt kan worden. Vanwege een koud voorjaar met nachtvorst en hagel, een natte voorzomer en een warme maar té droge nazomer kijkt men bedenkelijk. In de regio vreest men dit jaar zo'n 30% minder opbrengst te hebben. Met plukken zal iedereen die onder de AOC (Appélation d'Origine Controlée) moeten wachten tot na 1 oktober, de datum die door de AOC is vastgesteld. Daarna mag iedere wijnboer zelf bepalen of hij direct begint met de vendange, of misschien nog een paar dagen wacht.

Een bezoekje aan la Charité hoort erbij

Maar dat is niet het échte doel van deze vakantie; we zijn met andere dingen bezig, ook al kunnen we wel degelijk genieten van alles wat er rondom ons heen gebeurt. Ons huis in Nederland is eindelijk verkocht en we kunnen plannen gaan maken om ons vertrek naar Frankrijk reëel te maken. In Sittard hebben we al veelvuldig via het internet de sites van de vele 'Agences Immobillières' geraadpleegd en al een voorkeuze gemaakt van huizen die mogelijk interessant voor ons zijn. Via de sites krijg je een globaal beeld van hetgeen er te koop is, maar vaak laat men ook niet meer zien dan enkele foto's van de buitenkant. Globaal wordt aangegeven in welke gemeente, of in de buurt van welke gemeente het huis ligt, maar het adres wordt angstvallig geheim gehouden. Pas nadat je bij de makelaar bent geweest en een 'bon de visite' voor elk te bezoeken huis hebt getekend krijg je meer informatie over het adres. Aangezien een huis vaak bij meerdere makelaars wordt aangeboden, is de makelaar die je het huis het eerst heeft laten zien de rechthebbende op de courtage die afgerekend moet worden na verkoop.

Interessante ligging

Totaal uitgewoond, en een 'tuin' vol met puin en niet definieerbare spullen

Direct aan relatief drukke weg

Gigantisch project om dit op te knappen.

 Het Fotomateriaal van de advertenties is geheel anders dan hetgeen wij in Nederland gewend zijn. Zorgen we hier altijd dat het huis er super opgeruimd bijstaat en dat de foto's een mooi en vooral schoon beeld geven van de ruimtes, in Frankrijk wordt die moeite helemaal niet genomen. Keukens staan vol met allerhande spul wat je in een keuken zoal kunt aantreffen, en nog veel meer. Een slaapkamer toont een beslapen en opengegooid bed, kleding en rommeltjes op stoelen en commodes. Een schuur kan afgeladen vol staan met rommel. Het maakt de ruimtes optisch nog veel kleiner dan ze vaak al zijn. De makelaar verklaart dat door te zeggen dat het veelal familiehuizen zijn, vaak van families die elders wonen, waarin men met de beste bedoelingen ooit is begonnen met wat werkzaamheden. Veel kluswerk is gedaan op de 'houtje-touwtje-manier'. Op enig moment is er onenigheid in de familie gekomen, of de klus leek opeens veel groter dan men van te voren had ingeschat, en men heeft er de brui aan gegeven en het mes in het varken laten steken. Je vindt ook vaak allerlei ingenieuze oplossingen om 'oneffenheden' te verbergen: pour cacher la misère. Dan maar verkopen om van de ellende af te zijn.

Maar ook tijd nemen om van de zon te genieten!

Een middag lang op het vuurtje letten

                          Dus nadat we de eerste dagen wat noodzakelijke dingen in en rond het huis hebben gedaan, gaan we de makelaars persoonlijk bezoeken, hun aanbod bekijken, het commentaar van de makelaar aanhoren, ontvangen adressen eens opzoeken en van buiten inschatten of het de moeite waard zou kunnen zijn en dan wat afspraken voor bezoeken vastleggen met de makelaar.

Het taalgebruik in Franse woning-advertenties is trouwens heel apart:

À RÉNOVER spreekt natuurlijk voor zich, maar het kan veel erger zijn dan de tekst doet vermoeden. Verwacht 4 muren en een dak, vaak in verregaande staat van ontbinding. Van vrijwel alles binnen die muren is de houdbaarheidsdatum al royaal voorbij. Vaak staan deze huizen al vele jaren te koop, is alles vervallen en onder een dikke laag stof en spinnenwebben verstopt. Slopen is hier het toverwoord.

GROS OEUVRE EN BON ÉTAT is ook een benaming die tot wenkbrauw-fronsen moet leiden. Eigenlijk wordt er gezegd dat de muren en het dak in goede staat zijn, en niet meer dan dat! Een pand dat nog niet meteen uit zichzelf zal instorten, maar ga er maar van uit dat binnenin het huis alles aan vervanging toe is.

À REFRAICHIR wil zeggen dat het huis bruikbaar is, maar dat een opfrisbeurtje gewenst is. Maar dan liggen de normen van monsieur of madame l'agent toch wel iets anders dan de onze! Ik vraag me af of de makelaar er zelf na een 'opfrisbeurtje' zou willen wonen....... Ga er maar vanuit dat alles binnen van ver voor de huidige jaartelling is. Als er al warm water is, dan hangt er een gigantische boiler in een piepkleine keuken of badkamer. Een gootsteen die de wateruitloop rechtstreeks door de muur heen naar buiten heeft. De badkamer is een vochtig hok, en de slaapkamers te klein om een normaal bed in te plaatsen.



HABITABLE DE SUITE wil zeggen dat de vorige bewoner er nog woont of er recent uit is vertrokken, je zou er eigenlijk zó in kunnen trekken. Dat de vorige bewoner pas vertrokken is (vaak richting kerkhof), is meestal ook goed te zien. Overal staan en liggen gebruiksartikelen van de vorige bewoner. Niet zelden hangt de kleding nog in de kast en staat de vuile vaat nog op het aanrecht. De verkopers hebben geen enkele moeite gedaan om het huis leeg te ruimen. In de schuur staat nog een enorme rommel aan gereedschappen, zakken, touwen en natuurlijk altijd een hoeveelheid hooi op de zolder.

Tja, je moet door de rommel kunnen heenkijken......

In schuren wordt van alles verzameld.

Maar toch, we hebben er ons dapper doorheen geworsteld, veel huizen gezien en bezocht. Veel huizen die absoluut niet hetgeen waren wat de foto's en de presentatie door de makelaar deden vermoeden, halve vuilnisbelten op de omringende terreinen gezien, doorgezakte daken, schimmels in alle verschijningsvormen etc. Na vrijwel ieder bezoek moesten we onze kleren en haren weer bevrijden van de spinnenwebben.

Dit zou het zomaar kunnen worden.

                                                                   

 

En dan toch vind je op gegeven moment het huis waarvan je denkt: dit zou het wel eens kunnen zijn! Dat gevoel hebben we een paar keer gehad, gelukkig allebei. We zijn de huizen zonder makelaar nog eens gaan bekijken, erlangs gelopen en van alle kanten diverse détails bekeken, de tuin of het terrein eromheen nog eens goed bekeken en door het dorp of gehucht gelopen. Dan kom je uiteindelijk tot een keuze van een huis dat al meteen de eerste keer sympathiek overkwam, waar je gelijk al een goed gevoel bij had, dat binnen de gestelde afstand van´le Charme du Cher´ ligt, waar al onze verbouwplannen te realiseren zijn, waar flink wat terrein omheen ligt, waar je een mooi uitzicht over het dal hebt zoals we gewenst hadden en waar de prijs négociable is. M.a.w. dat moet hem worden!

De potager is al omgefreesd

Hier zou een gîte goed passen!

Er zal nog wat tijd overheen gaan voordat alles rond en getekend is, maar onze volgende belangrijke stap richting Frankrijk is gezet!

Aangename warmte

Zo vroeg in het voorjaar, voorbij rijdend aan de laatste witte restjes winter in de Ardennen, kunnen we weereen paar dagen naar le Charme du Cher. Sinds afgelopen Kerst waren we niet meer daar geweest, en dan gaat het toch kriebelen.
De aanhangwagen hing achter de auto met een leuk bankje, een wasmachine en een pelletkachel; dat beloofde weer een paar dagen klussen te worden. Het leuke bankje gaat de plek innemen van de luie stoel in de eetkamer, die volgens Julie écht niet meer past in de ambiance voor de mooie muur! En ook al zit die stoel heerlijk, ze heeft natuurlijk gelijk......
De wasmachine gaat de oude vervangen, die wat technische mankementen vertoont. En de pelletkachel gaat voor gezellige en comfortabele warmte zorgen. De houtkachel die nu in de eetkamer staat doet het prima, maar is lelijk en lang niet zo efficiënt als een pelletkachel.
Ook wilden we de leuke lampen ophangen die we onlangs op een brocante gescoord hadden. Al met al weer genoeg te doen.



Binnen 20 minuten een comfortable vuurtje.

Eerst maar eens de bestaande houtkachel uit de eetkamer weghalen! Dat kreng was loodzwaar, met een gietijzeren binnenwerk, niet te tillen. Dus een paar latten op de vloer gelegd, de kachel daarop gemanoevreerd en langzaamaan met vereende krachten naar buiten geschoven. Eenmaal op de kiezel naast het terras vonden we het ver genoeg! We hadden wel in de gaten dat buurman Jean-Luc er wel oren naar had om de kachel te krijgen, dan moest hij ook maar zorgen dat de kachel op de gewenste plek kwam. De vrijgekomen ruimte onder de grote open haard hebben we zo goed mogelijk schoongemaakt, maar bijna 130 jaar roet-aanslag haal je niet zomaar weg, en dat hoeft ook niet! De schoorsteen was al voorzien van een RVS afvoerbuis, dus daar hoefde niets meer aan te gebeuren. De pelletkachel eronder geplaatst, alle rookgas-afvoerbuizen aangesloten, en de plaat weer teruggeschoven die de grote, koude opening van de originele open haard weer afsluit. Dat ging snel! Natuurlijk direct proberen of de kachel ook functioneert, en ja hoor! Heel eenvoudig wordt de pelletkachel opgestart, en binnen 20 minuten verspreidde de kachel een heerlijk warme luchtstroom. Veel efficiënter dan de houtkachel, minder stof-overlast, en het belangrijkste: nadat de voorraad-container in de kachel eenmaal is gevuld, hebben we er zo'n 15 uur geen omkijken meer naar.

De leuke lampen kwamen boven de eettafel te hangen. Het was eenvoudig aansluitwerk en een paar stevige haken in de balken draaien, dat was alles! Wel nog even een charmante oplossing zoeken voor de kabel, dan zijn we helemaal tevreden.



Het meegenomen bankje stond al snel op z'n nieuwe plek, en de oude stoel kon naar buiten. Omdat alles zo voorspoedig verliep hoefden we ons niet te haasten. Dus eventjes een siësta houden, in de stoel in het zonnetje kon geen kwaad; het is tenslotte vakantie!

Ik denk dat ik de stoel toch nog ga missen.

Dus nu hadden we alle tijd om lekker vakantie te vieren. We zijn heerlijk door de stille, bijna uitgestorven dorpjes rondom Sancerre gaan rijden. Haast jammer om daar de rust te verstoren op een zaterdagmiddag door er gewoonweg doorheen te rijden. Ook onze huisleverancier van Sancerre-wijn in Verdingy weer eens bezocht. We hadden weer een paar doosjes wijn nodig, en het is altijd leuk om weer eens bij te praten. Na gevraagd te hebben hoe het getrouwde leven hem beviel, vertelde Romain ons trots dat de volgende generatie Reverdy op komst is: hij wordt vader! Natuurlijk moest daarop geklonken worden met een mooie Sancerre. Ook liet hij ons de nieuwbouw zien van de grote hal, waarin het bedrijf zijn nieuwe persen gaat plaatsen en het laboratorium gaat vestigen. Met de toetreding van Romain krijgt het bedrijf weer een flinke duw voorwaarts.
Verder de omgeving in: prachtig weer, en de parapentes verschijnen weer in de lucht. Vanwege de lage temperaturen was er nog niet veel termiek, maar de stevige wind die tegen de hellingen op wordt geduwd, geeft voldoende stuwing.

Zo onder een lekker lentezonnetje liggen de wijnvelden in alle rust klaar om over een paar weken weer tot leven te komen, en over 6 à 7 maanden weer een mooie basis voor een prachtige wijn te worden.

Rond ons huis heeft Julie afgelopen najaar wat narcissen-bollen gepoot, zodat de tuin aan de wegkant een beetje opgefleurd wordt. Het leek ons wel leuk om wat 'Nederlandse' sfeer in Frankrijk te brengen. Wat schets onze verbazing wanneer we in de uitgestrekte bossen duizenden en duizenden wilde narcissen zien staan.

Zondagochtend komt Jean-Luc de kachel weghalen. Ik heb hem toch maar even geholpen met opladen op zijn tractor-aanhanger, het lukte hem uiteraard niet alleen. Hij was dolblij ermee.....en zo krijgen wij het gras weer regelmatig gemaaid. Iedereen blij !

De feestdagen in Frankrijk

Vanaf daags voor Kerstmis tot na Nieuwjaar hebben we weer een korte vakantie doorgebracht op het Franse platteland. Geen kou of sneeuw dit jaar, maar heerlijk zonnig weer met temperaturen tot 16 graden. Nadat in de loop van de morgen de ochtenddauw was verdampt, konden we genieten van een heerlijk zonnetje. 

Julie aan de wandel tussen les Bourrets en Herry in het zonnetje

Zelfs de kamille bloeit nog in december bij deze temperaturen

Even uitrusten in 'le jardin du Prieuré' in Herry

Wat meteen opviel waren de bijzondere versieringen die overal te zien waren. De gemeente Herry doet haar best om het dorpscentrum en het gemeentehuis uitbundig te versieren. Maar dan wel in een totaal andere stijl dan wij gewend zijn in Nederland. Hier wordt duidelijk de link gelegd met de afkomst van Père Noël, die vanaf de Noordpool komt. Dus pinguïns, ijsberen etc. zijn te vinden in Kerstdecoraties, samen met bontgekleurde strikken en vooral veel verlichting in zoveel mogelijk bonte kleuren. Dat is een groot verschil met onze Nederlandse smaak. Waar wij het mooi en stijlvol vinden om vooral in 1 kleur verlichting te werken, wil men hier zoveel mogelijk kleuren gebruiken. En als dat dan ook nog kan knipperen dan is men helemaal goed bezig! Menige elektriciteitsmeter maakt overuren!

In Bourges staan de kabouters tussen de Kerstbomen

De 'hoofdstraat' in Herry in Kerstsfeer.

 

De Mairie van Herry ligt er feestelijk verlicht bij.

Ook particulieren doen mee met de Kerstversieringen.

Onze buren zijn daar een droomvoorbeeld van. Vooraf hebben ze ons al geïnformeerd over de nieuwe verlichting die is gekocht en aangebracht voor het huis. Nota bene is niets zichtbaar vanaf de straat, dus ze doen het enkel en alleen voor zichzelf. Hoewel ik ze niet buiten voor het huis heb zien staan om te genieten van de knipperende, kleurrijke, oogverblindende en stroom-vretende kerstverlichting. 
Na aankomst daags voor Kerstmis moeten we direct alles komen bewonderen. Tot zijn grote opwinding heeft de buurman nu ook draaiende en knipperende laser-stralen in rood en groen aangeschaft. Vanaf de grote houten elektriciteitsmast achter ons huis straalt de projector rode en groene spetters, sterren en andere vormen tegen hun huis, langs de gevel en over het dak. Dit was blijkbaar zo'n succes dat de buurman een tweede installatie heeft aangeschaft om binnen in de woonkamer hetzelfde effect te bereiken, zelfs tot in onze woonkamer aan toe!

En alles knippert en beweegt !

De laserstralen dragen bij aan de kerstsfeer, tegen de wanden en overal!

Kerstmis wordt hier (net als in Nederland natuurlijk) en famille gevierd, met een diner dat de hele namiddag in beslag neemt, veel achtereenvolgende gangen kent en met de nodige drank begoten wordt. 

Wij hebben lekker onder ons tweetjes van een heerlijke Kerstdis genoten, bij het knapperende haardvuur en de vele kaarsjes die we her en der in het huis hadden aangestoken. Een tweede Kerstdag zoals in Nederland kennen de Fransen niet. Dus dan gaat alles gewoon weer als tevoren, hoewel de meeste mensen vrij hebben en alles dus nét eventjes langzamer en rustiger gaat. De mensen op het platteland lopen weer in hun alledaagse kleding, die vaak bestaat uit joggingbroeken en afgetrapte sportschoenen. Je zou haast denken dat 'alle' Fransen geoefende sportlui zijn...... 

Alles afplakken met plastic en maar hopen dat de stof daarbinnen blijft....

Alles wordt ingevoegd,

In de week tussen Kerst en Oud op Nieuw hebben we nog een leuke, stoffige klus in huis uitgevoerd. Al langer hadden we het idee om ook in de eetkamer een muur 'en pierres apparentes' te maken. Dat houdt in het afkappen van de bestaande stuklaag, het royaal uitkrabben van de vrijgekomen voegen tussen de natuursteen, en het opnieuw invoegen van de voegen zodat de stenen mooi zichtbaar blijven. Ondanks de nodige voorzorgsmaatregelen lag toch de hele keuken en eetkamer vol met stof, maar we hebben het gered! Vóór de jaarwisseling was alles klaar. De schouw zelf hebben we ongemoeid gelaten, maar de muurdelen links en rechts daarvan hebben nu een authentieke, oude sfeer.

om daarna het teveel materiaal weer weg te krabben.

Het resultaat mag er zijn!

Nieuwjaarsdag zijn we uitgenodigd om te komen eten bij Annie en Gérard, voormalige bar- en restauranthouders in Herry en vrienden vanaf het eerste jaar. We hebben daar een écht familiediner à la francaise meegemaakt: Vanaf 13:00h begonnen we met enkele amuses, en na de entrée ( saumon fumée, Coquilles St.Jacques, en Foie Gras), plat (gigot d'agneau), fromages en dessert met champagne stonden we om ca. 19:00h op van tafel. Prachtige verhalen werden verteld over het Franse plattelandsleven. Ongelooflijk alle moeite die zij hadden gedaan om het diner tot een succes te maken. Alles was zelf bereid door de gastheer en gastvrouw, veelal ook nog met producten uit de eigen tuin. En daar werden wijnen bij geschonken die wij zelf eigenlijk nooit drinken. Om een idee te geven: de hoofdschotel werd vergezeld door een Gévrey-Chambertin 2006, een topwijn uit de Bourgogne! Wàt een gezellige middag, wàt een maaltijd, wàt een fantastische vrienden!

Op de terugweg kwamen we nog oude bekenden tegen: de kraanvogels die in november hun vertrek aankondigden, hebben blijkbaar eieren voor hun geld gekozen. Waarschijnlijk vanwege de zachte winter zijn ze op een veld tussen Herry en Pouilly-sur-Loire neergestreken, en doen zich daar tegoed aan de resten maïs die op het veld zijn achtergebleven.Mogelijk zitten ze daar nog wanneer we een volgende keer richting 'Le Charme du Cher' rijden.

Weblog nieuwe stijl

Na al enige jaren over ons wel en wee met de verbouwing van ons Franse huisje te berichten, was het toch de laatste tijd meer en meer een reis- en vakantieverslag aan het worden. Maar eigenlijk willen we verhalen over de Fransen, hun aardigheden, eigenaardigheden etc. Dus vanaf nu een iets andere opzet van de weblog-berichten. We horen graag of dat bevalt!

Meteen de eerste dag vallen we vol met onze neus in de Franse boter: buurvrouw Lucile viert haar verjaardag, en we zijn natuurlijk uitgenodigd, samen met nog 12 van haar vrienden en familieleden. Het is altijd heel apart om mee te maken. Een lange tafel staat opgesteld in haar woonkamer die sinds kort helemaal is verbouwd. De muur tussen kamer en keuken is gesloopt, en nu is het een grote ruimte. Lucile heeft nu 'une cuisine Americaine'. Ook heeft buurman Jean-Luc alles mooi geschilderd ("c'est son ancien métier" is ons vaak verteld wanneer zij hem als verfhulp wil aanbevelen) maar in kleuren die in Nederland niet zouden misstaan in een kinderkamer. De keukenwanden zijn bruin, de keukenkastjes paars, en de wanden van de

Eén van de vele aquariums

 

Ze zijn maar wát trots op hun nieuwe kamer!

woonkamer knallend en oogverblindend 'smurfenblauw'. Bedenk daarbij de hoogglans donkergrijze tegels in de woonkamer en de lichtere tegels in een totaal ander formaat in de keuken, dan snap je dat we even moeten wennen nadat we ontvangen zijn. Het was blijkbaar nog niet bont genoeg, en dus heeft de buurvrouw allerhande 'décorations'  aangebracht in de vorm van stickers met bloemen en paarden. Een vrije wandruimte van meer dan een halve vierkante meter is 'pas comme il faut' en dient opgevuld te worden.  Dus veel foto's, een tweeduizend-stukjes-puzzel-op-karton-geplakt, diverse klokken (waarvan er geen 2 gelijk lopen),  oude, antiek uitziende pistolen, 2 aquariums en een heleboel beeldjes zorgen dat er altijd wel iets te zien is. En als klap op de vuurpijl zijn 'Glow-in-the-Dark' plakfiguurtjes op de muur geplakt. De grote kroonluchter boven de eettafel wordt sfeervol vergezeld door een knallend wit licht verspreidende TL-lamp in de keuken, de aquariums die het nodige licht verspreiden en nog wat sfeerlampjes. Ook de muziekboxen stralen blauw, rood en groen licht uit, netjes op maat van de muziek. En alles is aangesloten met kabels in verlengkabels, die op hun beurt weer verbonden zijn met verzamelcontactdozen. Met als onvermijdelijk gevolg dat alle stroom uitvalt zodra de cafetière wordt ingeschakeld. Grote paniek alom bij onze buren! Al het bezoek blijft rustig zitten, de mobiele telefoons worden als zaklamp gebruikt, terwijl de gastheer panisch een hok induikt waar de hoofdschakelaars te vinden zijn, achter een stapel brandhout die even opzij gestapeld moet worden. Hij wordt daarbij niet echt geholpen door zijn vrouw, die hem luid scheldend aanmoedigd om sneller die zekering om te zetten. Hilarisch! We hadden dus nu wel uitgebreid de mogelijkheid om alle 'Glow-in-the-Dark' eens goed te bewonderen in al hun glorie. Bij de EDF, de Franse elektriciteitsmaatschappij een zwaardere zekering aanvragen kan natuurlijk ook, maar dat moet betaald worden. En buurvrouw geeft liever het geld uit aan een nieuwe smartphone. We zijn benieuwd hoe de Kerstperiode gaat verlopen, wanneer het hele huis versierd wordt met electriciteit-verslindende lampjes, verlichte Père-Noël en oplichtende ijsberen en rendieren met arreslee.

Ook staat er opnieuw een bezoek gepland aan de belasting-inspecteur in Sancerre. Wij hadden al vanuit Nederland om een afspraak gevraagd, aangezien de aan ons toegestuurde en in te vullen formulieren voor ons Chinees waren. En we willen natuurlijk geen onwaarheden invullen, die ons later op een nog meer gepeperde aanslag van onze Franse belastingvrienden zou komen te staan. Dus netjes op tijd hebben we ons gemeld op het kantoor, waar Monsieur Faye ons al opwachtte. Hij weet welke formulieren aan ons verstuurd zijn, dus dit zou binnen een paar minuten afgehandeld moeten zijn. En dan toch, nadat hij al menig keer een diepe zucht heeft geslaakt tijdens het opzoeken van nummers en regeltjes, kent het formulier voor hem ook de nodige valkuilen. Zouden we dan echt de eerste buitenlanders met een gîte zijn, die netjes hun zaakjes voor elkaar willen hebben? Kan ik me moeilijk voorstellen! Uiteindelijk besluit hij dat er veel vragen niet beantwoord hoeven te worden. Ja, zo hadden wij het zelf ook wel kunnen invullen. Eens afwachten welke papieren ter invulling we nu weer toegestuurd krijgen.

En dan is het ineens 11 november, jour de l'armisice. en dan staat het Franse leven stil! Winkels zijn gesloten, het gemeentehuis is dicht, en iedereen heeft een vrije dag. En wat doet de Fransman op een vrije dag? Hij gaat en restaurant met de familie.

Bon appétit

Massaal trekt men naar de familierestaurants, zodat er vrijwel geen tafeltje meer te krijgen is wanneer je niet gereserveerd hebt. Vanaf 12:00h staan de parkeerplaatsen vol buiten de restaurants en past er echt geen auto meer bij. Wanneer je dan een lekkere fietstocht maakt, met het voornemen om tussen de middag te gaan eten in een restaurant, kan dat wel eens raar uitpakken. Vanuit Pouilly-sur-Loire zijn we richting la-Charité-sur-Loire gefietst en pas na heel wat kilometers doorfietsen, bij het 3-de restaurant waar we probeerden, was nog een tafeltje vrij. We hebben lekker lang getafeld, maar toen wij op onze fietsen vertrokken waren de Franse families nog lang niet uitgegeten.

En omdat we het toch niet kunnen laten, zijn hier nog wat foto's van onze week in les Bourrets.

De kraanvogels trekken zuidwaarts, de winter zit eraan te komen.

Nog warm genoeg zonder trui.

Nieuwe douche, nieuw tegelwerk en nieuw verfje.

Deel 2 van de zomervakantie 2015

Eerst moet alles worden gemonteerd.

Alles afplakken, zodat er geen spatjes op de trap komen.

Voor de tweede keer deze zomer op vakantie; wat een luxe! Nadat het huis gedurende de zomer door huurders gebruikt is, zijn wij nu weer aan de beurt. Lekker 2 weken niksen, was het idee.
Maar wel nog even de trapleuning monteren die het inspectieteam van "Gîtes de France" eiste. Die hebben we laten maken bij een Nederlandse smid volgens onze bouwtekeningen, en met het nodige kunst- en vliegwerk vanwege flinke overlengte hebben we de leuning op de aanhangwagen meegenomen. Alles was heel precies uitgemeten, en paste perfect! Ook de bestaande trapleuning kreeg spijlenrekjes tussen de staanders. Nadat alles gemonteerd was, kon Julie weer aan de slag met de verfkwast. Het ziet er ineens heel anders uit in de woonkamer, de trap met z'n leuningen is echt 'aanwezig'.

De trapleuning verdwijnt in de muur.

 Het schilderen van al die spijltjes bleek nog een hele klus, maar Julie draait daar haar hand niet meer voor om!


Het water loopt me weer in de mond!

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                          


Ook hebben we Johann en Marie met hun kleine Eden  op de apéro gehad. Het jonge stel woont ook in les Bourrets, en we hebben een leuk contact met hen. Johann heeft een steiger en een betonmolen, dus regelmatig mag ik een beroep op zijn materiaal doen. Johann en Marie hebben een royale tuin, met een kweekkas, waarin de mooiste groentes groeien. Als presentje op de apéro nemen ze dan ook een greep uit hun groenten mee: allerhande soorten tomaten en een bosje verse kruiden: rozemarijn en verschillende soorten tijm. De tomaten smaken volledig anders dan wij gewend zijn, door de verschillende, voor ons vaak onbekende rassen, maar sowieso vol van smaak.

Hun vaste ochtendritueel: met z'n drietjes een flink stuk rennen.

Op vrijdagavond kwamen onze dochters Maud en Renée met Renée's vriend Roelof om een paar dagen van het Franse leven te komen genieten. Helaas zat het weer niet echt mee op zaterdag, maar tussen de buien door hebben we toch het nodige moois van de omgeving kunnen bezoeken. Ook een brocante in Saint-Père, die groots aangekondigd was, maar toch enigszins tegenviel: vanwege de regen waren de meeste kraampjes al opgedoekt, en had het hele gezelschap zich teruggetrokken in de feesttent, waar moules-frites, saucisses en veel wijn te krijgen was. We hebben onze ogen uitgekeken in de tent! Natuurlijk was het 'Château le Nozet', waar het wijndomein de LADOUCETTE is gevestigd, nu ook weer een stop in de tour rond les Bourrets. Zo vlak voor de vendange zijn de druiven wel erg lekker!


Volgens Renée wordt het een goed wijnjaar.

Het hek stond open, dus naar binnen in de immense kasteeltuin.

                                                                                    


Fondation Louis Vuitton

                                                     's Avonds hebben we gezellig met z'n allen heerlijk gegeten bij "le Poule Noir" in la Charité-sur-Loire. Helaas kon Maud maar tot en met zondag blijven. Dus terwijl Renée verder ging werken aan d'r studie en Roelof even 20km ging rennen, reden wij met Maud naar Parijs om haar daar uiteindelijk op Gare du Nord af te zetten. Dit was dé gelegenheid om de "Fondation Louis Vuitton" te bezoeken, waar ik zeer benieuwd naar was. Absoluut een aanrader! In het Bois de Boulogne ligt het als een grote zeilboot op het water. Bollende zeilen van half-transparant glas op een immense staalconstructie omgeven het museum-gebouw. Vanwege tijdsgebrek alleen van buiten bekeken. Zo houden we een goede reden om terug te gaan!

Volle bak op zondagmiddag.

 Op weg naar Gare du Nord hadden we nog wat tijd ingepland om wat te eten. Onlangs had ik gehoord van een leuke locatie vlak bij Montmarte, in de richting van Gare du Nord. Dus naar binnen bij Restaurant Chartier, waar de grandeur van 80 jaar geleden nog voelbaar is: grote spiegelwanden, mahoniehouten lambriseringen, obers in zwart-wit die de bestelling en de rekening bijhouden op de papieren tafelkleedjes. Smakelijk eten, en dat alles tegen zéér redelijke prijzen!

Vrijwel onleesbaar, maar de rekening klopte wel.

Roelof haalt het tot in de nok

Renée heeft wat met stoer elektrisch gereedschap

  Renée en Roelof bleven een paar dagen langer, en wilden graag meehelpen met klussen. Kwam dat even goed uit: de laatste vierkante meters van de zijmuur moesten nog uitgekapt en ingevoegd worden. En aangezien Roelof flink wat langer is dan ik, kon hij natuurlijk tot in de nok komen zonder ál te gekke en gevaarlijke hulpmiddelen. We hebben het slechte kalkpleisterwerk eraf gekapt, de voegen uitgekapt, en daarna weer met verse kalkmortel gevuld. 


                                                                                                                              Ook Renée stond haar mannetje: slechte plekken in de achterwand heeft zij aangepakt met de boorhamer. Plaatselijk ietsje té fanatiek, tot in de keuken.......
Hierna kon ook deze wand bijgewerkt worden zodat ook deze wand weer goed bestand is tegen de elementen.

En weer een aanhanger vol met hooi !

Of die veiligheidsbril ook effectief tegen de rook werkt?

                                                                      Natuurlijk, ik had ze vooraf lekker gemaakt met het vooruitzicht om te kunnen fikkie stoken. Er lag nog een flinke berg snoeihout in de tuin, want de hele zomer was er een stookverbod vanwege de droogte. En natuurlijk ook nog de enorme hoeveelheid hooi in de schuur die ligt te wachten om verbrand te worden. Dus er werd fanatiek 'gefunkeld'.

Heel wat aanhangwagens vol met hooi gingen er vanuit de schuur richting terrain. Les Bourrets is enkele dagen gehuld geweest in rook.... 


Renée à la campagne.

Op de woensdag zijn de laatste voegen dichtgegooid met kalkmortel. De hele wand is nu aangepakt. Nu alleen nog maar een definitieve afwerklaag er overheen. Maar dat is iets voor volgend jaar.





De laatste vierkante meter..........voorlopig.

                                                                       Wat nu nog op het programma stond is de definitieve inspectie van "Gîtes de France" die op donderdag zou plaatsvinden. Dus alles werd nog eens goed schoongemaakt en netjes neergezet, om de dames van de inspectie te kunnen ontvangen. De dames lieten zich eerst rondleiden door het huis, terwijl er tientallen foto's werden gemaakt. Daarna werd ons verzocht even buiten te wachten en maakten de dames samen nog eens een rondje met belangrijke papieren waarop zij aantekeningen maakten. Breed glimlachend kwamen ze naar buiten: Ze hadden ons definitief de 3 épis toegekend. Tijdens een kopje koffie gaven ze aan dat de vele foto's voor één van de dames waren, die zelf ook een gîte verhuurde, en inspiratie voor aankleding wilde opdoen van de foto's. 

Dus, daags erna naar het belastingkantoor om te vragen hoe een en ander in z'n werk gaat met belastingaangifte. We hebben tenslotte recht op belastingaftrek met deze classifisering. Maar gezien de reactie van de belastinginspecteur zal dat nog een aardig ingewikkeld traject worden.


                                                                                     De laatste dagen zijn we naar de wijnvelden geweest om de zonet gestarte vendange mee te beleven. Overal bedrijvigheid, zowel op de velden als ook op de weg, waar gewoon verkeer vrijwel niet meer mogelijk was vanwege de vele tractoren met volgeladen aanhangers. Veel gebeurt tegenwoordig met druiven-pluk-machines, maar ook het eerlijke vendange à la main was nog te zien.



De 'hotte' wordt leeg gegooid.

'La table de tri', waar alle slechte druiven eruit worden gehaald.

                            Ook zijn we bij een bevriende wijnboer nog de verdere verwerking van de oogst gaan bekijken. We mochten overal rondkijken, zolang we maar niet té veel in de weg liepen. Met een paar lekkere flessen zijn we terug, richting 'le Charme du Cher' vertrokken, om daags daarna weer onze volgende gasten te ontvangen, die op hun beurt van het huis en de omgeving gaan genieten.

                                                                   Van het '2 weken niksen' was weinig terecht gekomen, maar wie weet, een volgende keer misschien. Hoewel er alweer plannen gemaakt zijn om ook in de eetkamer één van de muren vrij te kappen en te maken als 'pierre apparente'. Zo'n huis is nooit af!