Aangename warmte

Zo vroeg in het voorjaar, voorbij rijdend aan de laatste witte restjes winter in de Ardennen, kunnen we weereen paar dagen naar le Charme du Cher. Sinds afgelopen Kerst waren we niet meer daar geweest, en dan gaat het toch kriebelen.
De aanhangwagen hing achter de auto met een leuk bankje, een wasmachine en een pelletkachel; dat beloofde weer een paar dagen klussen te worden. Het leuke bankje gaat de plek innemen van de luie stoel in de eetkamer, die volgens Julie écht niet meer past in de ambiance voor de mooie muur! En ook al zit die stoel heerlijk, ze heeft natuurlijk gelijk......
De wasmachine gaat de oude vervangen, die wat technische mankementen vertoont. En de pelletkachel gaat voor gezellige en comfortabele warmte zorgen. De houtkachel die nu in de eetkamer staat doet het prima, maar is lelijk en lang niet zo efficiënt als een pelletkachel.
Ook wilden we de leuke lampen ophangen die we onlangs op een brocante gescoord hadden. Al met al weer genoeg te doen.



Binnen 20 minuten een comfortable vuurtje.

Eerst maar eens de bestaande houtkachel uit de eetkamer weghalen! Dat kreng was loodzwaar, met een gietijzeren binnenwerk, niet te tillen. Dus een paar latten op de vloer gelegd, de kachel daarop gemanoevreerd en langzaamaan met vereende krachten naar buiten geschoven. Eenmaal op de kiezel naast het terras vonden we het ver genoeg! We hadden wel in de gaten dat buurman Jean-Luc er wel oren naar had om de kachel te krijgen, dan moest hij ook maar zorgen dat de kachel op de gewenste plek kwam. De vrijgekomen ruimte onder de grote open haard hebben we zo goed mogelijk schoongemaakt, maar bijna 130 jaar roet-aanslag haal je niet zomaar weg, en dat hoeft ook niet! De schoorsteen was al voorzien van een RVS afvoerbuis, dus daar hoefde niets meer aan te gebeuren. De pelletkachel eronder geplaatst, alle rookgas-afvoerbuizen aangesloten, en de plaat weer teruggeschoven die de grote, koude opening van de originele open haard weer afsluit. Dat ging snel! Natuurlijk direct proberen of de kachel ook functioneert, en ja hoor! Heel eenvoudig wordt de pelletkachel opgestart, en binnen 20 minuten verspreidde de kachel een heerlijk warme luchtstroom. Veel efficiënter dan de houtkachel, minder stof-overlast, en het belangrijkste: nadat de voorraad-container in de kachel eenmaal is gevuld, hebben we er zo'n 15 uur geen omkijken meer naar.

De leuke lampen kwamen boven de eettafel te hangen. Het was eenvoudig aansluitwerk en een paar stevige haken in de balken draaien, dat was alles! Wel nog even een charmante oplossing zoeken voor de kabel, dan zijn we helemaal tevreden.



Het meegenomen bankje stond al snel op z'n nieuwe plek, en de oude stoel kon naar buiten. Omdat alles zo voorspoedig verliep hoefden we ons niet te haasten. Dus eventjes een siësta houden, in de stoel in het zonnetje kon geen kwaad; het is tenslotte vakantie!

Ik denk dat ik de stoel toch nog ga missen.

Dus nu hadden we alle tijd om lekker vakantie te vieren. We zijn heerlijk door de stille, bijna uitgestorven dorpjes rondom Sancerre gaan rijden. Haast jammer om daar de rust te verstoren op een zaterdagmiddag door er gewoonweg doorheen te rijden. Ook onze huisleverancier van Sancerre-wijn in Verdingy weer eens bezocht. We hadden weer een paar doosjes wijn nodig, en het is altijd leuk om weer eens bij te praten. Na gevraagd te hebben hoe het getrouwde leven hem beviel, vertelde Romain ons trots dat de volgende generatie Reverdy op komst is: hij wordt vader! Natuurlijk moest daarop geklonken worden met een mooie Sancerre. Ook liet hij ons de nieuwbouw zien van de grote hal, waarin het bedrijf zijn nieuwe persen gaat plaatsen en het laboratorium gaat vestigen. Met de toetreding van Romain krijgt het bedrijf weer een flinke duw voorwaarts.
Verder de omgeving in: prachtig weer, en de parapentes verschijnen weer in de lucht. Vanwege de lage temperaturen was er nog niet veel termiek, maar de stevige wind die tegen de hellingen op wordt geduwd, geeft voldoende stuwing.

Zo onder een lekker lentezonnetje liggen de wijnvelden in alle rust klaar om over een paar weken weer tot leven te komen, en over 6 à 7 maanden weer een mooie basis voor een prachtige wijn te worden.

Rond ons huis heeft Julie afgelopen najaar wat narcissen-bollen gepoot, zodat de tuin aan de wegkant een beetje opgefleurd wordt. Het leek ons wel leuk om wat 'Nederlandse' sfeer in Frankrijk te brengen. Wat schets onze verbazing wanneer we in de uitgestrekte bossen duizenden en duizenden wilde narcissen zien staan.

Zondagochtend komt Jean-Luc de kachel weghalen. Ik heb hem toch maar even geholpen met opladen op zijn tractor-aanhanger, het lukte hem uiteraard niet alleen. Hij was dolblij ermee.....en zo krijgen wij het gras weer regelmatig gemaaid. Iedereen blij !