Op huizenjacht

Heerlijk nazomerweer is ons beloofd door Météo-France wanneer we ons voorbereiden op het vertrek naar les Bourrets. Eind september is een mooie tijd om op het Franse platteland te verblijven, met allerlei activiteiten op de velden. De graanoogst is binnengehaald, akkers worden omgeploegd en op het volgende seizoen voorbereid. Boeren zijn bezig met het verkruimelen van de vers omgeploegde grond, het inzaaien van nieuwe gewassen, het oogsten van de volledig dorre zonnebloemen. Grote vlaktes zien er al uit als netjes opgemaakte bedden en wachten op wat komen gaat.

Ook zien we de eerste activiteiten richting 'vendange' in de wijnvelden. Wijnboeren die serieus kijken wanneer ze de kwaliteit van de trossen aan de druivenstruiken bepalen en vaststellen of er al geplukt kan worden. Vanwege een koud voorjaar met nachtvorst en hagel, een natte voorzomer en een warme maar té droge nazomer kijkt men bedenkelijk. In de regio vreest men dit jaar zo'n 30% minder opbrengst te hebben. Met plukken zal iedereen die onder de AOC (Appélation d'Origine Controlée) moeten wachten tot na 1 oktober, de datum die door de AOC is vastgesteld. Daarna mag iedere wijnboer zelf bepalen of hij direct begint met de vendange, of misschien nog een paar dagen wacht.

Een bezoekje aan la Charité hoort erbij

Maar dat is niet het échte doel van deze vakantie; we zijn met andere dingen bezig, ook al kunnen we wel degelijk genieten van alles wat er rondom ons heen gebeurt. Ons huis in Nederland is eindelijk verkocht en we kunnen plannen gaan maken om ons vertrek naar Frankrijk reëel te maken. In Sittard hebben we al veelvuldig via het internet de sites van de vele 'Agences Immobillières' geraadpleegd en al een voorkeuze gemaakt van huizen die mogelijk interessant voor ons zijn. Via de sites krijg je een globaal beeld van hetgeen er te koop is, maar vaak laat men ook niet meer zien dan enkele foto's van de buitenkant. Globaal wordt aangegeven in welke gemeente, of in de buurt van welke gemeente het huis ligt, maar het adres wordt angstvallig geheim gehouden. Pas nadat je bij de makelaar bent geweest en een 'bon de visite' voor elk te bezoeken huis hebt getekend krijg je meer informatie over het adres. Aangezien een huis vaak bij meerdere makelaars wordt aangeboden, is de makelaar die je het huis het eerst heeft laten zien de rechthebbende op de courtage die afgerekend moet worden na verkoop.

Interessante ligging

Totaal uitgewoond, en een 'tuin' vol met puin en niet definieerbare spullen

Direct aan relatief drukke weg

Gigantisch project om dit op te knappen.

 Het Fotomateriaal van de advertenties is geheel anders dan hetgeen wij in Nederland gewend zijn. Zorgen we hier altijd dat het huis er super opgeruimd bijstaat en dat de foto's een mooi en vooral schoon beeld geven van de ruimtes, in Frankrijk wordt die moeite helemaal niet genomen. Keukens staan vol met allerhande spul wat je in een keuken zoal kunt aantreffen, en nog veel meer. Een slaapkamer toont een beslapen en opengegooid bed, kleding en rommeltjes op stoelen en commodes. Een schuur kan afgeladen vol staan met rommel. Het maakt de ruimtes optisch nog veel kleiner dan ze vaak al zijn. De makelaar verklaart dat door te zeggen dat het veelal familiehuizen zijn, vaak van families die elders wonen, waarin men met de beste bedoelingen ooit is begonnen met wat werkzaamheden. Veel kluswerk is gedaan op de 'houtje-touwtje-manier'. Op enig moment is er onenigheid in de familie gekomen, of de klus leek opeens veel groter dan men van te voren had ingeschat, en men heeft er de brui aan gegeven en het mes in het varken laten steken. Je vindt ook vaak allerlei ingenieuze oplossingen om 'oneffenheden' te verbergen: pour cacher la misère. Dan maar verkopen om van de ellende af te zijn.

Maar ook tijd nemen om van de zon te genieten!

Een middag lang op het vuurtje letten

                          Dus nadat we de eerste dagen wat noodzakelijke dingen in en rond het huis hebben gedaan, gaan we de makelaars persoonlijk bezoeken, hun aanbod bekijken, het commentaar van de makelaar aanhoren, ontvangen adressen eens opzoeken en van buiten inschatten of het de moeite waard zou kunnen zijn en dan wat afspraken voor bezoeken vastleggen met de makelaar.

Het taalgebruik in Franse woning-advertenties is trouwens heel apart:

À RÉNOVER spreekt natuurlijk voor zich, maar het kan veel erger zijn dan de tekst doet vermoeden. Verwacht 4 muren en een dak, vaak in verregaande staat van ontbinding. Van vrijwel alles binnen die muren is de houdbaarheidsdatum al royaal voorbij. Vaak staan deze huizen al vele jaren te koop, is alles vervallen en onder een dikke laag stof en spinnenwebben verstopt. Slopen is hier het toverwoord.

GROS OEUVRE EN BON ÉTAT is ook een benaming die tot wenkbrauw-fronsen moet leiden. Eigenlijk wordt er gezegd dat de muren en het dak in goede staat zijn, en niet meer dan dat! Een pand dat nog niet meteen uit zichzelf zal instorten, maar ga er maar van uit dat binnenin het huis alles aan vervanging toe is.

À REFRAICHIR wil zeggen dat het huis bruikbaar is, maar dat een opfrisbeurtje gewenst is. Maar dan liggen de normen van monsieur of madame l'agent toch wel iets anders dan de onze! Ik vraag me af of de makelaar er zelf na een 'opfrisbeurtje' zou willen wonen....... Ga er maar vanuit dat alles binnen van ver voor de huidige jaartelling is. Als er al warm water is, dan hangt er een gigantische boiler in een piepkleine keuken of badkamer. Een gootsteen die de wateruitloop rechtstreeks door de muur heen naar buiten heeft. De badkamer is een vochtig hok, en de slaapkamers te klein om een normaal bed in te plaatsen.



HABITABLE DE SUITE wil zeggen dat de vorige bewoner er nog woont of er recent uit is vertrokken, je zou er eigenlijk zó in kunnen trekken. Dat de vorige bewoner pas vertrokken is (vaak richting kerkhof), is meestal ook goed te zien. Overal staan en liggen gebruiksartikelen van de vorige bewoner. Niet zelden hangt de kleding nog in de kast en staat de vuile vaat nog op het aanrecht. De verkopers hebben geen enkele moeite gedaan om het huis leeg te ruimen. In de schuur staat nog een enorme rommel aan gereedschappen, zakken, touwen en natuurlijk altijd een hoeveelheid hooi op de zolder.

Tja, je moet door de rommel kunnen heenkijken......

In schuren wordt van alles verzameld.

Maar toch, we hebben er ons dapper doorheen geworsteld, veel huizen gezien en bezocht. Veel huizen die absoluut niet hetgeen waren wat de foto's en de presentatie door de makelaar deden vermoeden, halve vuilnisbelten op de omringende terreinen gezien, doorgezakte daken, schimmels in alle verschijningsvormen etc. Na vrijwel ieder bezoek moesten we onze kleren en haren weer bevrijden van de spinnenwebben.

Dit zou het zomaar kunnen worden.

                                                                   

 

En dan toch vind je op gegeven moment het huis waarvan je denkt: dit zou het wel eens kunnen zijn! Dat gevoel hebben we een paar keer gehad, gelukkig allebei. We zijn de huizen zonder makelaar nog eens gaan bekijken, erlangs gelopen en van alle kanten diverse détails bekeken, de tuin of het terrein eromheen nog eens goed bekeken en door het dorp of gehucht gelopen. Dan kom je uiteindelijk tot een keuze van een huis dat al meteen de eerste keer sympathiek overkwam, waar je gelijk al een goed gevoel bij had, dat binnen de gestelde afstand van´le Charme du Cher´ ligt, waar al onze verbouwplannen te realiseren zijn, waar flink wat terrein omheen ligt, waar je een mooi uitzicht over het dal hebt zoals we gewenst hadden en waar de prijs négociable is. M.a.w. dat moet hem worden!

De potager is al omgefreesd

Hier zou een gîte goed passen!

Er zal nog wat tijd overheen gaan voordat alles rond en getekend is, maar onze volgende belangrijke stap richting Frankrijk is gezet!