Vastelaovend in les Bourrets

Het was alweer sinds september afgelopen jaar, dat Julie het laatst in les Bourrets was geweest, dus we hadden besloten, tot verbazing van velen, met de carnaval te gaan. Ondanks de winterse omstandigheden, sneeuw en koude wind zijn we zaterdagochtend vertrokken, om net na de middag in les Bourrets aan te komen. Hoe zouden de luiken erbij hangen? Deze waren in januari door Mr.Beauger, de lokale menusier, geplaatst nadat Maud en Renée deze in de kerstvakantie hadden geverfd.

Nou, dat viel niet tegen! De lichtblauwe kleur (vorig jaar door Joke met zeer veel zorg uitgezocht) doet het prachtig. Zeker met het zwarte hang- en sluitwerk van de luiken.

Onze buurvrouw Lucille had ondertussen de kachel aangestoken, waardoor het in het huis al enigszins warm was, tenminste wanneer je rechtstreeks van buiten kwam, waar het een paar graden vroor. Na enige tijd binnen te zijn geweest bleek de temperatuur toch tegen te vallen. De eerste dagen niet meer dan 10 graden. Maar met een dikke trui en wat beweging wen je daar makkelijk aan.

We hadden de prachtige appuis de fenetres (we hadden het eerst gewoon over rekjes, maar men vond deze benaming duidelijk tekort doen aan het produkt, vandaar nu de originele franse benaming) meegenomen die Thijs en Hermoine eerder vanuit Canada hadden meegenomen. Een waar kunstwerk, op maat gemaakt, speciaal voor onze résidence secondaire. Om te voorkomen dat men vanuit de slaapkamers aan de voorkant uit het raam zou vallen wanneer dat openstaat, dienen deze appuis de fenetres voor bescherming, maar misschien toch nog meer als een unieke verfraaiing van het huis. De Canadese kunstenares had de appuis de fenetres uitgevoerd met verstelbare voetjes, zodat het plaatsen een fluitje van een cent was.

We waren verrast door een hoeveelheid sneeuw die op de etagevloer lag, door de wind tussen de dakpannen heen gejaagd. Hier moest dus iets aan gedaan te worden! Ik had nog folie liggen waarmee de nok van het huis, dat gedeelte dat boven het horizontale deel van de slaapkamerplafonds ligt, ook al bezet was met hetzelfde doel. Dus deze folie maar op maat gemaakt om tussen de chevrons achter de panlatten te verwerken. Wat zit er in zo'n oud dak toch een spinnewebben, stof en ander vuil! Scheelt allemaal in warmte, aangezien de wind niet meer tussen de pannen door naar binnen kan waaien. Hierachter komen uiteraard nog de glaswol-isolatie en de gipsplaten. Ook werd in de eetkamer de nis, waarin origineel een gootsteen zat, omgetoverd tot garderobe. Eerst de oude kraan en afvoer weggeslepen. Daarna met een lattenraam een rechte (zover als mogelijk) achtergrond gemaakt, en de buitenwand van de nis geïsoleerd. Toen de gipsplaten op maat gemaakt en de nis bekleed. Er zullen nog heel wat hoeken en reten moeten worden dichtgemaakt met gips. Tenslotte is het toch een oud huis, waar weinig wanden recht en hoeken haaks zijn. De kapstok met ouderwetse apparence, die we al eerder hadden aangeschaft, past precies in de ontstane ruimte. Een hoedenplank komt later!

Op de laatste dag de tegelvloer in de doorgang op de etage aangepakt. Er moesten daar tomettes in cement gelegd worden, zodanig dat ze netjes zouden aansluiten bij de huidige tomettes-vloer. Gelukkig hadden we nog voldoende tegels in de stal liggen. Ook in de salon en in de keuken nog enkele plaatsen bijgewerkt met tomettes.

Rond het middaguur het water afgesloten, alle leidingen en de boiler weer leeggelaten, de ramen en luiken afgesloten en de terugrit aanvaard. Ondertussen was in les Bourrets alle sneeuw weggesmolten en de temperaturen overdag én 's nachts boven nul. Naarmate we dichter bij huis kwamen, reden we weer terug de winterse kou en sneeuw in. We verlangen naar de lente....... Het zal waarschijnlijk tot mei duren, voordat we weer in les Bourrets komen, en dan zal het ook daar wel weer lente zijn!

En oh ja, we hebben vastelaovend niet gemist!