Op huizenjacht

Heerlijk nazomerweer is ons beloofd door Météo-France wanneer we ons voorbereiden op het vertrek naar les Bourrets. Eind september is een mooie tijd om op het Franse platteland te verblijven, met allerlei activiteiten op de velden. De graanoogst is binnengehaald, akkers worden omgeploegd en op het volgende seizoen voorbereid. Boeren zijn bezig met het verkruimelen van de vers omgeploegde grond, het inzaaien van nieuwe gewassen, het oogsten van de volledig dorre zonnebloemen. Grote vlaktes zien er al uit als netjes opgemaakte bedden en wachten op wat komen gaat.

Ook zien we de eerste activiteiten richting 'vendange' in de wijnvelden. Wijnboeren die serieus kijken wanneer ze de kwaliteit van de trossen aan de druivenstruiken bepalen en vaststellen of er al geplukt kan worden. Vanwege een koud voorjaar met nachtvorst en hagel, een natte voorzomer en een warme maar té droge nazomer kijkt men bedenkelijk. In de regio vreest men dit jaar zo'n 30% minder opbrengst te hebben. Met plukken zal iedereen die onder de AOC (Appélation d'Origine Controlée) moeten wachten tot na 1 oktober, de datum die door de AOC is vastgesteld. Daarna mag iedere wijnboer zelf bepalen of hij direct begint met de vendange, of misschien nog een paar dagen wacht.

Een bezoekje aan la Charité hoort erbij

Maar dat is niet het échte doel van deze vakantie; we zijn met andere dingen bezig, ook al kunnen we wel degelijk genieten van alles wat er rondom ons heen gebeurt. Ons huis in Nederland is eindelijk verkocht en we kunnen plannen gaan maken om ons vertrek naar Frankrijk reëel te maken. In Sittard hebben we al veelvuldig via het internet de sites van de vele 'Agences Immobillières' geraadpleegd en al een voorkeuze gemaakt van huizen die mogelijk interessant voor ons zijn. Via de sites krijg je een globaal beeld van hetgeen er te koop is, maar vaak laat men ook niet meer zien dan enkele foto's van de buitenkant. Globaal wordt aangegeven in welke gemeente, of in de buurt van welke gemeente het huis ligt, maar het adres wordt angstvallig geheim gehouden. Pas nadat je bij de makelaar bent geweest en een 'bon de visite' voor elk te bezoeken huis hebt getekend krijg je meer informatie over het adres. Aangezien een huis vaak bij meerdere makelaars wordt aangeboden, is de makelaar die je het huis het eerst heeft laten zien de rechthebbende op de courtage die afgerekend moet worden na verkoop.

Interessante ligging

Totaal uitgewoond, en een 'tuin' vol met puin en niet definieerbare spullen

Direct aan relatief drukke weg

Gigantisch project om dit op te knappen.

 Het Fotomateriaal van de advertenties is geheel anders dan hetgeen wij in Nederland gewend zijn. Zorgen we hier altijd dat het huis er super opgeruimd bijstaat en dat de foto's een mooi en vooral schoon beeld geven van de ruimtes, in Frankrijk wordt die moeite helemaal niet genomen. Keukens staan vol met allerhande spul wat je in een keuken zoal kunt aantreffen, en nog veel meer. Een slaapkamer toont een beslapen en opengegooid bed, kleding en rommeltjes op stoelen en commodes. Een schuur kan afgeladen vol staan met rommel. Het maakt de ruimtes optisch nog veel kleiner dan ze vaak al zijn. De makelaar verklaart dat door te zeggen dat het veelal familiehuizen zijn, vaak van families die elders wonen, waarin men met de beste bedoelingen ooit is begonnen met wat werkzaamheden. Veel kluswerk is gedaan op de 'houtje-touwtje-manier'. Op enig moment is er onenigheid in de familie gekomen, of de klus leek opeens veel groter dan men van te voren had ingeschat, en men heeft er de brui aan gegeven en het mes in het varken laten steken. Je vindt ook vaak allerlei ingenieuze oplossingen om 'oneffenheden' te verbergen: pour cacher la misère. Dan maar verkopen om van de ellende af te zijn.

Maar ook tijd nemen om van de zon te genieten!

Een middag lang op het vuurtje letten

                          Dus nadat we de eerste dagen wat noodzakelijke dingen in en rond het huis hebben gedaan, gaan we de makelaars persoonlijk bezoeken, hun aanbod bekijken, het commentaar van de makelaar aanhoren, ontvangen adressen eens opzoeken en van buiten inschatten of het de moeite waard zou kunnen zijn en dan wat afspraken voor bezoeken vastleggen met de makelaar.

Het taalgebruik in Franse woning-advertenties is trouwens heel apart:

À RÉNOVER spreekt natuurlijk voor zich, maar het kan veel erger zijn dan de tekst doet vermoeden. Verwacht 4 muren en een dak, vaak in verregaande staat van ontbinding. Van vrijwel alles binnen die muren is de houdbaarheidsdatum al royaal voorbij. Vaak staan deze huizen al vele jaren te koop, is alles vervallen en onder een dikke laag stof en spinnenwebben verstopt. Slopen is hier het toverwoord.

GROS OEUVRE EN BON ÉTAT is ook een benaming die tot wenkbrauw-fronsen moet leiden. Eigenlijk wordt er gezegd dat de muren en het dak in goede staat zijn, en niet meer dan dat! Een pand dat nog niet meteen uit zichzelf zal instorten, maar ga er maar van uit dat binnenin het huis alles aan vervanging toe is.

À REFRAICHIR wil zeggen dat het huis bruikbaar is, maar dat een opfrisbeurtje gewenst is. Maar dan liggen de normen van monsieur of madame l'agent toch wel iets anders dan de onze! Ik vraag me af of de makelaar er zelf na een 'opfrisbeurtje' zou willen wonen....... Ga er maar vanuit dat alles binnen van ver voor de huidige jaartelling is. Als er al warm water is, dan hangt er een gigantische boiler in een piepkleine keuken of badkamer. Een gootsteen die de wateruitloop rechtstreeks door de muur heen naar buiten heeft. De badkamer is een vochtig hok, en de slaapkamers te klein om een normaal bed in te plaatsen.



HABITABLE DE SUITE wil zeggen dat de vorige bewoner er nog woont of er recent uit is vertrokken, je zou er eigenlijk zó in kunnen trekken. Dat de vorige bewoner pas vertrokken is (vaak richting kerkhof), is meestal ook goed te zien. Overal staan en liggen gebruiksartikelen van de vorige bewoner. Niet zelden hangt de kleding nog in de kast en staat de vuile vaat nog op het aanrecht. De verkopers hebben geen enkele moeite gedaan om het huis leeg te ruimen. In de schuur staat nog een enorme rommel aan gereedschappen, zakken, touwen en natuurlijk altijd een hoeveelheid hooi op de zolder.

Tja, je moet door de rommel kunnen heenkijken......

In schuren wordt van alles verzameld.

Maar toch, we hebben er ons dapper doorheen geworsteld, veel huizen gezien en bezocht. Veel huizen die absoluut niet hetgeen waren wat de foto's en de presentatie door de makelaar deden vermoeden, halve vuilnisbelten op de omringende terreinen gezien, doorgezakte daken, schimmels in alle verschijningsvormen etc. Na vrijwel ieder bezoek moesten we onze kleren en haren weer bevrijden van de spinnenwebben.

Dit zou het zomaar kunnen worden.

                                                                   

 

En dan toch vind je op gegeven moment het huis waarvan je denkt: dit zou het wel eens kunnen zijn! Dat gevoel hebben we een paar keer gehad, gelukkig allebei. We zijn de huizen zonder makelaar nog eens gaan bekijken, erlangs gelopen en van alle kanten diverse détails bekeken, de tuin of het terrein eromheen nog eens goed bekeken en door het dorp of gehucht gelopen. Dan kom je uiteindelijk tot een keuze van een huis dat al meteen de eerste keer sympathiek overkwam, waar je gelijk al een goed gevoel bij had, dat binnen de gestelde afstand van´le Charme du Cher´ ligt, waar al onze verbouwplannen te realiseren zijn, waar flink wat terrein omheen ligt, waar je een mooi uitzicht over het dal hebt zoals we gewenst hadden en waar de prijs négociable is. M.a.w. dat moet hem worden!

De potager is al omgefreesd

Hier zou een gîte goed passen!

Er zal nog wat tijd overheen gaan voordat alles rond en getekend is, maar onze volgende belangrijke stap richting Frankrijk is gezet!

Aangename warmte

Zo vroeg in het voorjaar, voorbij rijdend aan de laatste witte restjes winter in de Ardennen, kunnen we weereen paar dagen naar le Charme du Cher. Sinds afgelopen Kerst waren we niet meer daar geweest, en dan gaat het toch kriebelen.
De aanhangwagen hing achter de auto met een leuk bankje, een wasmachine en een pelletkachel; dat beloofde weer een paar dagen klussen te worden. Het leuke bankje gaat de plek innemen van de luie stoel in de eetkamer, die volgens Julie écht niet meer past in de ambiance voor de mooie muur! En ook al zit die stoel heerlijk, ze heeft natuurlijk gelijk......
De wasmachine gaat de oude vervangen, die wat technische mankementen vertoont. En de pelletkachel gaat voor gezellige en comfortabele warmte zorgen. De houtkachel die nu in de eetkamer staat doet het prima, maar is lelijk en lang niet zo efficiënt als een pelletkachel.
Ook wilden we de leuke lampen ophangen die we onlangs op een brocante gescoord hadden. Al met al weer genoeg te doen.



Binnen 20 minuten een comfortable vuurtje.

Eerst maar eens de bestaande houtkachel uit de eetkamer weghalen! Dat kreng was loodzwaar, met een gietijzeren binnenwerk, niet te tillen. Dus een paar latten op de vloer gelegd, de kachel daarop gemanoevreerd en langzaamaan met vereende krachten naar buiten geschoven. Eenmaal op de kiezel naast het terras vonden we het ver genoeg! We hadden wel in de gaten dat buurman Jean-Luc er wel oren naar had om de kachel te krijgen, dan moest hij ook maar zorgen dat de kachel op de gewenste plek kwam. De vrijgekomen ruimte onder de grote open haard hebben we zo goed mogelijk schoongemaakt, maar bijna 130 jaar roet-aanslag haal je niet zomaar weg, en dat hoeft ook niet! De schoorsteen was al voorzien van een RVS afvoerbuis, dus daar hoefde niets meer aan te gebeuren. De pelletkachel eronder geplaatst, alle rookgas-afvoerbuizen aangesloten, en de plaat weer teruggeschoven die de grote, koude opening van de originele open haard weer afsluit. Dat ging snel! Natuurlijk direct proberen of de kachel ook functioneert, en ja hoor! Heel eenvoudig wordt de pelletkachel opgestart, en binnen 20 minuten verspreidde de kachel een heerlijk warme luchtstroom. Veel efficiënter dan de houtkachel, minder stof-overlast, en het belangrijkste: nadat de voorraad-container in de kachel eenmaal is gevuld, hebben we er zo'n 15 uur geen omkijken meer naar.

De leuke lampen kwamen boven de eettafel te hangen. Het was eenvoudig aansluitwerk en een paar stevige haken in de balken draaien, dat was alles! Wel nog even een charmante oplossing zoeken voor de kabel, dan zijn we helemaal tevreden.



Het meegenomen bankje stond al snel op z'n nieuwe plek, en de oude stoel kon naar buiten. Omdat alles zo voorspoedig verliep hoefden we ons niet te haasten. Dus eventjes een siësta houden, in de stoel in het zonnetje kon geen kwaad; het is tenslotte vakantie!

Ik denk dat ik de stoel toch nog ga missen.

Dus nu hadden we alle tijd om lekker vakantie te vieren. We zijn heerlijk door de stille, bijna uitgestorven dorpjes rondom Sancerre gaan rijden. Haast jammer om daar de rust te verstoren op een zaterdagmiddag door er gewoonweg doorheen te rijden. Ook onze huisleverancier van Sancerre-wijn in Verdingy weer eens bezocht. We hadden weer een paar doosjes wijn nodig, en het is altijd leuk om weer eens bij te praten. Na gevraagd te hebben hoe het getrouwde leven hem beviel, vertelde Romain ons trots dat de volgende generatie Reverdy op komst is: hij wordt vader! Natuurlijk moest daarop geklonken worden met een mooie Sancerre. Ook liet hij ons de nieuwbouw zien van de grote hal, waarin het bedrijf zijn nieuwe persen gaat plaatsen en het laboratorium gaat vestigen. Met de toetreding van Romain krijgt het bedrijf weer een flinke duw voorwaarts.
Verder de omgeving in: prachtig weer, en de parapentes verschijnen weer in de lucht. Vanwege de lage temperaturen was er nog niet veel termiek, maar de stevige wind die tegen de hellingen op wordt geduwd, geeft voldoende stuwing.

Zo onder een lekker lentezonnetje liggen de wijnvelden in alle rust klaar om over een paar weken weer tot leven te komen, en over 6 à 7 maanden weer een mooie basis voor een prachtige wijn te worden.

Rond ons huis heeft Julie afgelopen najaar wat narcissen-bollen gepoot, zodat de tuin aan de wegkant een beetje opgefleurd wordt. Het leek ons wel leuk om wat 'Nederlandse' sfeer in Frankrijk te brengen. Wat schets onze verbazing wanneer we in de uitgestrekte bossen duizenden en duizenden wilde narcissen zien staan.

Zondagochtend komt Jean-Luc de kachel weghalen. Ik heb hem toch maar even geholpen met opladen op zijn tractor-aanhanger, het lukte hem uiteraard niet alleen. Hij was dolblij ermee.....en zo krijgen wij het gras weer regelmatig gemaaid. Iedereen blij !

De feestdagen in Frankrijk

Vanaf daags voor Kerstmis tot na Nieuwjaar hebben we weer een korte vakantie doorgebracht op het Franse platteland. Geen kou of sneeuw dit jaar, maar heerlijk zonnig weer met temperaturen tot 16 graden. Nadat in de loop van de morgen de ochtenddauw was verdampt, konden we genieten van een heerlijk zonnetje. 

Julie aan de wandel tussen les Bourrets en Herry in het zonnetje

Zelfs de kamille bloeit nog in december bij deze temperaturen

Even uitrusten in 'le jardin du Prieuré' in Herry

Wat meteen opviel waren de bijzondere versieringen die overal te zien waren. De gemeente Herry doet haar best om het dorpscentrum en het gemeentehuis uitbundig te versieren. Maar dan wel in een totaal andere stijl dan wij gewend zijn in Nederland. Hier wordt duidelijk de link gelegd met de afkomst van Père Noël, die vanaf de Noordpool komt. Dus pinguïns, ijsberen etc. zijn te vinden in Kerstdecoraties, samen met bontgekleurde strikken en vooral veel verlichting in zoveel mogelijk bonte kleuren. Dat is een groot verschil met onze Nederlandse smaak. Waar wij het mooi en stijlvol vinden om vooral in 1 kleur verlichting te werken, wil men hier zoveel mogelijk kleuren gebruiken. En als dat dan ook nog kan knipperen dan is men helemaal goed bezig! Menige elektriciteitsmeter maakt overuren!

In Bourges staan de kabouters tussen de Kerstbomen

De 'hoofdstraat' in Herry in Kerstsfeer.

 

De Mairie van Herry ligt er feestelijk verlicht bij.

Ook particulieren doen mee met de Kerstversieringen.

Onze buren zijn daar een droomvoorbeeld van. Vooraf hebben ze ons al geïnformeerd over de nieuwe verlichting die is gekocht en aangebracht voor het huis. Nota bene is niets zichtbaar vanaf de straat, dus ze doen het enkel en alleen voor zichzelf. Hoewel ik ze niet buiten voor het huis heb zien staan om te genieten van de knipperende, kleurrijke, oogverblindende en stroom-vretende kerstverlichting. 
Na aankomst daags voor Kerstmis moeten we direct alles komen bewonderen. Tot zijn grote opwinding heeft de buurman nu ook draaiende en knipperende laser-stralen in rood en groen aangeschaft. Vanaf de grote houten elektriciteitsmast achter ons huis straalt de projector rode en groene spetters, sterren en andere vormen tegen hun huis, langs de gevel en over het dak. Dit was blijkbaar zo'n succes dat de buurman een tweede installatie heeft aangeschaft om binnen in de woonkamer hetzelfde effect te bereiken, zelfs tot in onze woonkamer aan toe!

En alles knippert en beweegt !

De laserstralen dragen bij aan de kerstsfeer, tegen de wanden en overal!

Kerstmis wordt hier (net als in Nederland natuurlijk) en famille gevierd, met een diner dat de hele namiddag in beslag neemt, veel achtereenvolgende gangen kent en met de nodige drank begoten wordt. 

Wij hebben lekker onder ons tweetjes van een heerlijke Kerstdis genoten, bij het knapperende haardvuur en de vele kaarsjes die we her en der in het huis hadden aangestoken. Een tweede Kerstdag zoals in Nederland kennen de Fransen niet. Dus dan gaat alles gewoon weer als tevoren, hoewel de meeste mensen vrij hebben en alles dus nét eventjes langzamer en rustiger gaat. De mensen op het platteland lopen weer in hun alledaagse kleding, die vaak bestaat uit joggingbroeken en afgetrapte sportschoenen. Je zou haast denken dat 'alle' Fransen geoefende sportlui zijn...... 

Alles afplakken met plastic en maar hopen dat de stof daarbinnen blijft....

Alles wordt ingevoegd,

In de week tussen Kerst en Oud op Nieuw hebben we nog een leuke, stoffige klus in huis uitgevoerd. Al langer hadden we het idee om ook in de eetkamer een muur 'en pierres apparentes' te maken. Dat houdt in het afkappen van de bestaande stuklaag, het royaal uitkrabben van de vrijgekomen voegen tussen de natuursteen, en het opnieuw invoegen van de voegen zodat de stenen mooi zichtbaar blijven. Ondanks de nodige voorzorgsmaatregelen lag toch de hele keuken en eetkamer vol met stof, maar we hebben het gered! Vóór de jaarwisseling was alles klaar. De schouw zelf hebben we ongemoeid gelaten, maar de muurdelen links en rechts daarvan hebben nu een authentieke, oude sfeer.

om daarna het teveel materiaal weer weg te krabben.

Het resultaat mag er zijn!

Nieuwjaarsdag zijn we uitgenodigd om te komen eten bij Annie en Gérard, voormalige bar- en restauranthouders in Herry en vrienden vanaf het eerste jaar. We hebben daar een écht familiediner à la francaise meegemaakt: Vanaf 13:00h begonnen we met enkele amuses, en na de entrée ( saumon fumée, Coquilles St.Jacques, en Foie Gras), plat (gigot d'agneau), fromages en dessert met champagne stonden we om ca. 19:00h op van tafel. Prachtige verhalen werden verteld over het Franse plattelandsleven. Ongelooflijk alle moeite die zij hadden gedaan om het diner tot een succes te maken. Alles was zelf bereid door de gastheer en gastvrouw, veelal ook nog met producten uit de eigen tuin. En daar werden wijnen bij geschonken die wij zelf eigenlijk nooit drinken. Om een idee te geven: de hoofdschotel werd vergezeld door een Gévrey-Chambertin 2006, een topwijn uit de Bourgogne! Wàt een gezellige middag, wàt een maaltijd, wàt een fantastische vrienden!

Op de terugweg kwamen we nog oude bekenden tegen: de kraanvogels die in november hun vertrek aankondigden, hebben blijkbaar eieren voor hun geld gekozen. Waarschijnlijk vanwege de zachte winter zijn ze op een veld tussen Herry en Pouilly-sur-Loire neergestreken, en doen zich daar tegoed aan de resten maïs die op het veld zijn achtergebleven.Mogelijk zitten ze daar nog wanneer we een volgende keer richting 'Le Charme du Cher' rijden.