Met Matthys in les Bourrets

In september was Thijs anderhalve week in Nederland voor een korte vakantie vanuit Canada, en ook hij wilde wel eens ons huisje in Frankrijk zien. Dus een korte trip van 4 dagen gepland, nét lang genoeg om een goede indruk van het huisje, het gehucht en de omgeving te krijgen. Met prachtig weer zijn we op zondag 13 september vertrokken.
Onderweg honderden motorrijders tegengekomen die terugkwamen van een weekendje races op Magny-Cours, bij Nevers. In de middag aangekomen in les Bourrets, en eerst eens alles samen bekeken. Blijkbaar hebben de vele foto's die we in het verleden gemaakt en verstuurd hebben toch niet alles duidelijk gemaakt.

's Avonds natuurlijk de buren op de apéro gehad, bijgepraat en na een bezoek aan de pizzeria in La-Charité-sur-Loire (het enige restaurant wat nog open was) op tijd naar bed gegaan om de volgende morgen op tijd weer fris te zijn.

Op de planning voor de maandagmorgen stonden de noodreparatie aan het dak van de grange, en brandhout zagen. We hadden ondertussen een leuk briefje gekregen van Bruno, onze overbuurman die we nog nooit hebben getroffen. We hadden hem in een brief toestemming gevraagd om via zijn dak naar boven te klimmen naar de nok van onze grange, waar nodig een zinken nokkap teruggeplaatst diende te worden. Dus, de ladder uit de stal gehaald, de échelle-plat van Jean-Luc gehaald en het dak op. Het was toch wel erg hoog, en om onze nok te bereiken moest je niet alleen naar boven, maar ook op de nok van Bruno rechtop gaan staan en ver opzij reiken naar de afgewaaide nokkap. Mij lukte het niet, maar gelukkig stond Thijs een stuk vrijer op die hoogte en met behulp van een lange lat waar een spijker doorheen geslagen was, lukte het hem om de kap weer enigszins op zijn plaats te krijgen en vast te maken.

Daarna nog een uurtje hout gezaagd voor de haard. Tussen 10 en 12 uur had de monteur van EDF afgesproken om langs te komen om onze hoofdzekering op te waarderen naar 30 Ampère i.p.v. de huidige 15 Ampère. Was gepiept in 5 minuten. Hierna was het tijd voor een douche en een tour om de omgeving te verkennen, met als eerste doel la-Charité-sur-Loire.

Een gezellige wandeling door dit authentieke Franse stadje, met zijn prachtige overblijfselen van een klooster, waaronder de imposante kloosterkerk, en natuurlijk de remparts die een mooi zicht op de stad, de Loire en de omgeving geven. Daarna een terrasje pakken bij Chez Babette, en door naar de wijnvelden rondom Pouilly en langs het Canal laterale à la Loire weer langzaam terug richting Herry. We moesten goed opletten op tijd terug te zijn in les Bourrets voor de afspraak met de menusier, die een offerte zal maken voor de luiken op de etage. 's Avonds hadden we afgesproken (gereserveerd is hier echt een té groot woord) in het dorpsrestaurant l'Atalante voor moules à la volonté, heel prettig geholpen door de sympathieke uitbaters Gérard en Annie.
Dinsdag begon als gewoonlijk met een kort ritje op de fiets naar de bakker in Herry voor de verse croissants. Daarna richting Sancerre, waarvan Thijs gehoord had dat die regio de allerbeste wijnen voortbracht. Dus dat betekende wijnproeven in de omgeving Sancerre. Eerst maar eens naar het stadje zelf, om te genieten van het prachtige uitzicht over de Loirevallei aan de zuidoostkant en de uitgestrekte wijnvelden aan de noordkant. Thijs wilde ook absoluut voor zijn kennis Jordy (die hem lyrisch over deze wijnen verteld had) een fles Sancerre meenemen, maar dan moest er wel één van de beste gevonden worden, en de beste manier om die te vinden was dégustation, dus.....

We begonnen in Bué, een kleine village vignerons, een paar kilometer ten zuidwesten van Sancerre. Hier struikel je bijna over de vignerons en viticulteurs, dus het was moeilijk kiezen. Uiteindelijk besloten om bij Daniël Crochet naar binnen te gaan, waar madame Crochet ons uitgebreid vertelde over hun wijn, de omgeving, de appélation, en alles wat wij wilden weten. Blijkbaar aangestoken door ons enthousiasme nodigde zij ons uit een kijkje te nemen in hun nieuwe cave. Niks geen stoffige en bedompte kelder, maar een brandschone moderne fabriekshal, met stalen containers van zo'n 1000 liter, en nog een heel kleine ruimte waar de houten vaten met de rouge kwamen te liggen. Zij vertelde dat alles en iedereen momenteel maar met één ding bezig was, nml. de aankomende vendange, de druivenpluk die binnen enkele dagen van start zou gaan.

Om zeker ervan te zijn dat de terroir wel degelijk veel invloed heeft op de uiteindelijke smaak van de wijn, hebben we een ander Domaine gezocht, ver weg van Bué, waar met dezelfde wijnrassen (100% sauvignon voor de blanc en 100% pinot noir voor de rouge), en met dezelfde strenge eisen van de appélation Sancerre ook getracht word om een onvergetelijke wijn te maken. Wij vonden deze in Crézancy-en-Sancerre, bij Domaine de la Voltonnerie. Een sprankelende blanc en een veel rondere rouge. Dus wéér een doosje mee!

Zou de Pouilly-Fumé nu écht zo verschillend smaken?? Er is maar één manier om hierachter te komen; de Loire over en proeven! In het kleine gehucht Les Loges bij Pouilly-sur-Loire een wijnboer gevonden die tijd voor ons nam, ondanks de drukke voorbereidingen voor de vendange. En ja hoor, een totaal andere smaak, volgens de wijnboer natuurlijk te wijten aan het terroir, aangezien ook de Pouilly-Fumé, net als de Sancerre blanc, 100% sauvignon is. Weer een doosje.....

Al met al een hele leerzame en smakelijke dag, die afgesloten werd in Charité met een lekker etentje in l'Auberge du Seyr, ondertussen één van de vaste adressen.

Woensdagochtend na het ontbijt alles opgeruimd, de boiler leeggelaten en een briefje voor Lucile geschreven. Aangezien we voor het eerst de slaapkamer hadden gebruikt hoefden we deze keer geen caravan te poetsen en op te ruimen. Toen maar de terugreis aanvaard met de nodige doosjes wijn achterin de auto, om lekker moe thuis te komen, met het vooruitzicht op de pasteitjes van Truus.