Met z'n tweetjes een lang najaars-weekend in Frankrijk

Het was ondertussen weer eens tijd om naar les Bourrets te gaan, we waren er dan ook al 1,5 maanden niet meer geweest............... Allebei hadden we nog wat vakantiedagen over, dus een lang weekend kon nog. Dus ge-SMS't naar Lucile of ze de kachel wilde aansteken, en dan zouden wij zaterdag in de loop van de dag aankomen. Lekker vroeg vertrokken, om ter hoogte van de franse grens (na zo'n 2 uur onderweg te zijn..) er achter te komen dat we de huissleutel van het huisje hadden vergeten. Dus Lucile en Jean-Luc gebeld, en alles was gelukkig snel geregeld; zij zouden de reservesleutel voor ons klaarleggen.
De kachel snorde al lekker, en het was behaaglijk toen we binnenkwamen. Op de aanhanger hadden we o.a. een kastje voor op de slaapkamer, maar ook een onlangs aangeschafte tweedehands Franklin-stove voor in de woonkamer. Met het zicht op de aankomende winterperiode een fijn vooruitzicht om ook de woonkamer enigszins warm te krijgen. De kachel hebben we met vereende krachten naar zijn plaats gesleept, een heel karwei.
Daarna maar eens eerst naar l 'Atalante voor een kopje koffie, én om te horen of Annie al iets van de EDF of de ERDF had gehoord in verband met de verplaatsing van de electriciteitsmeter. We gingen er vanuit dat er maandag een monteur komt kijken om een offerte voor te kunnen bereiden.  's Avonds zijn Lucile en Jean-Luc nog even bonjour komen zeggen, samen met een kennis van hun, Vincent, die we mogelijk in de toekomst nog nodig hebben, aangezien hij bedrijfsleider is van een bouwmaterialenhandel.

's Zondagmorgen direct geprobeerd of de kachel ook wel werkte, en of de afvoer wel goed trok. Alles is oké, en de nieuwe kachel kan zich gaan bewijzen! Daarna begonnen met het stucadoorwerk op de etage, waar we in 2 slaapkamers de muren met de houtconstructies erin gaan bezetten met leemstuc. Het begin was al gemaakt op de laatste dag van de zomervakantie. Dat was nu allemaal goed opgedroogd, en ziet er mooi natuurlijk uit. Nadat de houten balken in de toekomst nog behandeld zullen zijn, zal de kleurcombinatie van de leem met het hout goed uitkomen.

Ook op de kleine slaapkamer de betreffende muur gestucadoord, waarna mijn polsen en schouders aangaven dat het wel genoeg geweest was! Julie was ondertussen druk bezig met de houten balken in de muren met de staalborstel schoon te krijgen. Alle witte resten van de lijm die ooit gebruikt was voor gasbetonblokken in die muur, moesten weggepoetst worden. Een heel karwei.

Daarna de gips op de gipsplatenwanden opgeschuurd. Wat een stof, ongelooflijk!
Maar daarna kon ik opnieuw gips aanbrengen op de naden, nu wat breder, waardoor de naden helemaal wegvielen. Dit zal nog even moeten drogen zodat we tijdens ons volgende bezoek alles weer kunnen opschuren en een eerste verflaag kunnen aanbrengen. Het zal het aanzien van de beide slaapkamers danig verbeteren.

Tijdens deze dagen heeft Julie ook nog flink in het tuintje gewerkt: bloembollen gepoot voor een kleurrijk voorjaar, onkruid gewied en een hele doos vol walnoten geraapt op ons terrain.

Samen hebben we nog een flinke partij brandhout gezaagd, aangezien de beide kachels heel wat hout erdoorheen jagen. Maar ja, we willen het wel lekker warm hebben.

 

De beide kachels, én het feit dat het hele dak nu geïsoleerd is, maken de keuken en eetkamer aangenaam warm. De kachel in de woonkamer straalt o.a. ook warmte uit via de muur achter de kachel, naar de eetkamer. Een echte knuffelmuur is het geworden! De warmte trekt door het plafond ook deels naar de bovengelegen slaapkamer, héérlijk.

Dinsdagavond afscheid genomen van Yvonne, Lucile en Jean-Luc, en de laatste keer voor de definitieve sluiting bij l'Atalante gegeten. Gérard en Annie vragen om terug te blijven komen, ook al zullen ze officieel gesloten zijn. Eindelijk zullen zij dan ook eens tijd hebben om bij ons op de apéro te komen.

Woensdagochtend was het weer tijd om te vertrekken.

Heel het weekend geen EDF of ERDF gezien; ik ben benieuwd of het ooit gaat lukken met die electriciteitsmeter.

Zomer 2010 in les Bourrets

Eindelijk zomervakantie !

Na 3 lange maanden kunnen we eindelijk weer naar les Bourrets om daar lekker aan de gang te gaan. Van velen hebben we al gehoord dat ze voorbij willen komen om ófwel mee te werken, ófwel om een gezellige dag à la campagne te hebben.

De eerste 4 dagen zouden we alleen zijn; tijd dus om alle voorbereidingen te treffen voor de dakwerkzaamheden, drank, etenswaar en materiaal in te kopen, kleine dingetjes te doen zoals een raampje maken en het inrichten van de 'logeerkamer'. Maar ook tijd om een beetje uit te rusten, relaties met buren en de plaatselijke restauranthouder aan te halen, en gewoon vakantie vieren.

Vanaf vrijdag kwamen de bezoekers: eerst Thijs en Hermoine, die vanuit Canada weer een prachtig smeedijzeren kunstwerk hadden meegenomen ter vervanging van het stalen deurtje voor de buitendeur. Het was heel wat gesleep voor ze: in en uit het vliegtuig, daarna op zoektocht naar de huurauto op de immense parkeerplaats van Aéroport Charles de Gaulle. Dus hebben wij het zelf maar vanuit de auto naar het huis gebracht. Daar uitgepakt en met bewondering lang stil zitten kijken toen het eenmaal op z'n plaats hing. Impec! Precies dezelfde stijl als de appuis de fenetre die vorig jaar al geplaatst zijn. Uit veiligheidsoverwegingen hebben we besloten om tijdens onze afwezigheid het oude deurtje weer terug te hangen.

We hebben lekker kunnen bijkletsen en lekker gegeten, mét natuurlijk een goed glas wijn, voordat later 's avonds de volgende gasten kwamen: Harm en Roger van de Phil kwamen het weekend meehelpen met de dakwerkzaamheden. Dus, niet te laat naar bed, want 's morgens wilden we vroeg beginnen. Alle pannen moesten eraf en met behulp van de hogedrukreiniger worden gereinigd, de oude panlatten eraf, een dampfolie dient op de chevrons worden aangebracht met daarop weer de nieuwe panlatten. Daarna de schone pannen (zo'n kleine 1000 stuks van zo'n 4 kilo p/st) weer naar boven, en netjes plaatsen. Op die manier gaan we het naar binnen waaien van de stuifsneeuw in de winter tegen, en het dak wordt er nog meer weersbestendig van.

's Zaterdagmorgen op tijd begonnen, met z'n drieën op het dak, één persoon op de ladder en nog eens 2 op de grond om de pannen aan te pakken en te stapelen. In de loop van de dag kwamen ook nog Peter van de Phil met z'n vrouw Marianne. Zij waren in alle vroegte vertrokken vanuit Sittard met de caravan, en les Bourrets was een eerste stop tijdens hun vakantie. 2 Personen extra scheelt een hele boel! De Parijse buren die we in mei spontaan geholpen hadden met soortgelijke werkzaamheden, lieten verstek gaan; zij keken wel af en toe eens wat we aan ´t doen waren, maar helpen? Ho maar! Ondertussen waren we de folie en de nieuwe panlatten aan het plaatsen, en de mensen op de grond waren druk aan 't slepen met dakpannen om ze schoon te maken. Tegen een uur of 9 's avonds was iedereen zó uitgeput van een bloedhete dag op het dak dat het verstandig was om te stoppen voordat er vanwege vermoeidheid ongelukken gingen gebeuren. En trouwens: de buienradar gaf 0% kans op neerslag, dus ook al lag 1/3 deel van het dak nog open, we liepen geen risico............... Iedereen ging eens goed douchen, en daarna hebben we lekker gegeten en gedronken.

's Morgens was iedereen op slag wakker om 7 uur, toen er plots een flinke wind opstak, en de hemel akelig oranje kleurde. Foute boel! Een dreigende pikzwarte lucht vanuit het westen kwam eraan, en het duurde niet lang meer voordat de stortregen zou komen. Dus zo snel als we konden het dak op met een paar grote zeilen om te redden wat er te redden viel. Tijdens een flinke regenbui kregen we de zeilen geplaatst, we waren voorlopig veilig en we konden ontbijten. Ondertussen was de ergste regen voorbij, en met een regenjas aan gingen we weer aan de slag. Het weer verbeterde, de regen verdween en met de hulp van de trouwe buurtjes Jean-Luc en Lucile kregen we alle pannen er weer netjes op. Binnen een weekend een prachtig strak dak (althans de achterkant van het huis) was het trotse resultaat.

Roger en Harm zijn daarna weer vertrokken, zij moesten maandag weer gewoon aan de slag, de rest heeft een rustige avond met barbeque gehad. Ondertussen waren Huub en Mariëtte ook nog voor een nacht langsgekomen, om zich te verwonderen over de vooruitgang die geboekt was sinds hun laatste bezoek. 's Maandagochtend zijn Peter en Marianne ook vertrokken, op weg naar het vervolg van hun vakantie. Wij bleven uiteraard en hadden lekkere relaxte dagen met Thijs en Hermoine. Vaak 's morgens wat werken, en 's middags in de omgeving rondtoeren, wijn proeven, leuke stadjes bezoeken, een dagje Guédelon, waar ze op de oude manier een heus kasteel aan het bouwen zijn etc. Het lukte ook nog om de nieuwe luiken voor de ramen beneden te maken, waarna Julie ze kon gaan verven: 1 laag grondverf en daarna 2 lagen blauw. Het deels nieuwe, deels oude hang- en sluitwerk eerst schuren, schilderen en dan weer monteren en afhangen. Het aanzicht van het huis veranderde op slag! Dus daarna waren de nieuwe ramen aan de beurt: oude kozijnen eruit en de nieuwe hardhouten kozijnen met ramen met dubbel glas erin. Het lukte aardig om ze ook goed vast te krijgen met PUR-schuim. Wel een knoeiboel! En weer sloeg Julie aan het schilderen; ze heeft wat meters gemaakt deze vakantie!

Ondertussen waren Thijs en Hermoine naar Nederland vertrokken om mam te bezoeken, en wij konden gaan genieten van het blues-festival in la-Charité-sur-Loire. Helaas viel de eerste avond volledig in het water vanwege enkele fikse buien, maar de zaterdag was een doorslaand succes onder een stralende blauwe hemel.

Zondagavond kwamen Thijs en Hermoine weer terug uit Nederland, en voor Thijs stond een project op stapel: het ó zo lelijke afdakje boven de voordeur zou gesloopt worden en vervangen worden door een rustiek afdakje met dakpannen. Even functioneel als het golfplaten gevalletje, maar wel veel leuker. Vooral Julie vond het nu onderhand wel eens tijd dat dat verschrikkelijke ding boven het dak vervangen werd, maar voor Guus had het geen prioriteit. Het eindresultaat mag er zijn: authentiek en rustiek en met dakpannen die van Hermoine een speciale schoonheidsbehandeling hebben gekregen.

Dinsdag zouden Luuc en Ellen met de kinderen langskomen op hun thuisreis vanuit Anduze in Zuid Frankrijk. In de loop van de middag waren wij op de cour een beetje aan 't genieten, toen er ineens een rare snuiter, vermomd als boswerker met schop, voor de schuur rondliep alsof de camping die voor Luuc z'n caravan was ingericht (camping "la Catastrophe") geïnspecteerd moest worden. Na de eerste verwondering bleek het Jo te zijn, die met Truus zonder aankondiging even langskwamen. Wat een verrassing! Even later kwamen Luuc en z'n gezin ook, en we maakten ons klaar voor een gezellige avond met 10 man. De nodige pastis en wijn werd verschonken, en voor een enkeling iets té veel pastis!!

Met z'n allen de dag daarna Sancerre en de verdere omgeving bezocht, lekker gegeten op een zonovergoten terras, en de nodige wijnhuizen bezocht op zoek naar weer een andere wijn. Er zijn zoveel verschillende wijnboeren in de regio! (gelukkig). Donderdag is iedereen weer vertrokken: Thijs en Hermoine gingen nog een dag naar Parijs voordat ze weer naar Canada terugvlogen vanaf "Charles de Gaulle", de rest weer terug naar Nederland en Duitsland.

's Avonds kwam het volgende bezoek. Wouter was vanuit Sable d'Olonne aan de westkust onderweg naar een beurs in Parijs, en vond nog een avond tijd om ons te bezoeken. Hij bracht heerlijke verse oesters mee van de kust! Hij heeft me vrijdagmorgen nog geholpen met het opstoken van de flinke stapel brandhout die we op ons terrain hadden verzameld: oude panlatten, oude luiken, oude raamkozijnen en resthout van de nieuwe luiken. Maar aan alles komt een eind................... Ook voor ons kwam het eind van de vakantie en op zondag zijn we richting Nederland vertrokken, om in Parijs Maud nog even op te pikken die er een gezellig kort weekendje met Wouter had doorgebracht.

Het lijkt iedere keer moeilijker te worden om de deur van ons huisje in les Bourrets definitief achter ons dicht te trekken en te sluiten. Het huis wordt iedere keer bewoonbaarder, comfortabeler, prettiger en krijgt steeds meer ons eigen stempel. Ook deze keer zeker niet in de laatste plaats door de geweldige hulp die we van velen gehad hebben. Het geeft een enorme kick om vrienden en familie belangenloos bezig te zien, die met veel plezier 'zich uit de naad' werken om onze droom mee te helpen verwezenlijken.

Super week met Phil toppers en Luuc en gezin.

Al heel lang werd erover gepraat; een paar maanden geleden werd er een datum geprikt, de Hemelvaartweek; en eindelijk was het zover: er zouden een paar toppers van de Phil komen. Ook Luuc was met z'n gezin in Frankrijk en wilde langskomen.

Op zaterdag 8 mei ben ik met Julie vetrokken om kwartier te maken; Luuc was ondertussen met Ellen en de kids in Parijs, en hadden gepland om dinsdag te komen; 4 man van de Phil, Peter, Harm, Frits en Marcel, vertrokken woensdagochtend in alle vroegte vanuit Sittard om woensdag namiddag al te kunnen werken.

Iedereen had er veel zin in!

Luuc arriveerde dinsdag met z'n caravan samen met Ellen, Marjolein en Sjors. Als eerste werd de camping "le catastrophe" ingericht. En na een lekker kopje koffie werd er begonnen met het werk. Aan de achterzijde van het huis moest er ook een kap langs de dakrand komen om te voorkomen dat bij een volgende storm de pannen langs de rand weer van het dak zouden waaien. De buren, Didier en familie hadden hun dak openliggen voor een groot herstel, wat het voor ons makkelijk maakte om aan onze dakrand te werken. Ook de kap voor bovenop de schoorsteen, die Flip had gemaakt, kon geplaatst worden. Het weer was in orde: Luuc en ik gingen het dak op!

Ondertussen amuseerden Marjolein en Sjors zich heerlijk in en rond het huis, en Ellen hielp Julie met de voorbereidingen voor het eten. Boodschappen doen in de Auchan in La-Charité-sur-Loire, verse soep maken etc. Sjors en Marjolein maakten allebei een prachtige bezem / plumeau van korenaren uit het veld. Deze ging zelfs mee naar l'Atalante. Ook hielp Sjors natuurlijk waar hij kon met de werkzaamheden.

Woensdagmorgen kwamen de 4 Phil-mannen aan. Ondertussen hadden we de woonkamer deels uitgeruimd om daar de slaapruimte van te maken. Nadat alle bedden geïnstalleerd waren konden we allemaal aan de slag! Er werden 3 teams van ieder 2 man gemaakt: 2 man isolatie en profielen hangen; 2 man gipsplaten tegen de profielen maken; 2 man de reten, gaatjes en schroefkoppen in de gipsplaten dichten met gips. Als een goed geolied team gingen we aan de slag, en na enkele uren werd al zichtbaar dat we veel werk gedaan zouden krijgen in dit tempo. We durfden al voorzichtig te denken aan een resultaat van alle slaapkamers klaar op zaterdag.....

Op zaterdagochtend hadden we inderdaad de 3 slaapkamers klaar! Alle kamers waren geïsoleerd, alle gipsplaten zaten tegen de wanden en de plafonds, de deuren zaten erin, en alle gaatjes en spleten waren met PUR-schuim en met gips gevuld. Super resultaat!!!!

We vonden zelfs nog tijd om onze arme buren te helpen, die alle pannen weer terug op het dak moesten krijgen met 4 man waarvan 2 geblesseerd waren. Even bijspringen, en alle pannen lagen binnen 3 kwartier op het dak. De buren konden deze spontane actie wel waarderen.

De hele week hebben we niet alleen veel gedaan, maar ook hartelijk kunnen lachen over allerhande zaken: de Kruimeldief, Nukelenuuuuh, de Vlaamse Reuzen, etc.

Iedereen was zaterdag "veerdig wie ein kemuniejeske", maar we vonden nog een paar uur de tijd om de omgeving te verkennen, en een lekker wijntje te gaan proeven in Les Loges, een klein wijndorpje bij Pouilly-sur-Loire.

Aan iedereen, Luuc, Ellen, Sjors, Marjolein, Peter, Harm, Frits en Marcel: hartelijke bedankt voor deze enerverende, vermoeiende, pijn-in-de-kaken-van-het-lachen, leerzame en prettige week. Ik hoop dat we jullie vaker mogen terugzien in Les Bourrets.

Vastelaovend in les Bourrets

Het was alweer sinds september afgelopen jaar, dat Julie het laatst in les Bourrets was geweest, dus we hadden besloten, tot verbazing van velen, met de carnaval te gaan. Ondanks de winterse omstandigheden, sneeuw en koude wind zijn we zaterdagochtend vertrokken, om net na de middag in les Bourrets aan te komen. Hoe zouden de luiken erbij hangen? Deze waren in januari door Mr.Beauger, de lokale menusier, geplaatst nadat Maud en Renée deze in de kerstvakantie hadden geverfd.

Nou, dat viel niet tegen! De lichtblauwe kleur (vorig jaar door Joke met zeer veel zorg uitgezocht) doet het prachtig. Zeker met het zwarte hang- en sluitwerk van de luiken.

Onze buurvrouw Lucille had ondertussen de kachel aangestoken, waardoor het in het huis al enigszins warm was, tenminste wanneer je rechtstreeks van buiten kwam, waar het een paar graden vroor. Na enige tijd binnen te zijn geweest bleek de temperatuur toch tegen te vallen. De eerste dagen niet meer dan 10 graden. Maar met een dikke trui en wat beweging wen je daar makkelijk aan.

We hadden de prachtige appuis de fenetres (we hadden het eerst gewoon over rekjes, maar men vond deze benaming duidelijk tekort doen aan het produkt, vandaar nu de originele franse benaming) meegenomen die Thijs en Hermoine eerder vanuit Canada hadden meegenomen. Een waar kunstwerk, op maat gemaakt, speciaal voor onze résidence secondaire. Om te voorkomen dat men vanuit de slaapkamers aan de voorkant uit het raam zou vallen wanneer dat openstaat, dienen deze appuis de fenetres voor bescherming, maar misschien toch nog meer als een unieke verfraaiing van het huis. De Canadese kunstenares had de appuis de fenetres uitgevoerd met verstelbare voetjes, zodat het plaatsen een fluitje van een cent was.

We waren verrast door een hoeveelheid sneeuw die op de etagevloer lag, door de wind tussen de dakpannen heen gejaagd. Hier moest dus iets aan gedaan te worden! Ik had nog folie liggen waarmee de nok van het huis, dat gedeelte dat boven het horizontale deel van de slaapkamerplafonds ligt, ook al bezet was met hetzelfde doel. Dus deze folie maar op maat gemaakt om tussen de chevrons achter de panlatten te verwerken. Wat zit er in zo'n oud dak toch een spinnewebben, stof en ander vuil! Scheelt allemaal in warmte, aangezien de wind niet meer tussen de pannen door naar binnen kan waaien. Hierachter komen uiteraard nog de glaswol-isolatie en de gipsplaten. Ook werd in de eetkamer de nis, waarin origineel een gootsteen zat, omgetoverd tot garderobe. Eerst de oude kraan en afvoer weggeslepen. Daarna met een lattenraam een rechte (zover als mogelijk) achtergrond gemaakt, en de buitenwand van de nis geïsoleerd. Toen de gipsplaten op maat gemaakt en de nis bekleed. Er zullen nog heel wat hoeken en reten moeten worden dichtgemaakt met gips. Tenslotte is het toch een oud huis, waar weinig wanden recht en hoeken haaks zijn. De kapstok met ouderwetse apparence, die we al eerder hadden aangeschaft, past precies in de ontstane ruimte. Een hoedenplank komt later!

Op de laatste dag de tegelvloer in de doorgang op de etage aangepakt. Er moesten daar tomettes in cement gelegd worden, zodanig dat ze netjes zouden aansluiten bij de huidige tomettes-vloer. Gelukkig hadden we nog voldoende tegels in de stal liggen. Ook in de salon en in de keuken nog enkele plaatsen bijgewerkt met tomettes.

Rond het middaguur het water afgesloten, alle leidingen en de boiler weer leeggelaten, de ramen en luiken afgesloten en de terugrit aanvaard. Ondertussen was in les Bourrets alle sneeuw weggesmolten en de temperaturen overdag én 's nachts boven nul. Naarmate we dichter bij huis kwamen, reden we weer terug de winterse kou en sneeuw in. We verlangen naar de lente....... Het zal waarschijnlijk tot mei duren, voordat we weer in les Bourrets komen, en dan zal het ook daar wel weer lente zijn!

En oh ja, we hebben vastelaovend niet gemist!

De kinderen voor het eerst in Les Bourrets

Daags na Kerst 2009, op zaterdag-ochtend, zijn we richting Frankrijk vertrokken. Met 2 auto's, omdat we weer heel wat spul hadden mee te nemen, en ook omdat Maud en Wouter mogelijk langer wilden blijven.

Renée daarentegen wilde erg graag in Groningen Oud en Nieuw vieren, dus besloten we daags vóór oudjaar terug in Sittard te zijn.

De reis verliep voorspoedig, maar niet volgens de timing van onze Franse voisin Lucile. Wij hadden haar een paar dagen eerder gebeld en onze komst aangekondigd, waarna Lucile voorstelde om een dag vooraf al de houtkachel aan te steken. We waren nog ca 100km vanaf Les Bourrets toen Lucile belde of we nog wel kwamen.

Na aankomst de auto's leeggehaald en de bedden in orde gebracht. Daarna met de meegenomen kerstcadeautjes Lucile en Jean-Luc bezocht. Uiteraard hadden zij voor ons ook weer wat klaarstaan; wéér prachtige glanzende 'gouden' horloges.

's Avonds in onze lekker warme kamer met z'n viertjes gezellig 'mens-erger-je-niet' gespeeld. Nadat Wouter verloor, werd hij verplicht om de volgende ochtend tijdens het ontbijt z'n mond te houden, erg moeilijk voor hem!

Mr. Beauger, de plaatselijke menusier had inmiddels de bestelde luiken gebracht. Wij hadden gevraagd die te brengen voordat ze gemonteerd gingen worden, zodat wij ze vooraf konden verven: een laag grondverf, en daarna twee lagen kleur.

Toen begon het verfwerk: Maud en Renée hadden een perfecte samenwerking; Maud deed alle randjes, gleufjes en moeilijke plekjes, waarna Renée de grote oppervlakken deed. Het ging voorbeeldig!

Ondertussen waren Wouter en ik boven bezig: voordat we de isolatie onder het dak konden aanbrengen, moesten we wel testen of alle electrische aansluitingen klopten. Achteraf zouden we daar niet meer bij kunnen komen. Dus op de slaapkamer en de overloop de spotjes gemonteerd en een voorlopige aansluiting beneden op een stopcontact gemaakt. Achteraf zal iemand met verstand van zaken de kabels moeten aansluiten op de zekeringkast.

Na de middag de kwasten en het gereedschap neergelegd, en met z'n allen naar La-Charité-sur-Loire geweest. Wat rondgekeken, en ook de supermarkt bezocht om etenswaar en meer lekkere dingen te halen.

Daags daarna na een uitgebreid ontbijt weer verder met het werk: Maud en Renée met de blauwe kleurlaag voor de luiken, en Wouter en ik met de isolatie van het dak. De witte overalls van Harm waren welkom tijdens het werk met glaswol.

De tweede middag een rondritje door de omgeving gemaakt met natuurlijk een bezoekje aan Sancerre. Lekker rustig zo buiten het toerisme seizoen. Heerlijk gegeten in L'Auberge du Syr in Charité.

's Avonds Lucile en Jean-Luc op bezoek gehad die een spelletje UNO meespeelden. Wel volgens hun eigen, merkwaardige regels. Later op de avond toch aan hun uitgelegd dat het spel aan regels gebonden is, die notabene in het frans vermeld waren op het papier. Anders zaten we nu nóg aan het eerste spel! En dat Lucile een fan is van country wisten we nog niet:

Woensdag, de laatste dag voor Renée en mij, Maud en Wouter blijven nog. De tweede laag blauw op de luiken, blanke lak op een slaapkamerdeur, en rondom het dakvenster in de badkamer een warmte-lek gedicht. Scheelt erorm!

Nog een rondje met Wouter door het huis gemaakt en gewezen wat er allemaal dient te gebeuren wanneer zij het huis achterlaten: water afsluiten, boiler en stortbakken leeg, alles afsluiten etc.

Woensdagavond met Renée vertrokken, en Maud en Wouter gaan donderdagavond de jaarwisseling in Sancerre op een nieuwjaarsfeest meebeleven. Vrijdagavond komen zij terug naar Sittard, waar alle verhalen verteld worden en foto's uitgewisseld.

Volgens mij willen ze allemaal nog wel eens terug!!